خبرگزاری شبستان: در بین وسایل حمل و نقل شهری مسئولین مدعی هستند که مترو و خط ویژه اتوبوس تندرو به عنوان شاهکاری از خدمات حمل و نقل در سطح شهر فعالیت و خدمات رسانی می‌کنند. آن طور که از شواهد امر بر می آید، این گسترش خطوط و امکانات ویژه قرار است در تمام محلات و نقاط مختلف شهر تهران فراگیر شود، اما باید توجه داشت که در هر اقدامی نه تنها باید به کمیت آن توجه داشت؛ بلکه باید کیفیت را نیز مد نظر قرار داد. البته ناگفته نماند با در نظر گرفتن کیفیت است که کمیت هم مورد توجه قرار می گیرد ولی باید توجه داشت که اقدامات شتاب زده و سریع در ساخت ایستگاه های متعدد و متنوع مترو فقط این ایستگاه ها را به عنوان فضا و محلی بنام مترو مبدل کرده است و در آن مراکز از آن وسیله مدرن و ارزان در خدمت حمل و نقل شهری که با توجه به استاندارد های روز باید به مردم خدمت رسانی کند، خبری نیست. برای مثال از جمله نارسایی مترو را می توان به امروز (23 مرداد ماه) ساعت 8:15 در ایستگاه متروی امام خمینی اشاره کرد. در یک ایستگاه که به عنوان شاهراه در ایستگاه های مترو به حساب می آید، حدود 40 دقیقه مسافران در آن هوای دم کرده ایستگاه چشم انتظار ماندند که در این مدت فقط دو قطار پر از جمعیت از ایستگاه عبور کرد و به نسبت تأخیر، ازدحام جمعیت از این ایستگاه به ایستگاه‌های دیگر هم تاثیر گذاشت.
افزایش قیمت به چه دلیل
با توجه به اینکه نسبت به سال گذشته قیمت بلیط مترو، مبلغ قابل توجهی افزایش یافته است، اما این افزایش قیمت نه تنها در سیستم حمل و نقل شهری تأثیر نگذاشته، بلکه در بعضی واگن ها شاهد خرابی فن ها و ازدحام بیش از حد جمعیت هستیم. باید در نظر گرفت که در این شرایط افراد مبتلا به آسم و بیماری های قلبی دیگر نمی توانند از مترو استفاده کنند؛ در اصل این افراد با توجه به شرایط به نفعشان است که هوای آلوده تهران و ترافیک را به این سیستم حمل و نقل شهری ترجیح دهند.
پس کی باید از واگن های جدید استفاده کرد؟
با توجه اینکه دو ماه پیش در رسانه ها خبر از خرید و ترخیص واگن های قطار مترو وجود داشت، آیا با گذشت دو ماه برای ورود این واگن ها و سر و سامان دادن به سیستم حمل و نقل شهری مدت زمان کافی نیست؟!
خودتان قضاوت کنید با توجه به اینکه هر روز خبر از افتتاح یک ایستگاه جدید در شمال، جنوب، غرب یا شرق شهرمان می شنویم، آیا وجود این تعداد واگن در سیستم حمل و نقل شهری مناسب است؟به قول قدیمی ها «آفتابه لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی»، بایک حساب سرانگشتی می توان شاهد عدم هماهنگی بین عرضه و تقاضا در میان خدمات رسانی به مسافران مترو و متناسب نبودن واگن ها در ایستگاه ها شد، به نظر شما چه کسی پاسخگوست؟
پایان پیام/
نظر شما