ديه در اسلام ‌برای جلوگيرى از جنگ و ايجاد نظم در جامعه قرار داده شده است

خبرگزاری شبستان: عبارت صریح و مستقیمی در قرآن کریم در رابطه با تغلیظ دیه وجود ندارد، اما حكم ديه در اسلام حكمى امضايى بوده و ‌برای جلوگيرى از جنگ و ايجاد نظم در عرف جنگى در جامعه انسانی، به رسميت شناخته شده است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، مهین کاغذچی، دانش آموخته سطح سه حوزه علمیه خواهران استان اصفهان از پایان نامه خود با عنوان «مباني فقهي حقوقي تغلیظ دیه» دفاع کرد.

 

این جلسه با داوری حجت الاسلام حمید الهی دوست و حضور استاد راهنما حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی و معاون پژوهش مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی فاطمه الزهراء(س) اصفهان در محل سالن اجتماعات مدیریت حوزه های علمیه خواهران استان اصفهان برگزار شد.

 

کاغذچی در دفاع از پایان نامه خود بیان کرد: در فقه اسلامى با استناد به منابع، برخى زمان‌ها (محرم، رجب، ذى‌القعده و ذى‌الحجه) و مكان‌ها (حرم مكه) داراى حرمت ويژه‌اى هستند كه ارتكاب جنايت درآن‌ها، نشانه حرمت شكنى دانسته شده است.

 

وی ادامه داد: از اين رو در مجازات مرتكبان جنايت قتل، شدّت بيشترى اعمال می‌شود و در مادة 555  قانون مجازات اسلامي نیز آمده چنانچه صدمه و فوت دراين ماه‌ها و يا در محدودۀ حرم مکه واقع شود خواه جنایت عمدی خواه غیرعمدی باشد، علاوه بر دیه نفس، ميزان ثلث ديه كامل به عنوان تشديد، به ديه پرداختى اضافه مى‌شود، و این‌در صورتى است كه به پرداخت ديه به اولياى دم حكم شود.

کاغذچی اذعان کرد: سایر مکان‌ها و زمان‌های مقدس و متبرک مشمول این تغلیظ نیست، همچنین جنايت بر اعضا نه در ماه حرام و نه در مكه مكرمه موجب تغليظ نمي‌شود. با این‌که در قرآن کریم، در رابطه با تغلیظ دیه، نصّی وجود ندارد اما حكم تغليظ ديه در اسلام حكمى امضايى بوده و ‌برای جلوگيرى از جنگ و خونريزى و ايجاد نظم در عرف جنگى، در اسلام به رسميت شناخته شده است و در آيات 194 و217 سورة بقره و 5 سورة توبه از ماه‌هاي حرام ياد نموده است.

 

دانش آموخته سطح سه حوزه علمیه خواهران در ادامه بیان کرد: عدم توجه به حرمت اين ماه‌ها واقدام بر خلاف توافقات، موجب معصيت بيشتر و در نتيجه مجازات شديدتر بوده است و همچنین با توجه به اصل كرامت انسانی که از اصول اسلام و مورد تأكيد آيات و روايات زيادی است و شناخت رابطه فقه و حقوق و اشترک این دو نظام در برخی مسائل از جمله تغلیظ دیه، و وحدت در قلمرو مربوط به مناسبات اجتماعی و اقتصادی و اهدافی چون کرامت انسانی، آسایش، نظم و عدالت اجتماعی، امکان تعامل بین این دو دانش را در نظام حقوقی ایران میسر نموده است.

 

کاغذچی هم چنین اظهار داشت: پس انسان به واسطة انسان بودنش، صاحب حقوق مشترک اجتماعی است که جامعة انسانی باید آن را محترم بشمارد؛ مانند حق حیات، حق آزادی و اختیار، و... در این جهت تفاوتی بین انسان‌ها وجود ندارد، زیرا در اسلام این حقوق در همه حال برای فرد به عنوان حق غیر قابل سلب، ثابت است.

 

کد خبر 570735

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha