به گزارش خبرگزاری شبستان: نگاه عامیانه به موضوع منجی، علاوه بر این که می تواند بستری برای بهره برداری دشمنان فراهم کند، می تواند زمینه ای برای انحراف دوستان نیز پدید بیاورد.
یکی از انحراف هایی که ممکن است در بحث منجی و مهدویت به وجود آید این است که مردم را صرفا بر روی بحث رابطه عاطفی شخصی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه متمرکز کنند.
این رابطه عاطفی خوب است و باید بیشتر هم شود که البته با افزایش معرفت و دقت درانجام وظایف الهی، رابطه عاطفی بیشتر هم خواهد شد، ولی صرفا توجه دادن به این رابطه عاطفی و تمام آرمان منتظران را یک دیدار مخفیانه و رسیدن به خدمت حضرت قرار دادن، بدون توجه به لوازم و حقایق اجتماعی آن، بستر یک انحراف است؛ انحرافی که می تواند از درونش بسیاری از ضدیت ها با مرام امام زمان علیه السلام که همان اسلام ناب است بیرون بیاید.
دیگر اثر منفی نگاه عامیانه «رخوتی» است که در میان منتظران ایجاد می شود. به عبارت دیگر نگاه عامیانه عامل ترک وظایف و نشناختن آنها توسط منتظران خواهد شد.
این خیلی بد است که ما به عنوان منتظر هر وقت به یاد امام زمان عجل الله تعالی فرجه می افتیم آهی بکشیم و بگوییم:«ان شاءالله آقا بیاید» و بعد دوباره به زندگی پراشتباه خود ادامه دهیم.
این یک آفت و آسیب است که منتظر بودن ما، در زندگی ما هیچ تغییری ایجاد نکند. طبیعتا وقتی به موضوع انتظار سطحی نگاه کنیم نمی توانیم تکالیف منبعث از آن را برای خود استخراج کنیم و در وجود خود بعثتی بیابیم و مسئولیتی احساس کنیم.
و در نهایت، بدترین اثر نگاه عامیانه، تاثیری است که ممکن است در عاقبت به خیر نشدن منتظران داشته باشد.
به عبارت دیگر ممکن است منتظرانی که عامیانه به موضوع منجی و مهدویت نگاه می کنند بعد از ظهور جزو دشمنان امام زمان علیه السلام قرار بگیرند. کما این که در روایات هم به این مطلب تصریح شده است که بعضی ها در برابر آن حضرت می ایستند و می گویند: « ایشان امام زمان نیست، ایشان نمی تواند فرزند پیغمبر باشد» در حالی که قبلا به نوعی انتظار حضرت را می کشیدند.
منبع: انتظار عامیانه، انتظار عالمانه ؛ حجت الاسلام علیرضا پناهیان /
نظر شما