به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، نشست تخصصی سلامت اجتماعی با محوریت فیلم سینمایی «لانتوری» با حضور عوامل این فیلم سینمایی در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
درمیشیان: دغدغه اصلی‌ام در فیلم «بخشش» بود
رضا درمیشیان، کارگردان فیلم در این نشست مسائل اجتماعی را دغدغه همیشگی خودش دانست و درباره انتخاب آن گفت: موضوع اسیدپاشی به دلیل اینکه شغل پدرم جراحی سوختگی بود و از کودکی با ماجراهای این چنین من را آشنا می کرد، سر و کار داشتم، در این فیلم انتخاب کردم. متاسفانه سینماگر اجتماعی در جامعه ما بیشتر یک متهم اجتماعی است و من همیشه بعد از گرفتن پروانه ساخت فیلم هایم با مانع های زیادی روبرو هستم.
وی خاطرنشان کرد: همه فیلم های من به نوعی با سلامت روان ارتباط دارند؛ از «بغض» گرفته تا «عصبانی نیستم» و «لانتوری» و از عمد این فیلم ها را به موضوع سلامت روان ربط می دهم. در ساخت فیلم هایم همیشه از مشاوران پزشکی، قانونی، حقوقی و انتظامی استفاده می کنم. در هنگام ضبط با آنها مشورت می کنم و اتفاقا گفته هایشان بعضا مقابل هم است و من این تضارب آرا را بررسی می کنم.
کارگردان فیلم سینمایی «لانتوری» همچنین در پاسخ به این که آیا فیلم او برداشت از زندگی آمنه بهرامی، یکی از قربانیان اسیدپاشی است یا خیر گفت: درباره آمنه بهرامی فیلم نساختم، زیرا او یک قهرمان اجتماعی نیست. اما در ساخت فیلمم هم با قربانیان اسیدپاشی صحبت کردم، هم با روزنامه نگاران هم با کارشناسان حقوقی و پزشکی.
وی با بیان اینکه نمی خواستم خشونت را نشان بدهم، تاکید کرد: می خواستم بگویم چطور یک قهرمان مفهوم قصاص را درک می کند. درباره رنج سنی فیلم هم باید بگویم این نگاهی بود که سازمان سینمایی به فیلم داشت و ما باید سروشکلی برای طرح مضامین اجتماعی در سینما ایجاد کنیم.
درمیشیان با بیان اینکه دغدغه اصلی اش در فیلم، بخشش بود، خاطرنشان کرد: جامعه ما به بخشش و نمایش عشق نیاز دارد و ما نباید با ناهنجاری جواب خشونت را بدهیم.
«دکتر صابری» روانپزشک سازمان پزشکی قانونی با تحسین فیلم «لانتوری» توضیح داد: رضا درمیشیان کارگردانی است که برای جنبه های تخصصی فیلم خود تحقیق می کند و این اتفاقات باعث امیدواری ما نسبت به نسل جوان است. به نظر من تاکنون به آسیب های اجتماعی آنطور که باید بها داده نشده است. دلایل متعددی هم برای این نپرداختن وجود دارد. مثل این که جامعه پذیرش چنین اتفاقی را ندارد. اما خیلی از مسائل اجتماعی ناشی از مشکلات روانی است که در سالیان اخیر شدت هم یافته است. در وزارت بهداشت برای مسائل بهداشتی و جسمانی مردم بسیار هزینه می شود. اما همیشه موضوع سلامت روان از فقیرترین حوزه ها برای سرمایه گذاری بوده است.
دکتر الستی که در این نشست حضور داشت، با بیان کردن نقدی، با مطرح کردن سوالی مبنی بر اینکه اگر ما بخشش را ترویج نکرده ایم پس چرا در تیتراژ پایانی، این فیلم را به آن هایی که بخشش را به قصاص ترجیح می دهند و می بخشند، تقدیم کرده اند؟! سبب شد که باران کوثری نسبت به سوالش واکنش نشان دهد.
کوثری: بار تامین سلامت اجتماعی می تواند بر دوش سینما باشد
باران کوثری نیز در پاسخ گفت: فیلم های اجتماعی گاه آنقدر مورد نقد قرار می گیرند و انگ سیاه نمایی می خورند که ما چندان به تعریف شنیدن از آن عادت نداریم. معتقدم بار تامین سلامت اجتماعی می تواند بر دوش سینما باشد و مثل سوزنی که به عفونت زده می شود و آن را عیان می کند، عمل کند.
وی با بیان اینکه سینماگر وظیفه درمان دردهای اجتماعی را ندارد بلکه باید چرک ها را عیان کند که فیلم «لانتوری» چنین کاری می کند، اظهار کرد: اگر قرار است فیلم امیدوار کننده ای بسازیم به این معنی نیست که آدم های منفعلی نشان دهیم. فیلم امیدوار کننده از نظر من یعنی لانتوری که به شدت جامعه امروز ما به آن نیاز دارد. این جنس سینما آدم های دچار با مسائل بزرگ را نشان می دهد و کسانی که راه حلی برای حل آن مشکل پیدا می کند و خود را نیز در عین حال از آن مشکل رها می سازند.
پس از ایراد این سخنان، باران کوثری سالن را ترک کرد.
نظر شما