خبرگزاري شبستان- مازندران؛ امنيت يا به تعبير بهتر احساس امنيت از نيازهاي مهم هر فرد در زندگي اجتماعي است.به عبارتي اولين و اساسي ترين نياز انساني هر فرد امنيت و احساس مطلوب ناشي از آن است.
انسان مدني براي زندگي در جمع و دستيابي به مراتب بالاي رشد، نيازمند امنيت و آرامش خاطر است، امروزه نقش و اهميت امنيت در پيشرفت هر جامعه اي تا بدان حد است که آنرا بستر هر گونه توسعه اي مي دانند.
در بيان اهميت امنيت در حيات فردي و اجتماعي مردم همين مقدار بس كه در نقل درخواست حضرت ابراهيم (عليه السلام) از پروردگارش ، خداوند متعال فرموده است : نخستين درخواست او امنيت براي شهر مكه بوده است.
چنانچه در قرآن كريم ذكر شده است:« و اذ قال ابراهيم رب اجعل هذا بلداً ءآمناً وَ ارزق اهله مِنَ الثمرات » و به يادآور زماني كه حضرت ابراهيم(عليه السلام) درخواست كرد پروردگارا اين سرزمين ( شهرمكه) را محل امني قرار ده ، و اهل آن را از ميوه ها روزي ده. (بقره – آيه 126 ).
همچنين خداوند متعال در معرفي خانه ي كعبه و بيان منزلت آن « امنيت » را بارزترين امتياز آن ذكر كرده است:« و اذ جعلنا البيت مثابهً للناس و امناً » و به يادآور زماني كه ما خانه كعبه را محل بازگشت و امنيت براي مردم قرار داديم ( بقره- آيه 125 ).
اينكه در ميان انواع نقش هاي كعبه و مسجدالحرام، تاكيد بر محل امن بودن آن مي شود به گونه اي كه حتي براي بهائم، وحوش، پرندگان و حشرات هم محل امن است، ترديدي در اهميت امنيت نمي شود. لذا تمام مردم از هر ايل و طايفه، مليت و مذهب، آئين و مسلك، امنيت را در رأس تمام برنامه ها و امور قرار مي دهند وبراي آن اهميت درجه اول قائل هستند.
امنيت شامل ابعاد مختلفي است که در ميان آنها امنيت اخلاقي اساس و پايه ابعاد ديگر امنيت ها است و اگر امنيت اخلاقي وجود داشته باشد ، ناامني هاي بين المللي و ملي بوجود نمي آيد و آسيبي به مملكت و ملت وارد نمي شود و جان و مال افراد در خطر قرار نمي گيرد.
با گسترش امنيت اخلاقي، انس و الفت بوجود مي آيد و در پرتو اخلاق به همديگر الفت پيدا مي كنند و انسان دوستي تحكيم مي شود.
امنيت و تامين آن در جامعه ، يکي از شرايط اساسي قانون، قانونگرايي، جامعه مدني و آزادي مي باشد. به عبارت ديگر ، قانون و امنيت، دو روي يک سکه اند که رابطه ايجابي دارند و بدون وجود يکي، نمي توان انتظار تحقق ديگري را داشت.
در فرهنگ قرآن ، امنيت از يک مفهوم وسيع و در برگيرنده، متوازن و عميقي برخوردار است که شامل تمام حوزه هاي زندگي انسان ( مادي ومعنوي، فردي و اجتماعي، داخلي و خارجي، سياسي، اقتصادي و اخلاقي ) مي شود.
امنيت در مفهوم قرآني آن در سايه تقوا، توکل احترام به حقوق ديگران، اجراي قسط و عدالت، برابري و برادري، دفاع و حمايت از مظلوم و محروم، برخوردار با مفسد و مجرم، دفع فقر و مسکنت، تامين معيشت و رفاه، حفظ آزادي هاي مشروع مردم و حاکميت معيارهاي انساني و الهي امکان پذير است.
اگر بخواهيم از امنيت، تعريفي ارائه دهيم بايد آن را در دو بعد و دو بستر سلبي و ايجابي تعريف کنيم. نظم و امنيت، الگوي اول هر کشوري است. در هر جامعه اي، نظم با عدالت با معناست.
قرآن هرگاه از امنيت سخن مي گويد، بي درنگ از شاخص هاي توسعه، نظير فراوني توليد کالاها، گسترش ارتباطات، پيشرفت علوم و فنون، مسکن، شهرسازي، آسايش و رفاه، رهايي از غم و اندوه ، خوف و ترس و وحشت سخن به ميان مي آورد.
به بيان قرآن و به مضمون روايتي که از دو امام، امام باقر(عليه السلام) و امام صادق (عليه السلام) در تفسير آيه هشتم سوره تکاثر رسيده است، امنيت يکي از نعمت هاي بزرگ خداوند است و در برابر اين موهبت بزرگ، انسان را در روز قيامت پرسيده مي شوند و بايد پاسخ دهند « ثمَّ لَتسئلنَّ عَنِ النَّعيم، قيلَ هُوَ الامان3 » سپس قطعا درآن روز از نعمتها(که به شما داده شده) سئوال خواهيد شد.
« پيامدها و تبعات وجود يا گسترش احساس ناامني در جامعه »
*ايجاد حالت انفعال در مردم.
*از ميان رفتن خلاقيت ها.
*بروز بي تفاوتي و رفتارهاي مبتني بر بي اعتمادي به قدرت مرکزي.
*خدشه دار شدن امنيت اجتماعي.
*بروز رفتارهاي فردي و جمعي مبتني بر طرفداري از شدت عمل دولت و نظام توسط دستگاه عدالت کيفري.
*عدم سرمايه گذاري در مناطق مختلف و ايجاد مانع در فرايند توسعه و اقتصادي.
*از دست رفتن فرصت تصميم گيري عقلاني از سوي مسئولين.
يادداشت: سرهنگ دوم نقي فلاح - کارشناس ارشد معارف اسلامي- فرماندهی انتظامی استان مازندران
نظر شما