خبرگزاری شبستان: سپاس گویمت که اجازه سخن گفتنم دادی. آنقدر گنه‌کارم که رویی برایم نیست، ستایش تو راست که شریکی برایت متصور و شبیهی برای عظمتت در ذهن خطور ننماید، ندیدم از تو مولایم بزرگوارتر که چنین بر بنده پست شکیبایی روا داشتی در حالی که من از تو فراریم ولی بر من رأفت و مهربانی ارزانی داشتی، ستایش تو راست که هیچ‌کس را یارای تو نیست، ستایش تو راست که پرده‌ات دریده نشود، در خانه‌ات بسته نگردد و خواهنده‌ات رد نشود. بزرگی‌ات مرا به طمع انداخت که به دور از ترس و واهمه از تو درخواست نمایم و شما را طرف حساب قرار دهم آنقدر اشک و آه در شوره‌زار وجودم می‌ریزم و قلب سوخته‌ام را سند آورم تا پذیرایم باشی. معبودا من در فقر مطلقم دست و پا می‌زنم تا به غنای مطلق و وصلت نایل آیم.
ای خدای بزرگ و عزیز شکست‌ناپذیر پذیرایم باش، دستم گیرد که رو به سویت آورده‌ام توبه‌ام را قبول نما که سرگشته‌ام عطا نما طاعت و بندگیت را در ماهی که ابتدایش رحمت، اواسطش مغفرت و آخرش آزادی از جهنم است.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿١٨٣﴾ أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ ۚ وَأَن تَصُومُوا خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١٨٤﴾ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ ۖ وَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۗ یُرِیدُ اللَّـهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّـهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٨٥﴾
رمضان از اسماء الهی است
از هشام بن سالم نقل شده است روزی خدمت ابی جعفر امام باقر (ع) بودیم که سخن از رمضان به میان آمد. امام باقر (ع) فرمودند: نگویید این است رمضان و نگویید رمضان رفت و یا آمد زیرا رمضان نامی از اسماءالله است که نمی‌رود و نمی‌آید که شی زایل و نابود شدنی می‌رود و می‌آید بلکه بگویید ماه رمضان.
رسول خدا محمد (ص) از رمضان با عنوان شهر الله یاد کرده‌اند.
رمضان از مصدر «رمض» می‌باشد که در لغت به معنای شدت گرما، تابش آفتاب بر رمل نام برده شده است. می‌توان تعبیر به گداخته شدن و دگرگون شدن نفس زیر آفتاب گرم و سوزان در مقابل ضربات بی‌امان و سرکش هواهای نفسانی را نیز بر آن در اصطلاح متصور شد.
در فضیلت این ماه رسول خدا (ص) می‌فرمایند: درهای آسمان در اولین شب از شب‌های ماه رمضان باز می‌شود و تا آخرین شب از شب‌های این ماه هم بسته نمی‌شود.
ماه رمضان ماه نزول قرآن ماه سخن گفتن رب است با عبدش و بهترین زمان برای سخن گفتن عبد است با معبود زیرا در این ماه حجاب‌های آسمانی برای ما ناسوتیان کنار گذاشته می‌شود که بهترین این سخنان در قالب دعا از جانب ائمه معصومین به ما رسیده است.
نقل است امام سجاد (ع) در این ماه کلامی جز با مضامین دعا نمی‌فرمودند.
امیرالمؤمنین علی (ع) روزه را ریاضتی سازنده می‌دانند.
امام خمینی (ره) در مورد ماه رمضان فرموده‌اند: ماه رمضان ماه خدا و ماه عبادت است، ماه اجتماع و وحدت.
پیامبر اسلام (ص) یکی از ستون‌های محکمی که اسلام بر آن استوار گردیده را روزه‌داری در ماه رمضان می‌دانند. طبق آیات قرآن کریم روزه گرفتن تنها متعلق به دین اسلام نمی‌باشد بلکه در ادیان پیشین نیز وجود داشته است.
بر طبق نظر علمای علم اخلاق سیر و سلوک در این ماه چهار مرحله دارد:
تجلیه: آراستن ظاهر به آداب شرع همان صورت ظاهری روزه مثل خودداری از خوردن و آشامیدن.
تخلیه: پیراستن باطن از رذایل
تحلیه: آرایش دادن به صفات ملکوتیه و متخلق به اخلاق الهیه و مرحله آخر فناء فی الله است.
روزه دو اثر دارد:
الف- کم خوردن
ب- کم صحبت کردن و سکوت که باعث رسیدن به حکمت و یقین و در نهایت به مقام رضای الهی و برداشتن حجاب ظاهری خواهد شد.
و آخرین کلام از رسول خدا در رویت ماه رمضان که فرموده‌اند پروردگارا روزی ما کن روزه و قیام برای عبادت و تلاوت قرآن.
گردآورنده: مجید صادقی
پایان پیام/
نظر شما