خبرگزاری شبستان: فراگیر کردن فرهنگ کارآفرینی – ایجاد زمینه اشتغال برای خود و دیگری – معطوف به همه گیر شدن «کار» یا عینی سازی آن به مثابه یک ارزش و هنجار است. «مک لند» در این باره از تعبیر ویروس اجتماعی یاد می کند و معتقد است که زمانی یک جامعه می تواند به رشد و بالندگی فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی برسد که در تار و پور آن جامعه کار مانند یک ویروس اجتماعی فراگیر عمل کند.
اما چگونه می توان کار را در یک جامعه در قامت ویروس اجتماعی مطرح کرد؟ جامعه ای که با بطالت و هدر دادن فرصت هایش خود گرفته چگونه می تواند این رخوت و سستی را از تن روابط و رفتارهایش بتکاند و به سمت پویایی و تعالی حرکت کند؟
یکی از مهمترین راهکارها در این میان مطرح ساختن کارآفرین ها به عنوان الگوهای قابل تبعیت هستند اما در این باره ابتدا باید باورهای غلطی که از کارآفرینها در میان بسیاری از طبقات اجتماعی شکل گرفته، تصحیح کرد، در آن صورت در گام بعدی می توان به ایفای چنین نقشی پرداخت.
کارآفرینی را مساوی پولداری ندانیم
اگرچه تصویرسازی های ذهنی ما از دیگران امری کاملاً روانشناختی است ما در بسیاری از مواقع تصویرهایی تحریف شده و نادرست از افراد در ذهنمان می سازیم و به مرور گمان می کنیم این تصویر با خود حقیقی فرد هیچ فرق و فاصله ای ندارد اما تاثیرات آن در موضوعی به نام کار و کارآفرینی هم ظهور و بروز مشخصی دارد به عنوان نمونه بسیاری از افراد در جامعه ما گمان می کنند «کارآفرین» یعنی «یک فرد پولدار» که به لطایف الحیل از نیروی کار مجموعه زیردست خود نهایت بهره برداری را می کند و به هیچ اصول اخلاقی پایبند نیست.
اصطلاح «خون مردم را در شیشه می کنند» یکی از تصویرهای منفی است تا در رابطه با کارآفرین ها شکل گرفته است اما کسانی که با جامعه کارآفرین ها ارتباط دارند، بدون آن که بخواهیم تصویری تمامیت خواه و اغراق شده از آنها به دست دهیم می دانند که این تصویر تا چه اندازه سیاه، منفی و خطرناک است. اگرچه کارآفرین ها به تبع فعالیت های اقتصادی ممکن است سرمایه کوچک یا بزرگی داشته باشند اما آنها را نمی توان با عیار و سنجه ای به نام پولدار سنجید.
چه بسیار افراد متمکن که همواره ساده ترین و کوتاهترین و بعضاً غیرقانونی ترین شیوه ها را برای افزودن بر سرمایه های خود انتخاب می کنند و سرمایه آنها عملاً با ایجاد اشتغال و تامین نیازهای معیشتی افراد جامعه ارتباطی پیدا نمی کند، در حالی که که کارآفرین ها با به جان خریدن بسیاری از چالش ها و گره های اقتصادی، اجرایی و مدیریتی و گذر از هفت خوان بروکراسی علاوه بر آن که سرمایه و دارایی شان را در جهت اعتلای اقتصادی کشور به جریان می اندازند بلکه سرمایه آنها عاملی در جذب و اشتغال به کار بسیاری از هموطنان است.
کارآفرینی منطقه ای، مهار مهاجرت
اگر ما فقط به عامل بیکاری – کارآفرین ها مهمترین نسخه های درمان بیکاری در یک کشور هستند – به عنوان یکی از ریشه های بزهکاری اجتماعی یاد کنیم، از این نقطه نر که بیکاری عامل اعتیاد، طلاق، فروپاشی خانواده ها، مهاجرت، بیماری های جسمی و روحی، نزاع و درگیری و پدیده هایی از این دست می تواند باشد در آن صورت می توان به ارزش و بهای کارآفرینی و کارآفرین ها پی برد.
چه بسا بسیاری از زندگی هایی که می توانست در نبود یک کارگاه کوچک یا یک کارخانه بزرگ، یا هر بنگاه اقتصادی دیگری به نابودی و فقر کشیده شود. نکته مهم دیگر درباره تاثیر کارآفرینی به ویژه کارآفرینی منطقه ای و بومی بر کاهش مهاجرت و تبعات منفی ناشی از آن است.
یکی از مشکلات بزرگ فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کشور در حال حاضر توسعه نامتوازن و تجمع فرصت ها و سرمایه ها در مراکز استانها به ویژه پایتخت است.
بسیاری از افراد به ویژه از مناطق محروم به امید یافتن کار و رسیدن به درآمد خانه و کاشانه شان را ترک می کنند و به پایتخت هجوم می آورند. این مهاجرت بی رویه به پایتخت ها علاوه بر آن که توازن جمعیتی و فرهنگی این ثمره را به هم می ریزد و می تواند عاملی برای کاهش استانداردهای رفاهی و زیستی در این شهر باشد در مبداء همان نقطه ای که مهاجر از آن جا برخاسته است نیز می تواند عاملی در جهت تنش های خانوادگش ناشی از دوری پدر از فرزندان و همسرش باشد.
در واقع نکته مهم در این جا این موضوع است که اگر کارآفرینی منطقه ای در کشور رشد و به آن بها داده شود در آن صورت افراد بومی در منطقه خود صاحب کار و درآمد خواهند بود و نیازی به مهاجرت و تبعات منفی اجتماعی و فرهنگی آن نخواهند بود.
کارآفرین ها و امیدی که به جامعه می دهند
نقش مهم دیگری که کارآفرین ها در جامعه به ویژه بطن فرهنگ عمومی بازی می کنند تزریق اعتماد به نفس ملی، باور رشد و اعتلا و انگیزه ترقی و پویایی به آحاد جامعه است.
کارآفرین ها خواسته و ناخواسته در معرض داوری مخاطبان قرار دارند وقتی افراد جامعه می بینند که چگونه یک فرد با اتکا بر پویایی، امید، خلاقیت و رابطه صحیح با جامعه می تواند پله های رشد را طی کند این باور در ذهن این مخاطبان هم جان می گیرد که پس می توان با پرورش دادن و میدان دادن به این ویژگی ها در همان راهی قرار گرفت که روندگانش کارآفرین ها هستند البته نقش رسانه ها در تصویرسازی های ذهنی و فرهنگی از کارآفرینی ها بسیار برجسته است.
متاسفانه هنوز رسانه های ما ورود پررنگی به این عرصه نداشته اند و به غلط گمان می کنند که معرفی یک کارآفرین تبلیغ کالا یا واحد تولیدی آنها است، در صورتی که مجالست با کارآفرین ها نکات عبرت آموزی از زندگی آنها را پیش پای ما می گذارد.
پایان پیام/
نظر شما