به گزارش خبرگزاری شبستان؛ "روسیا الیوم" در مقاله ای به قلم "نور بولاد" نوشت: جهان و به ویژه منطقه عربی بر دریایی از مصائب شناور است، آتش جنگ های بسیاری شعله ور بوده و آتش فجایع فراوانی از آن ها زبانه می کشد، کشتارهای دسته جمعی، قتل پناهندگان، سقوط اقتصادی و ...
تصویر سازمان ملل متحد چون چسبی است که به دنباله این بحران ها چه در «عراق»، «سوریه» و یا «یمن» و «لبنان» و یا حتی «فلسطین» می چسبد.
دبیر کل سازمان ملل متحد دو نماینده بین المللی را به بحران های مذکور اختصاص داده است که به طور مداوم در حال رفت و آمد به این مناطق هستند و با طرف های درگیر دیدار می کنند، پس از آن هم با پرونده های ضخیم خارج می شوند و از برنامه ها و سازش ها سخن می گویند.اما این پیگیری ها تا کنون بی نتیجه و ناکارآمد بوده و هیچ تأثیری در عرصه واقعیت نداشته است، حتی با کوچکترین نشانه هایی از تنش در میدان های جنگ بر باد می رود.
نکته قابل توجه اینکه «بان کی مون» -بزرگترین دیپلمات عرصه بین الملل- هنوز از اینکه مدام در پایان روایت مرگ ها و جنایت های پی در پی در سراسر جهان تنها ابراز نگرانی می کند، خسته نشده است؛ شاید می خواهد فلسفه وجودی خود را توجیه کند... گویی از دنیای ریاضیات «دکارت» اصل شک را اما با فلسفه علّی توخالی وام گرفته است. بنابراین هر بار در پی استمرار مرگ، نسخه های جدیدی از قربانیان این نقطه و یا آن نقطه از جهان چاپ می شود، دبیر کل سازمان ملل متحد نگران است و فرستادگان او نیز همچنان شکست می خورند.
از زمانی که آشوب و هرج و مرج جهان عرب را فرا گرفت و قاتلان عجیب و غریب در آن نفوذ کردند و گرگ های درنده و گوسفندهای رام به هم آمیخته شدند، هیچ یک از فرستادگان دبیرکل، موفق به ارائه طرحی استوار نشدند که نامش در تاریخ به عنوان قهرمان صلح ثبت شود. فرستادگان بین المللی به «سوریه»، «یمن» و «لیبی» مدام تغییر کردند، اما روش سازمان ملل همچنان ثابت و بر منوال قدیمی خود باقی ماند. می گویند که بحران های عربی کنونی از نظر تاریخی جدید هستند، ولی قضیه «فلسطین» که سابقه ای دیرین دارد، نخستین ننگ آشکار سازمان ملل به حساب می آید.
پس از گذشت چندین دهه، دولت «فلسطین» کجاست؟ چه بر سر قطعنامه های بین المللی ضامن حقوق مردم «فلسطین» آمده است؟ در واقع، این خود سازمان ملل متحد است که حقوق بشر را نقض می کند.
هر از چندگاهی، مؤسسه امداد پناهندگان فلسطینی (انروا) به طور ناگهانی خدمات خود را کاهش می دهد به گونه ای که خشم جوامع فلسطینی در اردوگاههای پناهندگی در داخل و یا خارج را برانگیخته و منجر به اعتصاب های باز می شود. اگر چه تعداد پناهندگان افزایش می یابد، اما منابع «انروا» همزمان با این افزایش به صورت عکس عمل کرده و اندک اندک خشک می شود.
نقش همدستی سازمان ملل متحد در «نوار غزه» نیز طی سال های گذشته به همین صورت بوده است، «اسرائیل» در معرض دید «بان کی مون» و فرستادگان همیشه نگران او با گلوله باران زمینی و هوایی، فجایع بی شماری را در نوار غزه مرتکب شد.
شوک اصلی در انتصاب «اسرائیل» به عنوان رئیس کمیته دائمی امور حقوقی سازمان ملل متحد، مرتبط با نقض حقوق بین المللی است. حال، «دنی دنون» وزیر افراطی کابینه «نتانیاهو» را به عنوان مسئول پرونده نقض قوانین بین المللی در حق مردم «فلسطین» تصور کنید!!!
من شخصا، تردید دارم که آیا «دنون» رئیس این کمیته، فلسطینی ها را به طور خاص و عرب را به طور عام انسانی دارای حقوق بین المللی به حساب می آورد؟ آری این است سازمان ملل متحد، نگهبان قانون بین المللی و از بین برنده مظالم جهانی!!!! و بان کی مون، رابین هود مستضعفین و بینوایان...فقط نگران است و نگران!!!
نظر شما