به گزارش خبرگزاری شبستان، «رأی الیوم» در مقاله ای به قلم «صوفیان ابو زیده» نوشت: حوادث غیر قابل درکی در «اسرائیل» در جریان است که نه فقط برای ما فلسطینیان و یا ناظران خارجی مبهم بوده بلکه خود اسرائیلی ها نیز آن را درک نمی کنند.
اقدام «نتانیاهو» انتخاب «لیبرمن» افراطی قابل فهم نیست. درست زمانی که «نتانیاهو» نیازمند ارائه تصویری مطلوب از «اسرائیل» برای گریز از انزجار جهانی نسبت به حکومت افراطی خود است، با اضافه کردن یک افراطی دیگر، موضوع را پیچیده تر کرده است.
آنها نمی توانند درک کنند که چگونه جایگزینی «موشه یعلون» وزیر جنگ که به تمام ارکان این رژیم از سرباز تا رئیس خدمت می کرد، با شخصی بدون تجربه نظامی و یا شرکت در هیچ جنگی امکان پذیر شده است.
«نتانیاهو» چگونه توانسته است «موشه یعلون» متحد استراتژیک خود را که مدتهای طولانی با او همراه بوده است، کنار بگذارد. البته این موضوع، تعجب اسرائیلی ها را خیلی کم برانگیخته است چرا که آنها «نتانیاهو» را در عدم وفاداری نسبت به دوستان و متحدان خود شناخته اند.
«نتانیاهو» چگونه توانسته است «لیبرمن» را چون ماری در آستین خود پرورش دهد در حالیکه می دانست او طمع نخست وزیری داشته و از این موضوع آگاه بوده است که وزارت جنگ راه را برای نخست وزیری هموار می کند. این موضوع در مورد «موشه یعلون» نیز صدق می کرد اما انتخاب «لیبرمن» بسیار خطرناکتر و برای اکثریت غیر قابل فهم تر است.
با این حال، تعیین «لیبرمن» پیامدهایی را برای سیاست اسرائیل نه تنها در سطح استراژیک که باعث افراط‌گری بیشتر آن می شود، بلکه در سطح تاکتیکی نیز به ویژه در زمینه نحوه برخورد با تشکیلات خودگردان «فلسطین» و جنبش «حماس» به دنبال خواهد داشت.
برخی معتقد هستند که انتخاب «لیبرمن» به مفهوم انتخاب دو نفر است. چرا که «آیفیت» نیز همان افراطی است که خواستار ریشه کن کردن «حماس»، ترور «اسماعیل هنیه»، و همچنین خواستار پایان دادن به قدرت در شکل فعلی آن، به ویژه پایان دادن به نقش «محمود عباس» و اشغال دوباره «غزه» و تغییر وضعیت موجود است.
هیچ ترسی در اسرائیل وجود ندارد که وزیر جنگ جدید مطابق میل و خواسته های خود رفتار کرده و بدون شک در چارچوبی محدود اثرگذار خواهد بود اما نکته قابل توجه اینکه تصمیم جنگ و صلح توسط دولت اتخاذ می شود و نظر شخصی افراد نیست به گونه ای که رئیس «موساد»، رئیس ستاد و رئیس پلیس در جلسات آن شرکت می کنند.
با این حال تجربه اسرائیلی ها در انتخاب وزرای ناآگاه و بدون یک پیشینه نظامی تجربه بسیار تلخی بوده است به گونه ای که در گذشته ای نه چندان دور«عمیر پترس» وزیر جنگ سابق اسرائیل، این رژیم را وارد جنگ دوم لبنان در سال 2007 کرد و «اسحاق لاون» وزیر جنگ این رژیم در اوایل دهه پنجاه، بدون هیچ تجربه نظامی موجب شکست های نظامی پی در پی این رژیم شد که مهمترین آن دستگیری عوامل «موساد» بوده است که به دنبال خرابکاری در «مصر» و تجاوز سه جانبه بودند.
در هر صورت، «نتانیاهو» مجبور به توسل به این گزینه نبوده است به گونه ای که تصور حضور «لیبرمن» به عنوان وزیر جنگ و نشستن در کنار «نفتالی بنت» رقبای راست و افراطی، بسیار دشوار است و نشانگر عدم حضور عقل در بسیاری از مواقع است.
نظر شما