محبت بی اندازه علامه حافظیان، مهمترین بروز ظاهری عرفان ایشان بود

علی موسوی گرمارودی با اشاره به محبت بی اندازه علامه حافظیان به عنوان یکی از مولفه بروز ظاهری عرفان ایشان گفت:عرفانی که از این سوی جهان اسلام تا شبه قاره هند را مشتاق خود کرده است، چنین عرفانی است.

به گزارش خبرنگار شبستان، علی موسوی گرمارودی، چهره ماندگار ادبی و مترجم قرآن کریم در نشست رونمایی از کتاب «حافظ اسرار» ارج‌نامه عارف واصل علامه سیدابوالحسن حافظیان در سرای اهل قلم با اشاره به انتشار مقاله خود در چاپ جدید کتاب گفت: از آنجا که مقاله‌ام در چاپ گذشته کتاب حضور نداشت و غالب حرف‌های مهم درباره شخصیت مرحوم حافظیان را هم در آن بیان کرده‌ام، ترجیح می‌دهم مقاله را در اینجا قرائت کنم.

 

گرمارودی گفت: علم و احاطه علامه به علوم غریبه را پدرم می‌دانست، چه آنکه علامه، شیخ مجتبی قزوینی و پدرم از دوستان قدیمی و همگی عضو مکتب تفکیک به حساب می‌آمدند.

 

وی ادامه داد: در دبیرستان دین و دانش قم به مدیریت شهید بهشتی درس می‌خواندم که پدرم مرا به مشهد و نزد مرحوم حافظیان برد. ایشان شش ماه از سال را در پاکستان و هند و شش ماه دیگر را در مشهد بسر می‌بردند.

 

گرمارودی همچنین افزود: علامه از اوایل 1338 برای آنکه مرا زیر نظر داشته باشد پس از درس خارج خود کتاب «شرح جامی» را به من درس می‌داد. تدریس شرح جامی از سوی عالمی همچون علامه حافظیان به طلبه جوانی همچون من به مانند تدریس فیزیک اول راهنمایی از سوی یک دانشمند فیزیک اتمی بود. پس از چند جلسه از نداشتن هم‌مباحثه‌ای برای این درس نزد ایشان شکوه کردم تا از آن پس ایشان خود صبح درس دهد و عصر روز بعد با من مباحثه کند.

 

گرمارودی تصریح کرد: مهم‌ترین بروز خارجی عرفان علامه حافظیان برای ما که عرفان نمی‌فهمیدیم محبت بی‌اندازه ایشان بود، عرفانی که از این سوی جهان اسلام تا شبه قاره هند را مشتاق خود کرده بود.

 

چهره ماندگار ادبی کشور در بخش دیگری از سخنان خود با یادآوری دیگر ویژگی‌های اخلاقی علامه حافظیان گفت: این عارف وارسته بیان و زبانی شیوا داشت و با هر کس که می‌نشست به تناسب روحیات او برخورد می‌کرد. مابین صبحانه، نهار و شام چیزی نمی‌خورد، عالم را محضر خدا می‌دانست و هرگز پا دراز نمی‌کرد و لم نمی‌داد.

 

رایزن اسبق فرهنگی ایران در تاجیکستان گفت: علامه حافظیان کیمیای اصلی را استغنا می‌دانست، عشقی شورانگیز به پیامبر و ائمه داشت، به طوری که در محبت 14 معصوم مستغرق بود و بزرگ‌ترین رنج او ظلم به علی ابن ابیطالب بود.

 

علی موسوی گرمارودی سخنان خود در این نشست را با قرائت شعری با این مطلع «ای خوش آنان که اندر این نامهربان دنیای بد عمر را در کار خوب مهربانی کرده‌اند»، در رثای علامه حافظیان به پایان برد.

 

گفتنی است، پیش از سخنان موسوی گرمارودی، سیده فیروزه حافظیان دختر علامه گزارش کوتاهی از تدوین کتاب ارایه کرد و همچنین ارشدی مدیر روابط عمومی مرکز امور زنان ریاست‌جمهوری پیام مریم مجتهدزاده مشاور رییس‌جمهور و رییس مرکز امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری را قرائت کرد.

 

پایان پیام/
 

کد خبر 54364

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha