به گزارش خبرگزاری شبستان، ردیف در لغت به معنی پشت سر هم قرار گرفتن است و در موسیقی دستگاهی ایران به طرز قرار گرفتن آهنگ‌ها و نغمات موسیقی، ردیف می‌گویند. ردیف معمولاً به هفت مجموعه ی مرتب خاص و مشخص که دو به دو اشتراک دارند تقسیم می‌شود. هریک از این مجموعه‌ها دستگاه نامیده می‌شوند.
نظام دستگاهی موسیقی ایران با عنوان «ردیف»، که با آموزش به روش سینه به سینه حفظ شده تا به دست ما رسیده است، روایت‌های مختلفی دارد و هر روایت به نام استادی که راوی آن بوده نامیده می‌شود. ردیف «میرزا عبداللَّه» قدیمی‌ترین و معتبرترین روایت ردیف است.
نت‌نویسی انجام‌شده در کتاب حاضر نیز مبتنی بر اجرای «داریوش طلایی» با سه‌تار است. اجرایی که براساس روایت او از ردیف میرزا عبداللَّه بنا شده است.
گفتنی است که داریوش طلایی نوازنده تار و سه‌تار، رديف‌دان و مدرس دانشگاه است که از سال ۱۳۵۵ و پس از اتمام تحصیلاتش در دانشگاه تهران به تدریس ردیف پرداخت. او در سال ۱۳۵۸ برای تحصیل در رشته ی موسیقی‌شناسی به دانشگاه پاریس در فرانسه رفت و دکترای خود را نیز از دانشگاه نانتز فرانسه گرفت. طلايي هم اکنون عضو هیات علمی گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و همچنین دانشکده ی موسیقی دانشگاه هنر است.
بر اساس توضیحات ارائه شده در پایگاه اطلاع رسانی نشر نی ، کتاب حاضر با روشی نو و یگانه ردیف میرزا عبدالله، یکی از معتبرترین روایت‌های ردیف موسیقی ایرانی و در عین حال رایج‌ترین آنها، را تحلیل و بررسی می‌کند. ویژگی این روش نگاه به ردیف موسیقی دستگاهی ایران به مثابه یک زبان موسیقایی خاص است. مؤلف با تدوین نقشه‌ای عینی از ردیف، به بررسی آن از زوایای مختلف می‌پردازد و در نهایت ارائه‌ی دستور زبان خاصی را برای موسیقی ایرانی مد نظر دارد.
کتاب حاضر را انتشارات نی در قطع وزیری و 544 صفحه و با قیمت 50 هزار تومان چاپ و روانه ی بازار کتاب کرده است.
نظر شما