برای استفاده از عروسک ها دلایل دراماتیک دارم

شادی اسدپور درباره ی اجرای نمایش تازه ی خود، به خبرنگار تئاتر شبستان گفت: «وقتی زنجره ها شیهه می کشند» نمایشنامه ای از محمود خسروپرست است که آن را برای اجرای بازیگران نوشته، اما بعد از خواندن نمایشنامه احساس کردم مرا به فضایی هدایت می کند که می توان در ان از حضور عروسک بهره گرفت.

اسدپور ادامه داد: وقتی این ایده را با طراحان نمایش و نویسنده درمیان گذاشتم، با استقبال مواجه شدم. برای آقای خسروپرست جالب بود که بین خوانندگان نمایشنامه اش، کسی تا به حال این نگاه را نداشته است. رفته رفته با تکمیا این فکر و ایده، احساس کردم این شیوه ی درستی برای اجرای چیزی است که در ذهنم می گذرد.

وی با بیان اینکه حضور عروسک ها کمک کرد در طراحی صحنه، لباس و مفهوم داستان به چیزی که می خواستم نزدیک شوم، افزود: من چیزی به نمایشنامه اضافه نکردم که متن، این فضا را به من پیشنهاد کرد. ایده ی خام در ذهن من شکل گرفت و من سعی کردم عناصری را برای پرورش این ایده به کار ببرم که تناقضی با مفهوم متن نداشته باشد.

کارگردان نمایش «سه شب با مادوکس» افزود: می شود هر نمایشنامه ای را به شیوه ی عروسکی به صحنه برد و لزوما نباید نمایشنامه ای برای عروسک ها نوشته شده باشد. به شرط اینکه بتوانیم فضایی که مختص به دنیای عروسک هاست در آن متن پیدا کنیم. در واقع باید امکان خلق فضای فانتزی لازم دنیای عروسک ها وجود داشته باشد.

وی که فارغ التحصیل رشته ی تئاتر در گرایش عروسکی از دانشگاه هنر است، گفت: دوست داشتم اگر قرار است در نمایشی از حضور عروسک ها بهره ببرم، متنی را انتخاب کنم که اتفاقا ویژه ی عروسک ها نوشته نشده باشد. در واقع می خواستم فضای عروسکی مورد نظر خودم را القا کنم.

اسدپور با بیان اینکه با کمبود نمایشنامه عروسکی روبه رو هستیم، گفت: ضعف در نمایشنامه های عروسکی، یکی از دلایل کمبود نمایش های عروسکی است. به همین دلیل تصمیم گرفتم از عروسک ها در نمایشنامه ای که برای بازیگر نوشته شده، استفاده کنم. چرا که در دوران دانشجویی آموخته ام می شود هر نمایشنامه ای را به شیوه ی عروسکی کار کرد به شرط اینکه بشود در متن فضایی را پیدا کرد که عروسک ها معنا پیدا کنند.

این بازیگر و کارگردان جوان تئاتر اضافه کرد: با شناختی که از دنیای عروسک ها داشتم، می دانستم که استفاده از عروسک ها، اصلا کار راحتی نیست. چرا که ممکن است تماشاگر با این سئوال مواجه شود که چرا از عروسک جای بازیگر استفاده می شود. من در اجرا به چند شکل این سئوال را پاسخ می دهم. اول اینکه دو دنیا برای نمایشم در نظر گرفته ام، آدم های یکی از دنیاهای من بازیگرند و آدم های دنیای دیگر عروسک. برای این انتخاب هم دلیل دراماتیک دارم و هم دلیل منطقی. دیگر اینکه عروسک ها به فضای نمایش کمک می کردند. در واقع من صرفا عروسک ها را وارد نمایشم نکرده ام و برای این انتخاب دلیل داشته ام.

شادی اسدپور در پایان درباره ی مراحل تمرین نیز گفت: ساخت و طراحی عروسک های مان از اردیبهشت 94 آغاز شد و با کمک طراحان و تیم سازنده گان، عروسک ها و ماسک طراحی و ساخته شد. بعد دورخوانی را اغاز کردیم و همزمان با تمرینات لازم بازیگران، فضای عروسکی را شکل دادیم. در مجموع حدود پنج ماه تمرینات بازیگران طول کشید اما پروژه ی وقتی زنجره ها شیهه می کشند بیش از ده ماه زمان گرفت.

سایر عوامل این نمایش عبارتند از: تهیه کننده: علی منجزی پور، مدیر اجرایی: شهرزاد حسین پور، بازی دهندگان عروسک: شیلا نظری، رویا الماسی مهر، صدا پیشگان: شیلا نظری، علی رحیمی، دستیار کارگردان: نسترن باقری، مدیر صحنه: حسین حسین آبادی، منشی صحنه: شیلا نظری، طراح لباس: مریم کریمی، خیاط: فریده دوستی، طراح حرکت: رضا فوادی، مجری دکور: محمد سلطانی، سیاوش قاسمی، طراح پوستر: سینا افشار، موسیقی و افکت: حسام زمانی، امور رسانه ای: مهدی رزمجو، عکاس: آناهیتا غفاری، بهنام کچیان، گروه ساخت عروسک و ماسک: طراح و مدیر ساخت: علی منجزی پور، مجری ساخت: پدرام زرگر، علی منجزی پور، نسترن باقری، رهام بیگ لو، طراح و کارگردان تیزر: شهرزاد حسین پور، فیلم بردار: بهنام کچیان، موسیقی: حسام زمانی.

این اثر نمایشی از چهارشنبه 28 بهمن ماه تا جمعه 7 اسفند ساعت 18:30 در تماشاخانه مهر حوزه هنری روی صحنه خواهد بود.