کیوان ساکت،آهنگساز و نوازنده تار درباره انگاره حزن در موسیقی ایرانی به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت: موسیقی ایران در طول قرون و اعصار گذشته فراز و نشیب های زیادی را طی کرده است، علاوه بر اینکه در خیلی دوره ها مورد بی مهری حکام وقت واقع شده است؛ جغرافیای ایران سر راه تجارت جهانی بوده است و اقوام زیادی در طول تاریخ برای سودای درآمد و منفعت به ایران حمله کرده اند.در این میان موسیقی با همه مشکلات به حیات خود ادامه داده است، در فراز و نشیب تاریخی که می دانیم و سراغ داریم موسیقی گاهی پرخروش و گاهی آرام به رشد و تکامل خود ادامه داده است.
کیوان ساکت اظهار داشت: اگر موسیقی ایران غمگین باشد و آن را غمگین بدانیم (در حالی که من این گونه فکر می کنم) تصور باطلی نیست، برای اینکه این کشور در طول قرون مورد تهاجم اقوام بیگانه بوده است و چه خون ها از پدران و نیاکان ما به ناحق به زمین ریخته شده است و هنرمند موسیقیدان چاره ای جز بیان این وقایع با تالم و درد نداشته است.
این آهنگساز خاطر نشان کرد: استاد وزیری با درایت و بینش فوق العاده خود اثبات کرد که از هر منظری به موسیقی نگاه کنید می توانید گویش و بیان های مختلف را در موسیقی ایرانی بیابید. به طور نمونه آواز دشتی را همه مردم آوازی غمناک و حزن انگیز می شناسند وحی استاد وزیری اثبات کرد که اگر شرایط شادی افزا بر جامعه حاکم باشد قطعا آثاری که از ذهن و پنجه هنرمندان تراوش می کند شادی افزا خواهد بود و اگر جامعه؛ جامعه ای ستم کشیده و غمناک باشد قطعا آثاری که از ذهن و پنجه هنرمند تراوش می شود غیر از این نخواهد بود، در اثبات این ادعا استاد وزیری آهنگ «ای وطن» را ساخت که حالتی حماسی دارد و بعد آهنگ کمیک «اپرت گل رخ» و نیز آهنگی به نام ژیمناستیک موزیکال که کاملا متفاوت با حالت های دیگری است که خود تاکنون ساخته است، همه اینها نشان می دهد آنچه که مهم است حالات روحی هنرمند است که آن را از جامعه می گیرد.
کیوان ساکت تصریح کرد: نمی توان گفت موسیقی ایرانی صرفا غمگین هست و به عقیده من غمی که موسیقی ایرانی دارد غم زایش بار است، غمی است فلسفی که اغلب آثار هنری جهان از آن بی نصیب نیستند.
نظر شما