قرآن و سیره اهل بیت(ع) كامل ترين منبع تربيت ديني است

 به گزارش خبر گزاري شبستان از مشهد، حجت الاسلام و المسلمین محمد فیض آبادی، كار شناس مذهبي صبح امروز(22دي) در سلسله جلسات پرسمان دینی در حرم مطهر رضوی گفت: تربیت شامل تربیت خوب و بد می شود، به عنوان نمونه فردی که در کوتاه ترین زمان از یک ماشین سرقت می کند نیز تربیت شده، اما تربیت بد شده است.

وي افزود: تربیت به مفهوم کلی آن، شامل جنبه های گوناگون جسمانی، روانی، عاطفی، عقلانی، اجتماعی، اخلاقی و دینی است و هر یک از این ابعاد به لحاظ روان شناختی و تربیتی در زندگی انسان اهمیت فراوان دارد.

حجت الاسلام فیض آبادی تصريح كرد: بهترین نوع تربیت، تربیت دینی است که از قرآن کریم و سنت و سیره اهل بیت(ع) و پیامبران(ص) سرچشمه می گیرد.

این کارشناس دینی با اشاره به اینکه آموزش با پرورش تفاوت دارد، افزود: آموزش به هرگونه فعالیت یا تفکر از پیش برنامه ریزی شده ای گفته می شود که هدف آن، ایجاد یادگیری در افراد بوده و بیشتر با مغز افراد درگیر است.

وی با اشاره به اینکه پرورش مستقیم با قلب افراد کار دارد، اظهار کرد: پرورش جریان وسیعی است که در مدت زمانی طولانی انجام می گیرد، در صورتی که آموزش به فعالیت های مشخص و محدود معلم اطلاق می شود.

حجت الاسلام فیض آبادی ادامه داد: هدف اصلی در آموزش یادگیری بوده و هدف اصلی در پرورش ایجاد انگیزه است.

به گفته وی تربیت دینی سعادت دنیوی و اخروی انسان را در بر دارد، زیرا که تربیت دینی فرآیندی است که برای تمام مراحل زندگی انسان برنامه دارد.

حجت الاسلام فیض آبادی ادامه داد: تحقیر کردن کودک، دشنام و بدگویی کردن، به اسم بد صدا زدن، تنبیه بدنی و عدم عدالت در محبت کردن به کودکان از آفات تربیتی بشمار می رود.

این کارشناس دینی افزود: برنامه زندگی در تربیت دینی، بر مبنای اصول و راهبردهای از پیش تعیین شده ای شکل می گیرد که از طریق قرآن و شریعت به انسان عرضه می شود.

حجت الاسلام فیض آبادی در بخش دیگر سخنان خویش درباره اصول تربیتی فرزند گفت: اساسی ترین نیاز فرزند در تربیت، ابراز محبت به وی است، اکنون تحقیقات نشان داده که علت اصلی فرار دختران و پسران از منزل به خاطر کمبود عاطفه و محبت است.

وی ادامه داد: متاسفانه برخی از والدین در رفتار خود چیزی به عنوان محبت به فرزند را نمی شناسند و حتی از ذره ای محبت هم به فرزند خود دریغ می ورزند.

این استاد حوزه بیان کرد: کمبود محبت موجب سلب اعتماد به نفس در کودک شده و او نمی تواند شخصیت و عزت نفس خود را حفظ کند و از سوی دیگر افراط در محبّت نیز، موجب خارج شدن کودک از تعادل رفتاری می شود.

وی مقایسه کردن فرزندان را خلاف اصول تربیتی برشمرد و اظهار کرد: انتظار و توقع بیش از حد از کودکان و مقایسه آنها با همسالان، یکی از علت‌های پرخاشگری و عدم اعتماد به نفس در کودکان محسوب می‌شود.

یک کارشناس دینی با اشاره به اینکه کمبود محبت، موجب سلب اعتماد به نفس در کودک می شود، گفت: اساسی ترین نیاز فرزند در تربیت، ابراز محبت به وی است.