مباحث شهروندی در قاب تئاتر/هنرمندانی که عاشقانه به میدان آمدند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از رشت، زبان هنر بهترین زبان انتقال مفاهیم است. امروزه از زبان هنر به ویژه تئاتر به دلیل جذابیت و تاثیرگذاری بر افراد در اکثر کشورهای جهان جهت فرهنگ سازی و آموزش مباحث شهروندی بهره گرفته می‌شود.

استفاد از ابزار هنر به ویژه نمایش جهت آموزش غیرمستقیم شهروندان به دلیل برقراری ارتباط با مخاطب همواره مورد تاکید هنرمندان بوده است.

4 روز پیش جشنواره«رشت در قاب خیابان» به همت سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری رشت و با همکاری هنرمندان این شهر آغاز شد. جشنواره‌ایی که با محوریت شهروند به اجرای نمایش‌های خیابانی می‌پردازد واهداف شهروندی و فرهنگی را در راستای ایجاد شهری آرام دنبال می‌کند.

آموزش‌های مدنظر در این جشنواره با استفاده از قالب هنر به شهروندان ارائه می شود تا علاوه بر جذابیت، در اذهان مخاطبان به ویژه کودکان نیز ماندگار شود.

در اینگونه نمایش‌ها، هنرمند با یک حس متعهدانه، مسئولانه و دلسوزانه بر آن است تا مردم را ترغیب کند درباره خود و مسائلش بیشتر فکر کند و آگاهی جمعی و عمومی را بالاتر برده و در نهایت تبدیل به فرهنگ شود.

در این جشنواره پنح منطقه شهر رشت، میدان هنرمندانی است که مباحث شهروندی را در قاب تئاتر گنجانده و از هنر نمایش با توجه به توان و تخصص خود جهت فرهنگ سازی نهایت بهره را می‌گیرند.

«رشت در قاب خیابان» با هشت نمایش و 48 اجرا، رشت را به کارگاه آموزش مسائل شهروندی بدل کرده است  و با استقبال مردمی مواجه شده است.

«در جستجوی شادی» به کارگردانی حسین سرپرست دقایقی از زندگی دو دلقک را به تصویر می‌کشد که تصمیم می‌گیرند برای شاد کردن مردم، نامزد انتخاباتی شده تامردم به آنان رأی دهند. آنها به دنبال مواردی می‌گردند که موجب غمگین شدن مردم شده مانند معضلات شهری، ترافیک، آلودگی صوتی، سدمعبر که همه این آیتم‌ها را در روند نمایشی معرفی کرده و راهکارهای مضحک گونه‌ ایی برای شاد کردن مردم ارائه می‌دهند و در نهایت از مردم می‌خواهند برای داشتن شهری شاد خود رعایت کنند.

خسرو مرادی در نمایش«منم آدم»که مبتنی بر فرم و موسیقی است زندگی 2 انسان را از زمان تولد تا مرگ روایت می‌کند که با فرم‌های مبتنی بر بدن عاشق یکدیگر شده و با هم ازدواج می‌کنند و برای رفاه زندگی به زراعت می‌پردازند. پس از مدتی مرد تصمیم بر مهاجرت به شهر می‌گیرد ولی با مخالفت زن مواجه می‌شود در نهایت همسر خود را تنها گذارده و راهی شهر می‌شود و در شهر با معضلات اجتماعی چون فقر، اعتیاد، بیکاری و آلودگی هوا مواجه می‌شود و همه این مسائل موجب سرشکستگی مرد می‌شود، وی پشیمان شده و قصد برگشت دارد اما فایده‌ای نداشته و در مشکلاتش غرق می‌شود.

رشت 1394، بر اساس ایده‌ایی در مورد تکدی گری شکل گرفته است اینکه چگونه به روز شده و همیشه یک گام جلوتر از انسان‌‌های عادی هستند و با روش‌های مختلف به تحریک احساسات مردم می‌پردازند. شیوه‌های تکدی گری که به روز شده و گدایانی که با لباس شیک و به شیوه جدید، خود را دانشجو و غیره معرفی کرده و با این نوع گدایی موجب بی‌اعتمادی مردم شده‌اند.

در این نمایش این مسائل،ۀ با مشکلات جوانان جهت وام گرفتن از بانک‌ها گره می‌خورد اینکه جوانان در صف طولای انتطار وام عمر خود را سپری می‌کنند اما گدایان نمایش با ترفندی جالب از بانک وام می‌گیرند.

امیر میر خوشحال در نمایش «پ مثل پیاده رو» از بین موضوعات شهروندی، داستان دو دستفروش را روایت می‌کند که در دو طرف خیابان به فروش سی دی و لباس می‌پردازند اما به دلیل صدای بلندشان با یکدیگر مشاجره لفظی داشته و در حین مشاجره درمی‌یابند که از دوستان قدیمی‌اند و به درد دل می‌پردازند. ودر نهایت به این نتیجه می‌رسند که دستفروشی را کنار گذارده و شغلی جدید را با همکاری هم آغاز کنند.

« نان خورهای دروغین» نمایشی مربوط به دوره گردهای مطرب است که خود را نابینا جلوه می‌دهند و با مطربی گدایی می‌کنند که با ناگه دوستی آنان را دیده و لو می‌دهد و مابقی ماجرا....... و در نهایت تصمیم به اجاره یک میوه فروشی در بازار می‌گیرند. این نمایش را حمیدرضا علیزاده کارگردانی کرده است.

سنگ‌های شهری به کارگردانی مسلم خردمند، نمایش دیگری است که در این جشنواره بدون کلام و به صورت پرفرمنس اجرا می‌شود. در این نمایش پنج بازیگر به شکل سنگ لحظاتی از حقوق شهروندی و خوبی و بدی‌های انسان‌ها نسبت به یکدیگر را به تصویر می‌کشند.

هومن میر معنوی در نمایش خود به نام « حرف‌هایی همیشه هست» ماجرای دختر نقالی را به تصویر می‌کشد که در خیایان‌های شهر نقالی می کند. یک  روز جوان دستفروشی در حال عبور با ازدحام جمعیت مواجه شده و تصمیم می‌گیرد در میان جمعیتی که به نقالی گوش می‌دهند اجناس خود را به فروش برساند. اما وقتی به نقال که صدایی آشنا  دارد، نگاه می‌کند خواهر خود را می بیند و مشاجره‌ای بین آنها رخ می‌دهد و در نهایت خواهر رو به مردم می‌گوید ما خانواده ایی هنرمند هستیم که پدرم نقال است و هم اکنون در بستر بیماری است و وصیتش این است که آخرین نقلش که برگرفته از زندگی اجتماع امروز و غرق شدن انسان در فضای مجازی  را برای مردم بازی کند و من بنا بر وصیت پدرم وارد میدان شدم ومابقی ماجرا.

مجید پتکی، کارگردان تئاتر«در کلانشهر» در نمایش خود به بیان معضلات شهری با سیاه بازی می‌پردازد. وی با بیان اینکه باید همه ارگان‌ها ابزار قدرتمند تئاتر را دریابند، اظهار کرد: مسئولان باید از هنرمندان حمایت کرده تا آنان نیز با توان و تخصص خود در راستای فرهنگ شازی مباحث شهری گام بردارند.

گیلان استان فرهیختگان و هنرمندان است و از دیرباز به شهر تئاتر معروف بوده و هنرمندان مختلفی را در خود پرورش داده است، برگزاری چنین جشنوارهایی در قالبی هنرمندانه و جذاب موجب موج فرهنگی در شهر شده و چنانکه پایدار بوده و از سوی ارگان‌های مختلف حمایت شود می‌تواند گیلان را به قطبی از تئاتر کشور تبدیل کند.