به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، چند سالی است تبلیغاتی که در شبکه های مختلف تلویزیون پخش می شود بیشتر به سبک شبکه های ماهواره ای است.
از زمانی که رنگ و بوی تبلیغات صدا و سیما تغییر کرد آسیب های بخش بازرگانی نیز بیشتر شد که می توان به چند نمونه از تبلیغات اشاره کرد که زمان های زیادی از آنتن رسانه ملی رابه خود اختصاص دادند.
به دلیل اعتمادی که مردم به این رسانه دارند هزینه های زیای نیز صرف کالاهای تبلیغاتی می شود.در نهایت نیز در برخی از تبلیغات کاشف به عمل آمد که برای سلامتی مضرر بودند و یا اندک اندوخته مردم بر باد رفته است .
همانند کرم حلزون که برای سلامتی مضرر بود یا شهر رویایی پدیده شاندیز که سرمایه گذاری هایی که مردم انجام داده بودند و پول هایشان به رویا پیوست و کلاهبرداری بیش نبود، در نهایت تبلیغات آن ها نیز در تلویزویون ممنوع شد اما هنگامی بخش بازرگانی تبلیغات را دیگر پخش نکرد که بسیاری از مردم متضرر شده بودند، یکی از عوامل خرید و سرمایه گذاری مردم به دلیل تبلیغ های زیاد و اعتماد سازی این رسانه ملی بود.
جدا از این مسایل، آموزش وپرورش که مخاطبان زیادی دارد نیز به عملکرد رسانه ملی انتقاد دارد. باشروع سال تحصیلی تبلیغات کتاب های آموزشی و کمک آموزشی ویژه دانش آموزان و معلمان نیز شدت می گیرد. هر ساله نیز کتاب های کمک آموزشی با نام های مختلف از تلویزیون خود را در رنگ ها و اسم های مختلف نمایان می کنند .
مسوولان آموزش وپرورش تاکید دارند که این دسته از تبلیغات که توسط صدا و سیما می شود غیر مجاز است و در فرایند یادگیری دانش آموزان اختلال ایجاد می کند اما صدا و سیما در برابر انتقادات سکوت کرده و به راه خود مصرانه ادامه می دهد.
جدا از بحث تبلیغات آموزشی، تبلیغ تجمل گرایی در تلویزیون از سریال ها به بخش بازرگانی نیز سرایت کرده است. اکثر تبلیغات از چیپس و پفک گرفته تا تبلیغ فرش در خانه های بزرگ با وسایل شیک است. در صورتی که کشور ما در شرایط رکود اقتصادی سپری می کند و خیلی از خانواده ها در تنگنا هستند.
جای قناعت و سادگی در تبلیغات خالیست و جای خود را به وسایل شیک و گرانقیمت و خانه های بزرگ داده است که مردم را به مصرف گرایی و تجمل گرایی ترغیب می کنند این در صورتی است که با مبانی دین مبین اسلام و ارزش ها ی کشور مغایرت دارد.
یکی از تبلیغ ها که کپی برداری از یک فیلم ترکیه ای است در داستان هایی که می آورد تبلیغ تجمل گرایی وخریدن لوازم غیر ضروری در آن موج می زند. برای مثال دختر خانمی که می خواهد جهیزیه بخرد، شیکترین مبلمان را انتخاب کرده است و می خواهد فرش بخرد. خانواده اش غصه پرداخت هزینه حمل ونقل دارند که این غصه خوردن با آن انتخاب تناقص دارد که این تناقص فقط برای ترغیب مخاطب برای خرید از یک فروشگاه است. آیا رسانه ملی به این نمی اندیشد که بسیاری از جوانان موقعیت مالی مناسبی ندارند و با دیدن این نوع تبلیغات تنها حسرت می کشند و یک نوع توقع بی جا به وجود می آورد؟
برخی تبلیغات نیز، مردم را ترغیب به یک شبه پولدار شدن می کند به جای اینکه کار و تلاش را ترویج دهد به مردم وعده میلیونر شدن داده می شود تا کالاها را به فروش برسد و با ترویج و ترغیب مصرف گرایی پول هنگفت نصیب فروشنده های کالا ها و صدا و سیما شود.
مردم تصور می کنند صدا و سیما به دلیل جایگاهی که دارد باید به آن اعتماد کنند و در بحث تبلیغات صداقت دارد،اما پخش تبلیغات با ظاهری رنگارنگ و متنوع در باطن تنها نیتش در آمد زایی بدون توجه به تبعات آن است به طوری که هدفش وسیله را توجیه می کند. در نهایت این رویکرد رسانه ملی با جای گذاشتن تبعات منفی و فرهنگ غلط در جامعه اعتماد را را نیز از بین می برد.
نظر شما