مقام معظم رهبری: به برخى از موضوعات در شعرهاى آئینى کم پرداخته می‌شود

 خبرگزاری شبستان//خراسان رضوی

تجلیل از شاعر پیشکسوت و انقلابی "حاج سید رضا موید خراسانی " در قالب چهارمین نشست از سلسله نکوداشت‌های سنگربانان انقلاب اسلامی، عصر امروز روز یکشنبه 19 تیر در مشهد برگزار می‌شود.

در این نشست شاعران و ذاکران برجسته، اساتید دانشگاه، فعالان مردمی و مدیران فرهنگی شهر حضور داشته و برخی از اساتید دانشگاه و ذاکران پیشکسوت اهل بیت درباره استاد موید سخنرانی می‌‌کنند.

در این روز همچنین از کتاب اشعار منتشر نشده حاج سید رضا موید خراسانی که در بردارنده اشعاری با موضوعات انقلاب، جنگ، امام و شهداست رونمایی می‌شود.

سید رضا مؤید که دم‌ها، رباعیات و غزل‌هایش در دوشنبه‌ها و پنجشنبه‌های تشییع شهدا در مشهد در خاطره‌ها ماندگار شده است، از شعرای برجسته آیینی و انقلابی کشور نیز هست.

شعر معروف "خدا کند که بیایی" تنها یکی از آثار ماندگار اوست و مجموعه اشعار او در طول سال‌ها، از "گلهای اشک" تا "بهار بی خزان" مجموعه‌ای غنی از معارف ناب دینی بوده‌اند که در کالبد ادبیاتی معرفتی و در عین حال مردمی جلوه کرده‌اند.
 

ویژگی برجسته استاد مؤید، آن است که دعبل وار، شعر خود را در خدمت انقلاب و امام به کار گرفته و ابعاد انقلابی و ستم سوز و مجاهدت آمیز معنویت ناب دینی را در اشعار شیرین خود به مردم نشان داده است.

از همین رو بود که مقام معظم رهبری نیز در دیدار اخیر خود با جمعى از شعراى آیینى کشور در 25 خرداد ماه سال جاری، فرمودند: "به برخى از موضوعات در شعرهاى آئینى کم پرداخته می‌شود؛ از جمله، موضوعات مربوط به مسائل انقلاب، مسائل جنگ و دفاع مقدس البته در یک دوره‌اى خیلى خوب بود همین آقاى مؤید در زمان جنگ وقتى جنازه‌هاى شهدا را به مشهد مى‌آوردند، شاید هر روزى یا هر چند روزى یک غزل می گفت و مداح‌ها اینها را می‌خواندند... الآن جاى این اشعار خالى است."

نگاهی گذرا بر زندگی استاد موید خراسانی

او که سراینده نوحه های پرشور دوشنبه ها و پنج شنبه های تشییع شهدا در مشهد است، مجموعه های شعر متعددی از "گلهای اشک" تا "بهار بی خزان" دارد که در طول سال ها مورد توجه شاعران و ذاکران اهل بیت بوده است.

استاد موید خراسانی اصالتاً اهل یزد و نجار بود، ولی به مشهد آمد و سال ها مجاور حرم حضرت رضا(ع) باقی ماند، به قول خودشان پناهنده به این آستان شد، شب ها که از سر کار می آمد مسجد گوهرشاد پای تفسیر آقا سید هاشم نجف آبادی می رفت. دو سه دوره پای تفسیر ایشان نشسته بود. پدر و مادر از تهجد و صداقت و شکرگزاری و مراتب دیگری که نشان دهنده تقواست چیزی کم نداشتند.

از 10 - 12 سالگی خدا توفیق شعر گفتن به او داد یک روز که از مکتب آمد، شروع به نوشتن کرد. مادرش پرسید چه کار می کنی؟ گفت: شعرمی نویسم. شعرم درمورد قبر و قیامت است، کم کم پایش به کتابخانه آستان قدس باز شد.

روزهای بیکاری را در کتابخانه حضرت با خواندن اشعار شعرای قدیم و جدید می گذراند. بیشتر با غزلیات حافظ آشنا بود، چون در مکتب خانه در کنار قرآن اشعار حافظ را می خواند، با سعدی، خاقانی، اسجدی، عنصری و دیگر شعرا هم آشنا شد.

کتاب المعجم فی معاییر اشعار العجم را که دستور اوزان، قافیه ها و صنایع شعری را آموزش می داد می خواند. نمونه اشعار این شعرا در این کتاب بود. با خواندن نمونه های شعری به اصل دیوان هایشان مراجعه می کرد.

سال 42 - 43 که از سربازی آمد، آقای کشمیری او را با جلسات شعر آشنا کرد. یکی از این جلسات، جلسه دوشنبه شب ها بود که بزرگانی همچون استاد آذر، اکبرزاده، ثابت، خسرو، سروی ها و دیگر عزیزان در آن شرکت می کردند. بعد خدمت استادان کمال و قدسی رسید. کم کم هم خودش جلسه ای با همکاری آقای محمدنیا در سال های 54 - 55 در شب های شنبه تشکیل داد که هنوز هم برقرار است.

به بهانه نجات شعری از استاد سید رضا مؤید خراسانی

برای نجات پنج ربّنا بخوان

امام صادق (ع) فرمودند: "هر گاه برای کسی کار و حاجت مهمی پیش آید، پنج بار بگوید: رَبَّنا. خداوند او را از آنچه می ترسد نجات می دهد و به آنچه می خواهد می رساند. پرسیدند: چگونه بگوید؟ فرمودند: این آیات را که مشتمل بر پنج ربّناست [ (آیة 191 تا 194 سورة آل عمران) ] بخواند؛ زیرا در پی آن، اجابت پروردگار است که می فرماید: فَاستَجابَ لَهُم رَبُّهُم... ` [ (خداوند درخواست آنها را پذیرفت")

من که سر تا پا گناهم یا غیاث المستغیثین           

از حضورت عذرخواهم یا غیاث المستغیثین

بر قبول عذر تقصیرم اگر خواهی گواهی     

اشک و آه من گواهم یا غیاث المستغیثین

من ضعیفم من ذلیلم مستکینم مستجیرم                 

روسیاهم بی پناهم یا غیاث المستغیثین

بنده ام منت پذیرم منتی بگذار و بگذر                     

از من و جرم و گناهم یا غیاث المستغیثین

سد عصیان راه امید مرا می بندد اما                                       

 دهد عفو تو راهم یا غیاث المستغیثین

یوسف روحم گرفتار است در چاه معاصی                 

خود برون آور ز چاهم یا غیاث المستغیثین
از خجالت چون بر آرم سر به سوی آسمانت               

شرم ریزد از نگاهم یا غیاث المستغیثین
عمر من در اشتباه صرف طی شد چون مؤید                     

ک برآر از اشتباهم یا غیاث المستغیثین

 سید رضا مؤید خراسانی

 پایان پیام/