تشخیص سریع هورمونhCG  به کمک زیست حسگر آزمایشگاهی

خبرگزاری شبستان: محققان دانشگاه ایلام با کاربرد نانوذرات، زیست حسگری طراحی کرده‌اند که دقت و سرعت بالایی در تعیین هورمون hCG دارد.

به گزارش خبرگزاری شبستان از ایلام، این حسگر از موادی زیست سازگار، پایدار و کم هزینه ساخته شده و در صورت دستیابی به تولید انبوه می‌تواند در مراکز و کلینیک‌های تشخیص پزشکی به کار گرفته شود.

 

hCG اولین هورمونی است که در طی دوران بارداری توسط جفت و همچنین در بعضی بیماری‌ها توسط انواع تومورها تولید می‌شود و افزایش سریع میزان این هورمون در خون یا ادرار بلافاصله پس از لقاح، شاخص ایده‌آلی برای تشخیص و تأیید بارداری است، به همین دلیل اندازه‌گیری آن توسط مراکز بهداشتی درمانی و کلینیک‌های تشخیصی طبی بسیار حائز اهمیت است

 

دکتر محمود روشنی، با اشاره به اهمیت اندازه‌گیری این هورمون، عنوان کرد: یکی از ابزارهای مورد استفاده در آزمایش‌ها که اخیراً توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده، زیست حسگرهایی است که در روند تشخیصی، اثر دیگر ترکیبات موجود در مایعات بیولوژیکی را به حداقل برساند.

 

رییس دانشکده علوم پایه دانشگاه ایلام، افزود: در این تحقیق نیز تلاش شد تا با به کارگیری نانوذرات، زیست حسگری طراحی شود که قادر به شناسایی دقیق و گزینش پذیر هورمون مدنظر شود و مهم‌ترین هدف این کار عدم نیاز به تجهیزات و دستگاه‌های پیشرفته‌ی گران قیمت جهت اندازه‌گیری این هورمون بود.

 

روشنی، ابراز کرد: نتایج نشان داده که اندازه‌گیری  hCG به کمک این حسگر به سادگی انجام می‌شود و از طرفی به دلیل استفاده از مواد ساده، ارزان و زیست سازگار حسگر طراحی شده مقرون به صرفه خواهد بود.

 

وی، تصریح کرد: بنابراین کاربرد آن جهت تأیید مثبت بودن بارداری و پارگی کیسه آب طی دوران بارداری و حتی تشخیص زود هنگام برخی بیماری‌های سرطانی بسیار مناسب خواهد بود، لذا نتایج حاصل از این روش می‌تواند در مراکز بهداشتی درمانی به کار گرفته شود. افزون بر آن با این روش می‌توان دریچه‌ای جدید برای ساخت سایر ایمونوحسگرها گشود.

 

روشنی، در پایان به مقایسه‌ی مواد به کار رفته در ساخت این حسگر با نمونه‌های متداول پرداخت و گفت: کاوشگرهایی که تا کنون در طراحی زیست حسگرها معرفی شده‌اند، شامل ترکیبات شیمیایی آهن و برخی مولکول‌هاست اما در این طرح یک نوع ویتامین به عنوان گونه‌ی کاوشگر استفاده شده است.

 

رییس دانشکده علوم پایه، گفت: همچنین در کیت تشخیصی پیشنهادی از یک نانوکامپوزیت زیست سازگار، پایدار و غیر سمی استفاده شده است که به همراه نانوذرات، سطح وسیع و پایداری را ایجاد کرده که منجر به حد تشخیص بسیار پائین می‌شود.

 

گفتنی است، نتایج این کار در مجله‌ی Sensors and Actuators B Chemical جلد 222، سال 2016، صفحات 1103 تا 1111 چاپ شده است.

کد خبر 507235

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha