به گزارش گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان: وجود مسجد در روی زمین، به ظهور اسلام منحصر به فرد نمی شود بلکه این مکان مقدس پیش از تولد اسلام هم بر روی زمین وجود داشته و خدای تعالی زمین را از خانه خود خالی نگذاشته است: «مسجد الاقصی در بیت المقدس به دست حضرت سلیمان بنا نهاده شد و دیگر پیامبران الهی آن را تعمیر و تجدید بنا نمودند» و مسجد الحرام توسط دو پیامبر بزرگ الهی حضرت ابراهیم و اسماعیل (ع) که بر اساس روایات حدود این مسجد توسط این دو پیامر تعیین شده است.
کارهای تبلیغاتی پیامبر(ص) در مسجد، سرشار از مایه های معنوی و روحانی بوده است. ایشان ابتدا با شخصی که قصد هدایت اش را داشت روابط دوستانه برقرار می کرد و با عمل خود روح تواضع در برابر دیگران و خدمت به خلق را به او می فهماند و بعد با توجه ویژگی های روحی و روانی او، با سخنانی کوتاه زمینه گرایش وی را به اسلام فراهم می کرد.
مسجد به عنوان مقر اصلی پیامبر اعظم(ص) برای آموزش به تازه مسلمانان بود. علاوه بر اینکه ایشان تازه مسلمانان را به صورت انفرادی در مسجد آموزش می داد، گفت و گوهای علمی و فرهنگی با نمایندگانی که از سوی قبایل و ادیان اعزام می شدند انجام می داد.
کانون اصلی این گفت و گوها و مذاکرات مسجد بود، هرچند برای سکونت و استراحت این نمایندگان مکانی در نظر گرفته شده بود و عده ای هم بنا به صلاح دید پیامبر اکرم(ص) در منازل انصار اسکان داده می شدند. اما برای بعضی از نمایندگان مانند نمایندگان «ثقیف» به دلیل اقامت طولانی در درون مسجد، که به «اسطوانه الوفود» (ستون هیات ها) معروف است، این نمایندگان را به حضور می پذیرفت و با آنان به مذاکرات دینی و اجتماعی می پرداخت.
البته این گفت وگو ها جنبه سیاسی هم داشت، ولی معارف اسلامی محور گفت وگو ها بود. بدین روی این نمایندگان معمولا به خاطر گرایش به اسلام، به مدینه می آمدند اگرچه بعضی از این هیات ها در حضور پیامبر اعظم(ص) و در کنار خانه خدا به فخرفروشی می پرداختند و گفت وگو هایی برخلاف ادب و نزاکت بر زبان جاری می کردند و حتی گاهی درخواست مسابقات هنری-ادبی از پیامبر رحمت می کردند اما ایشان با خلق و خوی عظم خود با حوصله و بردباری کامل به سخنان آنان گوش فرا می داد.
برگرفته از کتاب فروغ مسجد
نظر شما