به گزارش خبرنگار کتاب شبستان ، نیچه کتاب «فراسوی نیک و بد» را که حاصل یکی از زمستان های عمرش است در آخرین سال های عمرش منتشر کرد. این کتاب از نظر هنر نویسندگی پخته ترین و اساسی ترین اثر نثری نیچه است. او اندیشه های خود را بیان نمی کند بلکه به زبان تصویر و تمثیل و هزل و طنز به نمایش می گذارد. و مفاهیم در آن رنگ و روی چهره می یابند. عنوان کتاب یعنی «فراسوی نیک و بد» که مانند تمامی کتاب های نیچه دقیق و زیبا وپر معنا برگزیده شده است به خوبی راهبر به معنای درونی کتاب است. نیچه با این عنوان زمینه ی اصلی کار را آشکار می کند و ان سنجش گری دلیرانه ی او از تمامی فلسفه ی مغرب و تمامی روند های اندیشه ی آن، به عنوان اندیشه ای در زیر افسون ارزش های اخلاقی و ریا کاری اخلاقی و بسته و محدود در تمنا ها و امکانات بشری است.
«درباره ی پیش داوری های فیلسوفان»، «جان ازاده»، «سرشت دینی»، «گزین گویه ها و میان پرده ها»، «درباره ی تاریخ طبیعی اخلاق»، «مادانشوران»، «فضایل ما»، «ملت ها و میهن ها»، «والا چیست» عناوین کتاب حاضر را تشکیل می دهند.
فریدریش ویلهلم نیچه، فیلسوف، شاعر، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی بود. از مشهورترین عقاید وی نقد فرهنگ، دین و فلسفه ی امروزی بر مبنای سؤالات بنیادینی درباره ی بنیان ارزش‌ها و اخلاق بوده‌است. نوشته‌های وی سبک تازه‌ای در زبان آلمانی محسوب می‌شد؛ نوشته‌هایی بسیار ژرف و پر از ایجاز، آمیخته با افکاری انقلابی که نیچه خود روش نوشتاری خویش را گزین گویی‌ها می‌نامید. و از مشهور ترین آثار او می توان به «زایش تراژدی»، «تبارشناسی اخلاق»، «حکمت شادان»، «فلسفه در عصر تراژیک یونانیان»، «غروب بت ها»، «فراسوی نیک و بد» و «زیاده انسانی» و... اشاره کرد.
نظر شما