روح هنرمند ایرانی با مفاهیم مذهبی عجین است

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، سه‌شنبه 26 آبان 1394، مصادف با پنجم صفر؛ سالروز شهادت حضرت رقیه (س)، ورك شاپ كالیگرافی با نام «غوغای قلم» با تدریس استاد مهدی حاجی‌محمدی فریمانی در واحد تجسمی حوزه هنری برگزار شد كه با استقبال زیادی از سوی هنرمندان و هنرجویان همراه بود.

حسن طزری هنرمندی كه  14 سال است خطاطی می‌كند، درباره ورك‌شاپ غوغای قلم بیان كرد: اینگونه آموزش‌ها بسیار موثر است و حوزه هنری اقدام بسیار مفیدی در این زمینه انجام داده است. اگر در سطح شهر نیز چنین فضاهایی وجود داشته باشد، مردم ما به جای توجه به هنر غربی كه از هر سو به خورد آنها داده می‌شود، این حق انتخاب را خواهند داشت كه هنر سنتی و اصیل خودمان را برای آموزش گرفتن و لذت بردن انتخاب كنند.

وی با تاكید بر این كه هنر اصیل ایرانی تاثیر زیادی در بهبود فضای عمومی جامعه خواهد داشت، اظهار كرد: مردم و هنرمندان ما از دیرباز با مذهب و عرفان پیوند داشته‌اند و این علاقه خودشان به مذهب را در انواع مختلف هنر از جمله خطاطی، نقاشی، ادبیات و ... نشان داده‌اند.

طزری ادامه داد: با نگاهی به فعالیت هنرمندان خطاط، می‌بینیم كه به محض این كه می‌خواهند بداهه‌نویسی كنند، كلماتی مانند بسم‌الله الرحمن الرحیم، ثارالله، یاحسین، ابوالفضل و ... را خطاطی می‌كنند چراكه این معانی در روح و جان آنها رسوخ كرده و چنین فضاهایی فرصت خوبی است برای این كه هنرمندان، در این وادی ماندگار شوند و هنرجویان نیز به این سمت گرایش پیدا كنند.

این هنرمند همچنین با اشاره به هنر كالیگرافی گفت: در كالیگرافی، نقاش دستش آزاد است كه با رنگ‌ها، خطوط و ... حسش را بیان كند. این كار بویژه درباره موضوعات عاشورایی كه اینجا در نظر گرفته شده بسیار كارایی دارد و هنرمند می‌تواند آنچه در ذهنش از این واقعه دارد و دانش و دریافتی كه تاكنون كسب كرده را به صورت خلاقانه روی كاغذ بیاورد و طبیعتا، آنچه از دل برآید، بر دل نیز مینشیند.

وی با اشاره به تابلوخوانی در قدیم، گفت: در زمان كودكی ما در گذرها و كوچه‌ها، نقال از روی پرده‌ها، نقالی می‌كرد و بینندگان را به وقایع تاریخی و مذهبی می‌برد و باعث می‌شد حق و باطل در زندگی روزمره را نیز به این واسطه بشناسند. این هنرها، اكنون نیز مخاطبان خاص خودشان را خواهند داشت و اگر فضایی باشد كه بتوانیم این هنرهای سنتی را احیا كنیم، تعزیه خوانی داشته باشیم، نقالی، شاهنامه‌خوانی، سعدی و حافظ خوانی و ... در سطح شهر داشته باشیم، شكی نیست كه مخاطبان خودشان را به آنجا می‌رسانند اما در بین درگیری‌های روزمره، چنین فضاهایی را برای تلطیف روح شهروندان كم داریم.