خبرگزاري شبستان – مازندران
افرادي در جامعه هستند كه طبق روال آن جامعه، گام برنمي دارند و چونان ماهياني كه مي خواهند بر خلاف حركت آب، شنا كنند.
هر چند كه قانون جامعه به افرادي، ميدان مي دهد كه هنجارها را مي پسندد و به قول معروف، در مسير مستقيم، حركت مي كنند.
كساني كه برخلاف مسير رودخانه، طي طريق مي كنند چه بسا به رنج و مشكلاتي دچار مي شوند كه نااميدي، خرسند از در آغوش گرفتن آنها است.
اما موفق كسي است كه چون كوه دماوند در برابر ناملايمات، بايستد و نه خود بلكه براي ديگران به خودكشي دگرخواهانه دوركيم، دست بزند.
پيشرفت و تعالي هر جامعه مديون اين افراد است كه خود را نمي بينند و فقط و فقط به سمت خورشيد حركت مي كنند و ذوب در نور اين آسمان فروزان مي شوند.
چنين افرادي به طور معمول در وطن خود در غربت و گمنامي به سر مي برند و حتي براي حفظ آبرو نه فقط صورت خود را با سيلي سرخ نگه مي دارند بلكه شكمشان را با آرزوي اميد به آينده اي روشن، سير مي كنند و زبانشان را با اشك ديدن ميهني مترقي از تشنگي مي رهانند.
شب و روز براي چنين افرادي معنا ندارد و باسوسوي نوري در شب، دلخوش مي كنند و به اين حقيقت باور دارند كه پروردگار در همه حال ناظر و شاهد است حتي اگر نزديكان هم، روي خوش نشان دهند.
آري اينچنين است زندگي چنين مردان و زناني كه آيندگان، آنها را مشاهير، دانشمندان و ... خواهند شناخت و اين افراد در ديار علويان كم نيستند نظير علي اسفندياري معروف به نيما يوشيج.
در خانه اي متولد شد كه در مقايسه با خانه هاي همسايه، مي توان به رفاه و ثروت خانواده اش، اذعان كرد اما ننشست كه فقط راحت بخورد و بياشامد و زندگي كند بلكه زندگي به ديگران بخشيد.
سبكي نو در شعر، پديد آورد كه در تاريخ شعر، ماندگار شد و چنين جاودانه هايي در اين مرز و بوم كم نيستند اما غبار غفلت و كم توجهي، چهره آنها را پوشانده است.
جشنواره هايي در خور شان آنها، بايد بيش از گذشته برگزار شود تا ميراث ها و ستاره هاي درخشان اين ديار، بيشتر شناسانده شوند كه براي تحقق اين مهم، رسانه هاي بومي، نقش مهمي بر عهده دارند.
«من مخالف بسيار دارم. چون خود من به طور روزمره دريافته ام، مردم هم بايد روزمره دريابند.» زندگي خود نوشت. تهران – خرداد 1325 از نيما متولد 21 آبان در يوش شهرستان نور استان مازندران.
يادداشت: معصومه عليزاده
نظر شما