به گزارش خبرگزاری شبسستان: بدیهی است که همه پدیده های گسترده در پهنای وسیع زمین و آسمان تعلق به ذات کبریایی دارد:
«لله ما فی السموات و ما فی الارض»
و گزینش مکانی به نام مسجد از جانب آفرینشگر لامکان و انداختن مدالی از «الله» بر گردن زیبای آن حکایت از اهمیتی است که شامل حال بندگان اش خواهد بود.
اساسا مسجد پایگاه توحید و سنگر ادای تکلیف عبودیت و کانون آکنده از جلوه جمالی الهی و سکوی پرواز محبوب ترین زمزمه های عارفانه است. شریف ترین و مقدس ترین مکانی که آنجا کبوتران سبکبال حرم ربوبی جبین بر خاک آستان محبوب نهاده و با نثار گلواژه های تکبیر و تسبیح و تهلیل از هر چه جز اوست اعلام بیزاری می کند که:
«ان المساجد لله فلا تدعوا مع الله احدا»
(مساجد از آن خداست و با وجود خدا دیگری را مخوانید)
مسافران عظیم هستی، خانه ها و بناهای آسمان خراش را با زیباترین نمابندی ها و مستحکم ترین مصالح در عرصه حیات تدارک دیده و قباله مالکیت به نام خود ثبت می کنند، اما از آنجایی که طرح و اجرا همه بلندسازی ها و ظاهر آرایی های ماهرانه به دست معمار منیت انجام گرفته، از دیدگاه خداوند بلندمرتبه به پیشیزی نیارزد و نیایش های عاشقانه و خالصانه را نسزد. بلکه خانه هایی که با پروانه ساخت الهی و بر مبنای ذکر و تسبیح صبحگاهی و شامگاهی تاسیس شده عبادت را سزاوار است:
«فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه یسبح له فیها بالغدو و الاصال»
از ترسیم حدیث شریف نبوی(ص) در ارتباط با موقعیت مسجد چنین مستفاد می شود که: مساجد خانه های سمبولیک و برگزیده آفریدگار جهانیان در روی زمین است که همانند درخشش ستارگان به اهل زمین، برای سماواتیان می درخشند و نور می دهند:
«المساجد بیوت الله فی الارض و هی تضیی لاهل السماء کما تضیی النجوم لاهل الارض»
همان بیان شکوهمند و آهنگین در توصیف دیگری از مساجد چنین فرمود:
«احب البلاد الی الله مساجدها»
(محبوب ترین جای شهرها در پیشگاه خداوند مساجد آنهاست) .
به عبارتی و مفهومی دیگر می توان گفت که بهترین شهرهای مورد توجه خداوند متعال شهرهای دارای مساجد است و هرچه مسجد در آن بیشتر، عنایات و توجهات الهی بدان افزون تر خواهد بود. چه، در ظلمات خطرناک ضلالت و گمراهی و در مصاف با هجمه های اهریمنان سوگند خورده، مساجد، بی بدیل ترین سنگر هدایت و پشتوانه استوار اعتقادی و آرمان های معنوی و متعالی رهروان عظیم قانون فطرت و شریعت اسلام است.
مساجد رصدخانه های رویت جمال و جلال کبریایی و میعادگاه ملاقات با صاحب خانه و زیارتگاه قلبی میزبانی است که انسانیت در سر سفره اطعام و انعام حضرت اش زانو زده است. شاهد کلام حدیثی است از پیامبر خدا(ص) که از قول خداوند تبارک و تعالی فرمود:
قال الله تعالی: «ان بیتوتی فی الارض المساجد و ان زواری فیها عمارها فطوبی لعبد تطهر فی بیته ثم زارنی فحق علی المزور ان یکرم زائره» .
«همانا مساجد خانه های من در زمین اند و آبادگران (و نمازگزاران) در آن زائران من هستند، زهی به حال بنده ای که خود را در خانه اش پاکیزه کرده و سپس مرا در خانه ام زیارت کند، آن وقت پذیرایی شایسته از زوار، حق زیارت شونده است» .
خانه های خدا به لحاظ نقش هدایتگری و سازماندهی سعادت مندانه اش در امور دنیوی و اخروی گروندگان به اسلام، علاوه بر تعاریف گذشته با باغ های بهشتی نیز همانند گردیده و مقام رسالت
مساجد را باغ های بهشتی معرفی کرده است: «ریاض الجنه المساجد» .
آری، در مقام تجسم اعمال خداپسندانه و نشات گرفته از مسجد، همانا ثمره و پاداش مسجدی زیستن برخورداری از زیبایی های بهشتی است که خداوند متعال برای مومنان و مسجدیان ارزانی خواهد داشت.
در این بحث نکته قابل تامل دیگری این است که، اگرچه مساجد به نام نامی خلاق عالمیان ثبت سند خورده و به خانه های خدا، شهرت یافته است اما به منظور بهره برداری معنوی و استفاده لازم خداوند متعال آنها را به میهمانان مومن عالم آفرینش واگذار کرده و از طریق پیامبرش توصیه شده است که:
«کونوا فی الدنیا اضیافا و اتخذوا المساجد بیوتا»
(میهمانان در دنیا باشید و مساجد را خانه های خود قرار دهید)
روزی پیامبر خدا(ص) از جبرئیل در مورد بهترین و بدترین مکان ها سوال کردند، جبرئیل پاسخ داد:
«احب البقاع الی الله المساجد و ابغضها الیه الاسواق» .
(بهترین مکان های خداوند مساجد و بدترین اش در بازارها هستند) .
آن حضرت در مقابل مذمت بازار معاملات، در فرمایش دیگر، از مساجد به عنوان بازارهای کسب آخرت که فراخوان به سوی مغفرت هستند و ارمغانی همچون بهشت را به دنبال دارند یاد کرده و فرمود:
«المساجد سوق من اسواق الاخرة، قرّاها المغفرة و تحفتها الجنة»
(مسجد بازاری از بازارهای آخرت است نشستن در آن موجب آمرزش و هدیه اش بهشت است) .
مساجد، این کاخ های رفیع عبودیت، از چنان محبوبیتی در پیشگاه حضرت احدیت برخوردارند که پیشامد عظیم قیامت با آن همه دگردیسی مهمی که طبق اخبار قرآنی در شکل و هیئت عالم به وجود می آورد:
«یوم تبدل الارض غیر الارض و السموات»
تغییری در زمین مساجد ایجاد نمی کند.
بنگرید فرمایش نبوی را که فرمود:
«تذهب الارضون کلها یوم القیامة الا المساجد فانها تنضم بعضها الی بعض»
(روز رستاخیز همه زمین ها از بین می روند مگر مساجد که پیوسته به هم باقی می مانند) .
منبع: کتاب «مسجد نهاد عبادت و ستاد ولایت» نوشته حسن رهبری
نظر شما