به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان، تهران و لندن روابط پر فرازو نشیبی داشته اند . بعد از انقلاب سال 1357 ایران رفتارهای خصمانه انگلیس عموما مناسبات طرفین را با چالش های فراوانی رو به رو کرده و بارها سطح این روابط مانند نمودار های سینوسی بالا و پایین شده است .در آخرین تحول شگرف سفارت انگلیس طی مراسمی با حضور وزیر خارجه این کشور در دوران یک دولت محافظه کار آن هم نه کارگر در بریتانیا بازگشایی شد. همه چیز اکنون برای آغاز فصل جدید روابط طرفین محیا نیست، ایران و انگلیس در مسائلی چون آینده حضور ناتو در خاورمیانه ، روابط لندن با کشورهای حاشیه خلیج فارس ، رفتار خانه شماره 10 خیابان داونینگ با دمشق و مباحث پیرامونی آینده سیاسی در عراق و برخورد کاخ باکینگهام با فتنه گران همگی موارد اختلاف مهمی هستند که میان دو کشور اکنون مطرح است.
از سوی دیگر لندن هم چندان دل خوشی از تهران ندارد ، حضور قدرتمند ایران در عراق و تقویت جریان مقاومت همگی مسائلی اند که نشان دهنده روابط پر تش میان دو کشور هستند.
در حال حاضر چرای منطق رفتاری انگلیس در آغاز دور تازه ای از مناسبات با تهران سوالی است باید به آن پاسخ داد. ایران یکی از کشورهای مهم در منطقه خاورمیانه به شمار می رود ، این کشور از چند منظر در مناسبات سیاسی لندن و تمام بازیگران فرا منطقه ای خلیج فارس مورد بررسی قرار می گیرد . جمعیت ، جغرافیا، منابع انرژی ، ساختار قدرت و مردم سالاری دینی در کنار شکل تازه ای از مقاومت همگی از جمله مواردی هستند که در هویت ایران امروز گره خورده اند.
جایگاه ایران در سیاست خارجی انگلیس کجاست؟
فارق از مباحث انرژی ، ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی اش می تواند برای مقابله با تروریسم در منطقه و جهان پایگاه مطمئنی باشد . حکومت در ایران و اجزای شکل دهنده قدرت همگی برای مقابله با تروریسم اتفاق نظر دارند در این در حالی است که هیچ کدام از دولت های خاورمیانه در ساختار حکومتی و بایسته های قدرتشان چنین اتفاق نظری را شاهد نیستند. به عنوان مثال ترکیه از نظر شکل حکومتی به مدل غربی نزدیک از تهران است اما حمایت از داعش ، گذرگاه بودن عبور تروریست ها به سوریه و عراق از اروپا و تلاش برای ایفای نقش پر رنگ به عنوان یک سیاست گذار در تحولات شمال آفریقا عملا آنکارا را به یک شریک زیادی خواه و غیر مطمئن مبدل کرده که با نگرانی به آن نگریسته می شود. از سوی دیگر در سند سیاست دفاعی انگلستان که در سال 2010 منتشر شد عملا هیچ کشوری تهدیدی علیه لندن به شمار نمی رود و ایران هم در همین چهارچوب به عنوان یک هشدار در نظر گرفته شد. به همین جهت و با توجه به بالا گرفتن دعوای هسته ای رویکرد لندن خصمانه و با در نظر گرفتن افزایش تحریم ها همراه بود. اما با فارق شدن به مشکل هسته ای میان ایران و غرب اکنون فصل همکاری برای مقابله با تروریسم مطرح می شود و تهران می تواند با تکیه بر این اصل دشمن مشترک را تضعیف و به همین موازات حامیان آنها را در منطقه که ترکیه و عربستان از شاخصه های آن هستند را محدود تر از گذشته کند. این مساله در شکل کوچک توافقات اطلاعاتی و حتی بعضا می تواند به سند های همکاری ضد تروریستی نیز منجر شود.
نظر شما