زندگی در اوج محرومیت/ کانون صاحب الزمان تنها امید روستای محروم مشایخ

خبرگزاری شبستان- گیلان؛ تالش به دیار ناشناخته‌ها معروف است شهرستانی در شمال استان گیلان که به ییلاقات و زیبایی‌های بکرش شهره است.

وجود آب‌های جاری، رودها و چشمه ها، جنگل‌های زیبا و طبیعت سبز با آواز دلنواز پرندگان چنان انسان را محصور خود می‌ کند که گویی در این کره خاکی نیست. اما پشت این همه زیبایی روستایی قرار دارد که جمعیت آن در اوج فقر و محرومیت روزگار خود را سپری می کنند.

روستای کوهستان مشایخ روستایی است با 180 خانوار و 800 نفر جمعیت که از روستاهای محروم و دورافتاده بخش لیسار شهرستان تالش است که با وجود فرسنگ‌ها فاصله از مناطق جنگی در دوران هشت سال دفاع مقدس، چهار شهید را تقدیم نظام جمهوری اسلامی ایران کرده است و بیش از 50 خانوار این روستا در فقر شدید زندگی خود را سپری می کنند.

زنانی که همراه فرزندان خود در اوج گرمای تابستان و سرمای طاقت فرسای زمستان در خانه‌هایی با کمترین امنیت زندگی می کنند و همسرانی که خانواده خود را ترک کرده و با کارهای فصلی در شهرهای مجاور به فکر تهیه نانی برای فرزندان خود هستند.

کودکان این منطقه روزهای گرم تابستان در طبیعت زیبا لبخند زنان روزشان را سپری می کنند اما در شب های سرد زمستان، سرمای طاقت فرسا خنده کودکان را گرفته و ترس از ناامنی، لبخند را از لبان آنان محو می‌کند و مادرانی که با چشمانی اشکبار به درگاه خدای متعال برای سلامتی خانواده‌شان دعا می کنند و با این همه مشکلات شاکر خداوند متعال هستند.

با وجود محرومیت در برخورداری از امکانات رفاهی زندگی، شادابی در چهره تک تکشان موج می زند که نشان از دل بزرگشان دارد. با گذشت 30 و اندی سال از پیروزی انقلاب اسلامی دیدن ردپای محرومیت در منطقه‌ای که دلاوری مردمانش در دفاع از ایران اسلامی شهره بوده و از امکانات طبیعی و مواهب خدادادی فراوان بهره مند است، زیبنده نیست.

روستای کوهستان مشایخ از روستاهای ییلاقی و محروم بخش لیسار است که بسیاری از خانوارهای این روستا به دلیل نداشتن شغل و درآمدی در خانه های پلاستیکی چهارمتری (شبیه به کپرهای مناطق جنوبی کشور) زندگی می‌کنند اما نور امید بر دلهایشان می‌تابد و فعالیت های خیرخواهانه کانون فرهنگی و هنری صاحب الزمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) درجهت محرومیت زدایی بارقه امید را در دل این روستانشینان زنده کرده است.

شاید مبالغه نباشد که مردم ایران از همنوع دوست‌ترین و دلسوزترین مردمان جهان هستند و اندیشه وظیفه دولت بودن، نتوانسته آنان را از خدمت رسانی به مردم مناطق محروم باز دارد. اردوهای جهادی و یا حضور کسانی در قالب سازمان های مردم نهاد مانند کانون های فرهنگی و هنری مساجد ثمره همین تفکر انسان دوستی و خدمت رسانی به محرومان است.

کانون فرهنگی هنری صاحب الزمان مسجد جامع اوتارمحله لیسار از کانون‌های است که از سال 82دغدغه خود را ایجاد سرپناهی برای ناتوانان و محرومان قرار داده و در این را از هیچ تلاشی فروگذار نکرده است. این کانون با حمایت اعضای خود به ساخت و ساز مسکن محرومان پرداخته و با حمایت مسئولان توانسته بارقه امید را در دل‌های بسیاری از محرومان شهرستان روشن کند.

مسئول این کانون فرهنگی و هنری که خواسته نامش فاش نشود اظهار کرد: از کارمندان جهاد بودم و از همان جوانی به لطف الهی، انگیزه و اشتیاق بسیاری برای رفع محرومیت در مناطق دورافتاده تالش داشتم.

وی با بیان اینکه خودم در جوانی چادر نشین بودم افزود: کسانی که خود تجربه زندگی در چادر با سختی‌ها و مشکلاتش را داشتند امروز با من همراه شدند تا به امیدخدا دیگر چادرنشینی در شهرستان نداشته باشیم.

 این ایثارگر دفاع مقدس با بیان اینکه با همکاری بهزیستی، کمیته امداد و بنیاد مسکن خانه های را برای چادرنشینان احداث کردیم اذعان کرد: امسال جشن پایان کپرنشینی و چادرنشینی در جلگه را در شهرستان تالش برگزار کردیم.

وی با بیان اینکه قبل از تاسیس کانون فرهنگی هنری فعالیت‌های خانه سازی را آغاز کردم افزود: بعد از تاسیس این کانون فعالیت‌ها شکل دیگری به خود گرفت و بسیاری از اعضای کانون در این فعالیت خیرخواهانه همیار و همراه من شدند.

مسئول کانون فرهنگی هنری صاحب الزمان مسجد جامع اوتار محله لیسار با اشاره به فعالیت‌های کانون صاحب الزمان اذعان کرد: تا کنون 30 خانه را فقط با کمک اعضای کانون و شورا در روستای انبوه، چولاده و تنبوه، گول، مظلکم، نواچال و ویزاچال برای فقیران احداث کردیم.

وی ادامه داد: 10 نفر از اعضای جوان این کانون همیار همیشگی‌ام هستند که کار احداث منزل را انجام داده فقط نازک کاری توسط بنا انجام می شود و مابقی به همت اعضای کانون با نظارت مهندسان بنیاد مسکن و کمیته امداد صورت می‌گیرد.

این فعال فرهنگی ادامه داد: این منازل برای کسانی احداث شد که جوان بوده اما توان مالی بازپرداخت وام را ندارند و نهادها قادر به ساختن منزل برای این افراد نیستند.

وی  مساحت این منازل را 45 تا 60 متر اعلام کرد و گفت: برای ساخت این منازل به همراه جاده بین 30 تا 90 میلیون هزینه می شود که با توجه به منطقه و صعب العبور بودنش هزینه‌ها متفاوت است.

این خیر خانه ساز با بیان اینکه در مناطق کوهستانی امکان انتقال مصالح ساختمانی نیست اذعان کرد: در این مناطق خانه‌هایی با چوب و خشت و کاهگل با نظارت مهندسین احداث می‌شود.

وی ادامه داد: علاوه بر احداث منزل، برای این واحدهای مسکونی جاده نیز احداث کرده، انشعاب آب و برق را خریداری و لوله کشی گاز می کنیم و لوازم اولیه منزل را نیز تهیه می کنیم.

مسئول کانون صاحب الزمان تصریح کرد: ازاین 30 خانه که تعهد کانون بوده است فقط سه خانه باقی مانده که در مرحله طراحی و اقدامات اولیه هستیم و هزینه این خانه ها  با کمک اعضای کانون و شورای روستا تامین می‌شود.

وی با بیان اینکه از سال 82 تا کنون با مساعدت بیناد مسکن، کمیته امداد، بهزیستی و امور عشایری استان بیش از یک هزار و 500 خانه ساخته شده است افزود: فقط در یک روستا به همت اعضای کانون و حمایت مالی بنیاد مسکن، کمیته امداد، سازمان بهزیستی و امور عشایری استانداری85 واحد چادر راتبدیل به خانه کردیم و بسیاری از همین چادر نشینان برای احداث منزل با ما همکاری دارند.

این ایثارگر دفاع مقدس با اشاره به اینکه به همت کانون بیش از 2 هزار پروانه رایگان صادر کردیم یادآور شد: همچنین از طریق رایزنی با سازمان‌ها، فرمانداری و بخشداری توانستیم به صورت زنجیره ایی برای چادرنشینان 60 روستا بیش از یک میلیارد وام بلاعوض بین یک تا دو میلون اخذ کنیم.

این فعال فرهنگی با بیان اینکه دیگر چادرنشینی در جلگه نداریم افزود: هم اکنون در حال فعالیت برای خانه دار کردن چادرنشینان مناطق کوهستانی هستیم.

وی با انتقاد از عدم وجود خیرین خانه ساز تصریح کرد: این درد بزرگی است چراکه اولین ابزار آرامش انسان‌ها داشتن سرپناهی است تا از شر بلایا محافظت شود.

مسئول کانون صاحب الزمان با بیان اینکه با خدا معامله کرده و توقعی ندارم خاطرنشان کرد: شهرستان تالش فقط سبز است و ساکنان بسیاری از مناطق این شهرستان در اوج محرومیت زندگی می‌کنند.

وی با بیان اینکه بیش از 60 سال سن دارم و دیگر طاقت دیدن عذاب مردم را ندارم درخواست کرد تا دولت، مسئولین و خیران به کمک محرومان بشتابند و سعی کنند تا حداقل، این افراد را خانه‌دار کنند تا آنها بتوانند فرزندانی خوب و سالم تحویل جامعه دهند.

آری، اینجاست که انسان به فکر فرو می رود که چرا برخی از شهرنشین ها با وجود امکانات و رفاهیات همیشه ناشکر بوده و تجمل و اشرافی گری آنها را در خود غوطه ور می‌کند، در حالیکه در این روستا و شبیه این روستاها، انسان‌هایی هستند که در فقر ابتدایی ترین امکانات، زندگی را سپری می‌کنند اما شاکرند که در صحت و سلامتی به سر می‌برند و آرزوی آنها داشتن سرپناهی برای محافظت از خودشان است.

گزارش از سمیه اکبرپور