به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از سینماروایت، امید خوش نظر کارگردان فیلم انیمیشن «تمام زمستان‌هایی که ندیدم» در ابتدای این جلسه گفت: در سال ۸۹یک بحثی مطرح شد در مورد ساخت آثاری که مربوط به جنگ ایران و عراق هستند. طرحی را آماده داشتیم که یک فیلم سینمایی بلند بود تولید این کار هزینه زیادی داشت. برای شروع چنین کاری باید آزمون و خطا می‌کردیم. نیاز داشتیم در ابتدا ماکتی را بسازیم و امتحان کنیم و دریابیم که چنین کاری با یک ساختار بین المللی چقدر واقع گرایانه است. به همین خاطر بخشی از طرح بلند را تبدیل کردیم به یک فیلمنامه کوتاه و تصمیم گرفتیم ابتدا آن را بسازیم. بخش‌هایی از این فیلم را که چالش های تکنیکال را داشت. تجربه‌های خیلی خوبی در این فیلم کسب شد.
وی در ادامه افزود: در تمام جشنواره‌هایی که این فیلم شرکت کرده است توانسته مقام کسب کند و در رتبه‌های اول دیده شود در جشنواره‌هایی چون رشد، فیلم کوتاه و جشن خانه سینما این اثر به خوبی دیده شد. امسال این فیلم در جشنواره‌های خارجی نیز حضور پیدا خواهد کرد. یکی از نکاتی که می‌توان به آن اشاره داشت این بود که این فیلم انیمیشن در خود دارای لوکیشن است و موقعیت تاریخی دارد. در فیلم تاکید می‌شود اتفاقات در کجا رخ داده و چه واقعی بوده است. موقعیتی که در کار تعریف شده است هم برای مخاطب داخلی و هم برای مخاطب خارجی قابل درک بوده است. روی بخش مستند بودن فیلمنامه بسیار زحمت کشیدیم و زمان صرف کردیم. با وسواس کار کردیم. اتفاق حلبچه و بمباران شیمیایی که صورت گرفته بسیار مهم است تا حدی که چنین اتفاقی در تاریخ جنگ‌های جهان سابقه نداشته است.
آرش کریمی نویسنده فیلمنامه، کارگردان هنری و تدوین گر فیلم نیز گفت: ما یک ایده محتوایی داشتیم که مطرح کردنش مهم بود. چیزی که باعث شد این کار دو سال طول بکشد حساسیت‌هایی بود که وجود داشت چرا که من به عنوان کارگردان هنری فکر می‌کردم قاب‌هایی که می‌خواهیم باید درست شکل بگیرد. در اینجا بعد از یک سال کار را دیدم و هنوز جذبش می‌شدم. رسیدن به ترکیب بندی و قاب‌هایی که مد نظر داشتیم خیلی ویژه بود و باید همگی به درستی انجام می‌شد. ما می‌خواستیم حس مادر بودن را به درستی در فیلم به مخاطب انتقال دهیم.
رسول شادمانی نیز در ادامه گفت: انیمیشن با بضاعت فراوانی که دارد به راحتی می‌تواند ذهن‌ها را تسخیر کند شاید یکی از بهترین شیوه‌هایی که در دنیا متداول است برای جذب مخاطب انیمیشن است. با کمک انیمیشن می‌توانیم میدان وسیعی از مخاطبین را در بر بگیریم و جذب ارزش‌هایمان کنیم. قدرتی است که این هنر در اختیار دارد به نظر باید در کشورمان به این موضوع اهمیت بیشتری بدهیم. ما برای اینکه یک صحنه از جنگ را بسازیم مدت‌ها مشغول خواندن اتفاقات جنگ بودیم و مدام عکس ها و تصاویر موجود را می‌دیدیم.
راطبی در ادامه جلسه با اشاره به فعالیت مثبت حوزه هنری در بخش انیمیشن اظهار داشت: این هفته دهمین سالگرد مرکز انیمشن حوزه هنری است. در طی این مدت کارهای مهمی صورت گرفته است که یکی از تولیداتش مجموعه شکرستان است. که شاید موفق‌ترین انیمیشن تلویزیونی ایران است که در ۱۲۱ قسمت ساخته شده است بعید می‌دانم کسی بتواند این رکورد را به این زودی‌ها از آن خود کند. در مرکز انیمیشن تکنیک‌های مختلف آزموده شده است. مرکز انیمیشن همواره در تعامل با دنیا بوده است. تمام این‌ها امتیاز محسوب می‌شود. همان طور که می‌بینید عروسک‌های شکرستان به شکل خوبی توزیع شده که بسیار سازماندهی شده انجام شد.
او همچنین گفت: ماجرای حمله‌های شیمیایی عراق به ایران بیش از سیصد مورد حمله شیمیایی بوده است نزدیک ۵ هزار نفر قربانی می‌شوند بخش عمده‌ای در مناطق کرد نشین بوده است. سردشت یکی از مناطقی است که به آنجا حمله می‌شود. قربانیانش همچنان هستند و با رنج زندگی می‌کنند. این‌ها واقعیت است اما هنر چیست و عوامل سازنده این فیلم چه کار کرده‌اند؟! زمانی که حرف از هنر است بهتر است به جای اینکه در فیلم به دنبال مصداق‌ها بگردیم موضوع را کشف کنیم و لذت ببریم. باید دقت داشته باشیم پیدا کردن فیلم نامه خوب در حوزه انیمیشن کار دشواری است
*نبود منابع مالی در حوزه فرهنگ محدودیت به وجود آورده
وی در ادامه افزود: هر اتفاقی که در حیطه فرهنگیمان این روز‌ها نمی‌افتد تا آنجایی که من می‌فهمم ارتباط به تنگناهای مالی دارد. اما تعداد کثیری از هنرمندانی که توانایی انجام پروژه‌های سخت را دارند حاضرند همکاری کنند. دغدغه فرهنگی برای کارهای ارزشی و همچنین برای دادن پیاممان وجود دارد.
*نگاه فیلمساز جهانی و بین المللی است
عباس کریمی منتقد و کار‌شناس سینما نیز در نقد خود به فیلم اظهار داشت: به نظرم نگاه فیلم ساز جهانی و بین المللی بوده و از آنجایی که سوییس هم در کار مشارکت داشته می‌تواند نکته جالبی باشد چرا که این کشور ارتشی ندارد و مرکز صلح جهان محسوب می‌شود. اما اعتقاد دارم که فیلم، فیلم ایرانی نبود مخاطب بین المللی به خوبی این فیلم و مفهومش را درک می‌کند ما ایرانی‌ها هم فیلم و هدفش را درک می‌کنیم اما فیلمی نیست که بگوییم که حرفی از ما و ملت ایرانی را می‌زند هر کشور دیگری هم می‌توانست این فیلم را بسازد.
*نیاز داریم فیلمی بسازیم که حرفمان را به دنیا صادر کنیم/ نگاه دینی و صلح طلب خود را به کشورهای دیگر صادر کنیم
وی در ادامه افزود: هر چند که ما نیاز داریم که فیلم‌‌هایمان بین المللی بشود و حرفی بزنیم که آثارمان در دنیا مطرح شود و بتوانیم حرفمان را صادر کنیم اگر قرار باشد که هر چیزی را بسازیم که صادر شود و آنها نیز بپسندند به نظرم ضرر کرده‌ایم چرا که با توجه به صلح طلبی ما ایرانی‌ها می‌دانیم که تبلیغات منفی نیز علیه ما می‌شود که واقعیت ندارد. سال‌ها است که نام ایرانی را در کنار تروریست‌های پاکستانی و عراقی می‌آورند ما نیاز داریم نگاه صلح طلب و دینی خود را به این کشور‌ها صادر کنیم. نام فیلم نام خوبی است.
*رسانه ملی از این فیلم الگو برداری کند
او همچنین گفت: در این فیلم به خوبی به جزییات پرداخت شده است. برخی مفاهیم در فیلم نامشخص می‌ماند اگر به این موضوع دقت بیشتری می‌شد می‌توانست نتیجه بهتری داشته باشد تا مخاطب غیر ایرانی به راحتی متوجه شود که چه کسانی بر علیه ایرانی‌ها اقدام جنگ طلبانه داشته‌اند. البته بیان ساختاری فیلم خوب است آنقدر که رسانه ملی می‌تواند در این زمینه از این فیلم الگو برداری کند. روایت فیلم یک روایت خطی نیست که البته از نقاط قوت آن است ارجاعات بینامتنی نیز به درستی انجام شده و پایان فیلم هم نیز در همین راستا به خوبی بسته شده است.
پنجاه و پنجمین جلسه سینما روایت روز یکشنبه 8 شهریور در مجتمع فرهنگی اسوه برگزار شد.
نظر شما