خبرگزاری شبستان: بانفوذ ترین لابی رژیم غاصب و کودک کش اسرائیل در آمریکا، یعنی آیپک به توافق هسته ای ایران که بزرگترین دستاورد رئیس جمهور باراک اوباما در زمینه سیاست خارجی است، اعلان جنگ کرد. آیپک مدت ها است که مخالف توافق است و به کنگره توصیه می کند که برای شکست توافق رای مخالف به آن بدهد. در بیانیه اخیر آیپک آمده است: «ما به شدت معتقدیم که جایگزین این توافق بد، یک توافق بهتر است. کنگره باید این توافق را رد کند و به دولت توصیه کند تا همزمان با مذاکره برای رسیدن به توافق خوبی که مانع از دستیابی تسلیحات هسته ای شود، به منظور فشار اقتصادی بیشتر به ایران با متحدین ما همکاری کند. کنگره باید بر یک توافق بهتر اصرار کند.»
به نظر می رسد اسرائیل و حامیان آن در کنگره و سنا دست به کار شده اند تا نسخه توافق را بپیچند و مانع از تایید آن توسط کنگره شوند.آنها خواهان این هستند که کنگره توافق را رد کند، سپس اوباما آن را وتو کند. بعد از آن لابی گری آیپک در مخالفت با توافق فعال می شود و جمهوری خواهان تندرو کسب آرای دموکرات ها برای شکستن وتوی رئیس جمهور را مدیریت خواهند کرد. سپس اوباما نمی تواند مانع از توقف تحریم ها شود و توافق هسته ای قبل از این که اجرایی شود، فرو می پاشد. این ، سناریوی مطلوب مخالفان توافق است.آنها البته بیکار ننشته اند ، به طوری که آیپک اخیراً "گروه شهروندان حامی ایران غیرهسته ای" را تشکیل داده که قرار است برای لغو توافق هسته ای با ایران تقریبا 20 میلیون دلار هزینه صرف اقدامات خود شامل تبلیغات در 30 تا 40 ایالت کند.آنها روی کنگره برای لغو توافق حساب ویژه ای باز کرده اند و از همین حالا به سراغ اعضای ارشد کنگره از هر دو حزب رفته اند. بي ترديد، مهم ترين پايگاه لابي اسرائيل، حوزة قانون گذاري و اجرايي آمريكاست .اين لابي نفوذ بسيار گسترده اي در كنگرة آمريكا دارد؛ تا اندازه اي كه به تعبير مرشایمر و والت، اسرائيل از هرگونه انتقادي در كنگره مصون است.كنگره و نمايندگان مجلس، در جريان مبارزه هاي انتخاباتي، از حمايت هاي مالي و تبليغاتي لابي صهيونيستي برخوردار مي شوند و به سختي مي توان تصور كرد اعضاي كنگره بتوانند موضع انتقادي و مستقلّي نسبت به اسرائيل اتّخاذ كنند و در انتخابات آينده، براي ورود به كنگره بخت دوباره اي داشته باشند. وزیر اسرائیل می داند که اگر کنگره را راضی کند تا در مورد ایران سخت گیری کند ، دولت اوباما را تحت فشار گذاشته است تا هیچگونه توافق هسته ای با ایران را اجرایی نکند.کنگره به اذعان مقامات صهیونیستی پرچمدار افزایش فشار بر ایران بوده است.این موارد نشان می دهد که اسرائیل به طور جدی با باقی ماندن توان هسته ای ایران و لغو تحریم ها مشکل دارد و کماکان مایل است تنها دولت هسته ای در خاورمیانه باشد و توازن قوا به ضررش بر هم نخورد.
دولت آمریکا و مقامات تصمیم گیر در این کشور به درستی درک کرده اند که فناوری بومی هسته ای در ایران نابود شدنی نیست و ایران با قدرت به حفظ چرخه هسته ای صنعتی خود ادامه خواهد داد.نتانیاهو می خواهد ایران تمام توان غنی سازی خود را نابود کند. بعبارت دیگر منظور وی و جمهوری خواهان و دموکرات ها از «توافق خوب» ، توافقی است که ایران تمام یا حداکثر ظرفیت غنی سازی خود را از دست بدهد و یک غنی سازی « دکوری» داشته باشد.اوباما در سخنرانی خود در مرکز سابان اندیشکده بروکینگز( آذر ماه 1392 ) اذعان کرد که : «اگر گزینهای وجود داشت که این امکان را بوجود بیاوریم که تک تک پیچ و مهرههای برنامه هستهای آنها را حذف کنیم و احتمال داشتن برنامه هستهای ایران را کلاً از بین ببریم تا در نتیجه قابلیتهای نظامی آن را هم نداشته باشند، آن را انتخاب میکردم. وی با اشاره به خواسته نتانیاهو که میگوید هیچگونه فعالیت غنیسازی نباید در خاک ایران صورت بگیرد، گفت که گزینه برچیده شدن کامل برنامه هسته ای ایران، با واقعیت فاصله دارد.»کاملا واضح است که اوباما متوجه قدرت ایران شده است ، و مایل است تا مساله از طریق دیپلماتیک حل و فصل شود.تحلیلگران اعتقاد دارند نخست وزیر اسرائیل به خوبی می داند که ایران قصد ساختن بمب اتمی ندارد، وی در اینجا و آنجا سخنرانی نمی کند تا همگان را متوجه خطر ساختگی ایران اتمی کند ، بلکه سخنرانی وی برای جلوگیری از هرگونه توافق ایران و غرب برنامه ریزی شده است.زیرا با هرگونه توافق که متضمن حفظ حقوق هسته ای ایران و لغو تحریم ها باشد ، دیگر ایران هراسی و فروش سلاح به کشورهای خلیج فارس معنا ندارد.نتانیاهو مایل است ایران هراسی ، به طور دائمی رواج داشته باشد.
نتیجه گیری:
این موضوع غیر قابل کتمان است که اوباما و نتانیاهو در مورد ایران اختلاف نظر دارند.البته هر دو طرف بر جلوگیری از هسته ای شدن ایران اتفاق نظر دارند ، اما اوباما اولویت را به دیپلماسی می دهد و نتانیاهو به قدرت سخت. همین موضوع نشان می دهد که آمریکا و اسرائیل در مورد ایران اختلاف تاکتیکی دارند ، نه راهبردی.
بهنام خسروی
پایان پیام/
نظر شما