به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، كمتر كسی تردید دارد كه شعر آیینی معاصر مهم‌ترین جریان ادبی دهه‌های بعد از انقلاب اسلامی بوده است، شعری كه محور آن بر مدح و مرثیه اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) بنا شده است. هیچ‌كس به ارزش‌های معنوی و فرمی و تاثیری كه این شعر در ادبیات امروز داشته است شكی ندارد، اما گاه سوالاتی وجود دارد كه هدف از طرح آنها اصلا محدود ساختن حوزه مدح و مرثیه اهل بیت(ع) در این گونه شعر نیست، بلكه اتفاقا گسترش بیشتر دایره شعر آیینی است؛ یكی از این پرسش‌ها آن است كه «چرا شعر آیینی آن‌گونه كه باید در زمینه «توحید» و «مناجات» فعال نیست؟»
شعر توحیدی و مناجاتی حتی پیش از ظهور مدح و مرثیه اهل بیت(ع) به ادبیات فارسی راه یافت و اگرچه شعر اهل بیتی هیچ منافاتی با شعر توحید ندارد و حتی از توحید جدا نیست و در راستای توحید حركت می‌كند، اما امروز تمامی عرصه شعر آیینی را از آن خود كرده و شعر مناجات توحید به خودی خود تقریبا رو به فراموشی گذاشته است و كمتر شاعر جوانی را می‌بینیم كه در این زمینه به سرایش بپردازد. این موضوع و چند و چون آن را در پرونده «جایگاه توحید و مناجات در شعر امروز» با چهره‌های شناخته شده شعر آیینی به بحث و گفت‌وگو گذاشتیم.
مریم سقلاطونی، شاعر با اشاره به تاثیرپذیری شعر آیینی از اقبال مخاطب گفت: جریان شعر آیینی در كشور ما طوری پیش رفته كه همواره مخاطب‌محور بوده است. فكر می كنم این مسئله به دلیل عرضه سریع اشعار آیینی از طریق تریبون های موجود مانند هیئت است.
وی افزود: مخاطبین هم به نسبت مدح و مرثیه به شعر توحیدی كمتر اقبال نشان می دهند و شعرا هم خیلی سراغ این اشعار نمی روند.
سقلاطونی در ادامه به روند جشنواره های شعر نیز پرداخته و تصیح كرد: جشنواره های موجود در این زمینه هم هیچ وقت به شعر توحیدی یا شعر مناجات اهمیت نمی دهند تا این موضوع در ذهن شاعر به دغدغه بدل شده و در نهایت به سرودن شعر بینجامد.
پایان پیام/
نظر شما