به گزارش خبرگزاری شبستان، متن زیر پاسخ به سؤالی درباره معناي عيد فطر و فلسفه گرفتن جشن در پايان ماه مبارك رمضان است كه مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی در اختیار شبستان گذاشته است:
پرسش: فلسفه جشن گرفتن پايان ماه مبارك رمضان چيست؟ و عيد فطر به چه معناست؟
پاسخ: واژه «عید» از ریشه عود گرفته شده و به معناى بازگشت است(1)، و واژه «فطر» از فطرت گرفته شده و به معناى سرشت است. بنابراین عید فطر؛ یعنى بازگشت به فطرت و سرشت.
بازگشت از این نظر كه آیا رابطه ما با فطرت پاك انسانى به طورصحیح برقراراست یا نه؟ آیا آن اعماق روح و فطرت پاكى كه خداوند به ما داده و بر اثرحجابهاى جهل، انحراف و گناه، زنگار بر رویش نشسته، در كلاس ماه رمضان زنگارها زدوده شدهاند یا نه؟ كه اگر چنین است باید ابتداى نجات وآغاز پیروزى بر طاغوت نفس را در نماز عید فطراعلام بدارند و جشن بگیرند. به عنوان این كه: آن چه را در ماه رمضان آموختهاند و در راه خودسازى و بهسازى به كار بردهاند ابراز بدارند، با كلمات و حركات، بلكه در قلب و درون، با تمام وجود و احساس، و با شعارآمیخته با شعور و فریاد برون و درون كه: «الله اكبر، الله اكبر، لا اله الا الله و الله اكبر ولله الحمد والحمدلله على ما هدانا وله الشكرعلى ما اولانا؛ خدا بزرگتراز آن است كه توصیف گردد. آرى چنین است، معبودى جز خداى یكتا و بىهمتا نیست، و خدا بزرگتراز آن است كه وصف شود، حمد و سپاس اختصاص به ذات پاك خدا دارد به خاطر آن كه ما را در راستاى پاكسازى و بهسازى هدایت كرده، و شكر او را كه جمعیت ما و امت ما را برترین جمعیت و امت قرار داده است.»
چرا انتهاي رمضان را عيد مي گيريم؟
رمضان اندك اندك پایان مىپذیرد، و به انتهاى خود مىرسد، مسلمانان درمكتب رمضان و روزه، در پرتو آیات قرآن و نیایشها وتقویت صبر و اراده، پس از فراگیرى و آموزش به خودسازى پرداختهاند؛ اینك جشن مىگیرند كه در راه پر دستانداز جهاد اكبر، با گامهاى استوار عبوركردهاند و به مقصود رسیدهاند. چرا كه براى انسان بازگشت به خویشتن، فرا رسیدن بهارمعنویت است؛ مانند درختانى كه پس ازگذران زمستان سرد، به بهار رسیدهاند و در مسیرحركت قرار گرفتهاند، به راستى چه عیدى شیرینتر و چه پیروزىاى شكوهمندتر از بازگشت به خویشتن، و پیروزى بر طاغوت نفس اماره؟ كه فطرت را زیر پاى سهمگین خود منكوب كرده است.
چنان كه امیرمومنان على(ع) فرمود: «انما هوعید لمن قبل الله صیامه و شكر قیامه، و كل یوم لا یعصى الله فیه فهو عید؛(2)امروزتنها عید كسانى است كه روزه آنها در پیشگاه خدا پذیرفته شود، و عبادتهاى شبانه آنها مورد پذیرش خداوند شده باشد، و هر روزى كه گناه نكنى روزعید تو است.»حضرت على(ع) این سخن را از سرچشمه وحى گرفته بود، چرا كه وقتى خطبه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را درمسجد پیرامون فضایل ماه رمضان شنید، از آن حضرت پرسید: «بهترین كار در ماه رمضان چیست؟» پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم پاسخ داد: «الورع عن محارم الله عزوجل؛ (3) ورع و پرهیزكارى ازآن چه خداوند حرام نموده است مىباشد؛ یعنى همان خودسازى و بازگشت به فطرت پاك توحیدى.»
پی نوشتها:
- مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه،1374 ه.ش، ج5، ص131.
- سید رضى، نهج البلاغه، حكمت 428.
- شیخ صدوق، عیون اخبارالرضا، بیروت موسسه الاعلمی للمطبوعات،1404ه.ق، ج1، ص295.
پايان پيام /
نظر شما