«یاسه چاه»، روستایی با یک کوچه دالانی در چهارمحال و بختیاری

خبرگزاری شبستان – چهارمحال و بختیاری:

 برای رسیدن به روستای یاسه چاه یا «یاسی چای»، می‌توان از مسیر شهرهای شهرکرد، سامان و روستاهای ایل بگی، چم چنگ، چم کاکا، دشتی و هوره به مسافت ۵۲ کیلومتر عبور کرد تا به منطقه زیبای گردشگری در حاشیه زاینده رود یعنی یاسه چاه رسید.

مسیر دیگر از سوی شهرستان بن می‌باشد که باید برای رسیدن به «یاسه چاه»، از شهرکرد، وردنجان، بن، هوره عبور کرد.

در گفتگو با اهالی محلی پیرامون رسم و رسوم ساکنان روستا و تعداد جمعیت و زیبایی های آن جویا شدیم که عبدالخالق بهارلو از بزرگان آبادی و ریش سفیدان محل، گفت: روستای «یاسه چاه»، با قدمتی حدود ۵۰۰ سال،‌جمعیتی حدود یک هزار نفر دارد و اهالی محل به زبان ترکی گفتگو می‌کنند.

وی، از تدین ساکنان یاسه چاه گفت و با اشاره به اشتغال اهالی به باغداری و پرورش درختان گردو و بادام در این روستا، افزود: پرداخت زکات و خمس و کمک به فقرا در این روستا چشمگیر است و هرکسی به توان خود از مستمندان دستگیری می کند.

بهرام علی بهارلو، دیگر مسن سال آبادی هم به امکانات روستا از قبیل برق، آب، گاز و تلفن اشاره کرد و اظهار داشت: این امکانات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی وارد روستا شده است.

وی، از کمبودهای روستا هم گفت و یادآور شد: یاسه چاه، یک مسجد جامع دارد و فاقد حسینیه و همچنین جاده این روستا به لحاظ گردشگر پذیر بودن نامناسب است و نیاز به فاضلاب کشی در روستا بیش از پیش احساس می شود؛ زیرا چاه های فاضلاب هم به خاطر بالا بودن سطح آبهای زیرزمینی در این منطقه پاسخگو نیست.

دریاقلی بهارلو به فامیل های روستا اشاره کرد و گفت: بهارلو، پیرعلی، علامی، حیدری، قائدی و شاهسوند از عمده فامیل های این روستای هزار نفری به شمار می رود.

احمد پیرعلی هم در خصوص رسوم اهالی گفت و تصریح کرد: مراسم های جشن و عروسی در این روستا با حضور دوستان و آشنایان و با رسم خاص تقدیم پاکت از سوی مردان و زنان به صورت جداگانه و هر کدام به مبلغ یک صدهزار ریال یعنی ۱۰ هزار تومان ناقابل انجام می‌شود.

وی، افزود: البته فامیل نزدیک تر در مراسم به تخت نشستن داماد هم مبلغی را تقدیم داماد می‌کنند؛ البته زنان هدیه های بیشتری را در عروسی ها تقدیم می کنند.

اصل گزارش ما درباره بافت روستا بود که با گذری در این منطقه زیبای حاشیه زاینده رود دریافتیم که ۲ بافت سنتی و جدید در روستا وجود دارد.

بافت قدیمی یاسه چاه، از خشت متعلق به دوره صفویه است؛ و نام روستا برگرفته از معنای ترکی آن یعنی جایی که پهنای رودخانه زیاد می‌شود.

خیابان ورودی به روستا با سنگفرش زیبا آراسته شده و بافت قدیمی با یک دالان طاقی خشتی از جوار دهیاری آغاز می‌شود و با دالان های قدیمی و معماری خاص خود این روستا را به یک هدف گردشگری تبدیل کرده که سالانه هزاران گردشگر از نقاط مختلف کشور و استان را به سوی خود جذب می کند.

بافت سنتی یاسه چاه، یک کوچه با چهار دالان سرپوشیده را تشکیل می‌دهد که درب خانه روستائیان به این کوچه باز می‌شود و همگی از همین یک کوچه زیبا که باهمت اهالی هر روز آب و جارو می شود، عبور و مرور می‌کنند.

 مسير اصلی حدود ۴۰۰ متر طول دارد که قبلا با ۲ دروازه شمالی و جنوبی مسدود می شده است و محل امنی برای ساکنان به شمار می رفته است.

 پلکانی بودن مسکن روستائیان به گونه ای شبیه بافت روستای سرآقا سید در شهرستان کوهرنگ که حیات منازل بالایی، پشت بام ساختمان های پایینی است.

طاق های ضربی و چشمه ای، دالان های تاریکی اصلی و فرعی، فضای کالبدی و معماری خاص منازل به عنوان ویژگی منحصر به فرد در این روستا است که چشم هر بیننده ای را نوازش می‌کند.

در ساختمان های جدید این مصالحی مانند سیمان، گچ، آجر و آهن به کار رفته که به نظر می رسد در صورت رواج بیشتر، بافت قدیمی را تحت الشعاع قرار خواهد داد.

معروف‌ترین سوغات یاسه چاه را خشکبار و انواع میوه‌جات تر و خشک تشکیل می‌دهد و حاشیه رودخانه خروشان زاینده رود با امکانات قایقرانی رفتینگ از دیگر جاذبه های این منطقه به شمار می رود.

عبور از مسیر شهر سامان تا روستای یاسه چاه و همچنین شهر بن تا این روستا هم با مناظر زیبای باغ های هلو، گیلاس، زردآلو، گردو و بادام، خالی از لطف نیست و انسان را در جنگلی از زیبایی های رنگارنگ خدادادی بام ایران به تفکر در عظمت خلقت وامی دارد.

گزارش: سجاد عباسی

پایان پیام/