قانون اسلام، معیار حکومت علوی

خبرگزاری شبستان// قزوین

سخن از انسانی است برگزیده، انسانی که نه با تعبیر شاعرانه، بلکه به واقع، قلم را یارایی توصیف او که برتر از وصف، برتر از اندیشه و والاتر از جوهر کلام بود.

فاطمه بنت اسد، مادر امیر المومنین(ع) در مسجد الحرام درد زاییدن گرفت و چون به خداپناه برد، دیوار خانه شکافته شد و وارد خانه خدا گشت.

سه روز در خانه خدا مهمان ملکوت بود و روز چهارم با بچه ای چون پاره ماه از خانه خدا بیرون آمد و می گفت:«ندا آمده است که اسم این بچه از اسم خداوند مشتق شده، نام او را علی بگذارید!» و این فضیلت برای احدی تا به حال پدید نیامده است.

زندگی امام علی(ع) به تقویت اسلام و مسلمان گذشت. آن حضرت بیش از 20 قطعه زمین را آباد و برای محرومان و محتاجان وقف کرد. جنگ های امیر المومنین(ع) و فداکاری های او برای اسلام، محتاج گفتن و نوشتن نیست. مطلبی که باید به آن توجه داشت، رابطه اوست با خدا در همان جنگ ها و در حال اشتغال به کارها. در نهج البلاغه می خوانیم: امیر المومنین بافغان می گفت: آه از کمی زاد و دوری سفر و وحشت راه.

روش امام علی (ع) در همه حالت ها، گفتارها، نشست و برخاست ها برای مردم تربیت امور بود. آن بزرگ عزیز در طول پنج سال خلافت پر نشیب و فرازش به تاریخ آموخت و نشان داد که دادگری چیست و حکومت واقعی اسلامی کدامست. از حوزه شعار دادن تو خالی در گذشت و دادگری راستین را در کردار نشان داد.

در خصوص حکومت عادلانه امام علی (ع) باید گفت که اساس حکومت او بر دانش، تقوی و فداکاری استوار بود. میزان و معیار حکومت او قانون اسلام بود و همه، حتی فرزندان و اقوام خودش در برابر این قانون، از نظر او برابر بودند که حتی جرج جرداق مسیحی، کلام رسایی درباره عدالت علی دارد: «علی (ع)کشته عدالت خویش است».

امام علی(ع)، دوستی و همراهی و مهربانی با مردم را همواره به فرماندارانش توصیه می کرد و می فرمود:«با مردم به انصاف رفتار کنید.» آنان را در این امر به عنوان یک وظیفه انسانی، نه یک ماموریت بخشنامه ای، وادار می کرد که در راه مشکلات مردم بردبار باشند که البته این مسئله باید سرلوحه کار مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی قرار گیرد تا بتوان به این شعار مقام معظم رهبری که «بهترین راه مبارزه با امریکا ،خدمت رسانی به مردم است »تحقق بخشید.

حضرت علی (ع) از همان آغاز، اساس حکومت را بر دین نهاد و از آنجا که برنامه های دین راستین، بهترین راه پیشرفت و تکامل یک جامعه و یک حکومت است، امید می رفت که اسلام - که از بیداد پیشینیان رنج ها برده وعلت ها یافته بود –سامانی گیرد وفربه گردد و بهبود یابد. اما چون حکومت و برنامه بسیار داد خواهانه حضرت علی (ع) به ضرر سود جویان تمام می شد، برخی از آنان –بیش از همه: عایشه، طلحه، زبیر و معاویه – خون عثمان را دستاویز کردند و سر به شورش برداشتند و تخم نفاق کاشتند و جنگ های جمل، صفین و نهروان را پیش آوردند و دریغا، چنین شد که بیشتر کوشش آن امام مظلوم و دادگر، در ایام خلافت، صرف رفع اختلاف های داخلی و خواباندن این شورش ها شد.

شاید امروز هم- و بلکه حتما- اگر شخصیت شکوهمند و والای آن بزرگ و عزیز، بازگو نشود و تحریف نگردد و همچنان که بوده است، نشان داده شود، چه بسیار از مدعیان دوستی اش، در ردیف دشمنان قرار گیرند.

در خصوص دانش امام علی(ع) باید بگوییم که این امام همام در نهج البلاغه دانش خویش را باز گو می کند:«از من بپرسید هر چه می خواهید قبل از آنکه مرا نیابید به خدا اگر بخواهم، همه را از هنگام تولد و هنگام مرگ و سرانجام زندگی او در این جهان خبر خواهم داد.»

ما مسلمانان به ویژه شیعیان باید در زندگی فردی و اجتماعی به سیره، رفتار، گفتار و کردار امام علی (ع) تاسی کنیم تا در دنیا وآخرت سعادتمند شده و شرمسار این امام عزیز نشویم.

فرازهایی از سخنان کوتاه وپرمعنای امام علی(ع)

«حکومت ها، میدان های آزمایش مردان است(وقتی کسی به حکومت برسد، بدی و خوبیش آشکار می شود).»
«چه بسیار است عبرت ها و چه اندک است پذیرش آنها .»
«تفاخر و نازیدن را واگذار و تکبرت را بینداز و به گورت فکر کن.»
«هر که با حق در آویزد و بستیزد، حق او را به خاک می افکند.»

درود خدا و پاکان و نیکان بر امام علی (ع) که شگفت بود، شگفت زاده شد، شگفت زیست و شگفت رفت.

منابع:
1-کتاب چهارده معصوم(ع) آیت الله حسین مظاهری
2- کتاب پیشوایان معصوم (زندگی نامه چهارده معصوم(ع) ) هیئت تحریریه موسسه در راه حق، ناشر:انتشارات موسسه در راه حق (قم)
3- نهج البلاغه فیض حکمت های 386و334و415و400

پایان پیام/