خبرگزاری شبستان: امامت همچون نبوت مقوله ای الهی است و از این رو انتظار آنکه همه اسرار و ابعاد آن برای ما آشکار باشد، انتظار نابجایی است. خداوند متعال از آغاز تاریخ بشر برای هدایت آدمیان برنامه ای هدفمند داشت که با ارسال پیامبران و انزال کتب آسمانی آغاز شده و با بعثت پیامبر اسلام(ص) به عنوان آخرین پیامبر تداوم یافته است و سپس مشیت الهی براین تعلق گرفته که دوازده معصوم از اهل بیت رسول خدا(ص) ادامه دهنده وظایف و مسئولیت های او شوند و آخرین آنها برای مدتی نامعلوم در حال غیبت به سر برد.
بنابراین حجت الاسلام جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این باره توضیح می دهند؛
فائده امام غایب در هدایت انسان ها چیست؟
مهمترین نقشی که برای امام در رابطه با مردم بیان می کنیم، بحث هدایت آنها به سمت خدا و راه نشان دادن آنهاست، منتهی چند نکته در رابطه با غیبت وجود دارد. اول اینکه هدایت تنها با ظاهر بودن امام نیست. یعنی اینطور نیست که اگر امام ظاهر نباشند، نمی شود هدایت انجام گیرد.
زمانی که خداوند در قرآن جریان حضرت خضر را بیان می کند، حضرت بدون اینکه کسی او را بشناسند مردم را هدایت و مشکلات را حل می کند. یا در روایات آمده که امام زمان(ع) به حضرت یوسف تشبیه شدند؛ ایشان آن طور که در قران آمده، بدون اینکه برادرانش او را بشناسند، مشکلات آنها را حل می کرد.
ما وقتی می گوییم امام هدایت می کند. حتما لازم نیست که امام را بشناسیم و بعد ایشان به عنوان امام مردم را هدایت کند؛ امام علی(ع) در رابطه با حضرت حجت در کتاب نهج البلاغه در خطبه 150 دارند که از ما اهل بیت(ع) کسی دوران غیبت را درک خواهد کرد، او خواهد آمد تا در دوران غیبت یک بندهایی را باز و بندگان در بند را آزاد کند، یا گروه هایی را که علیه دین کار می کنند، متفرق می کند یا پراکنده هایی را جمع کند.
اما باید توجه داشت که همه این اعمال مخفیانه صورت می گیرد و کسی متوجه نمی شود که چه کسی این کارها را می کند و حتی کسی که اثر شناس است، هم نمی تواند این آثار را پیدا کند. حتی اگر بخواهد دقت هم بکند.
حضرت در دوران غیبت بدون اینکه مردم متوجه شوند هدایت هایی را انجام می دهند در حالی که کسی ایشان را نمی شناسد و نکته مهم تر هدایتی که عام و جامع برای مردم است، هدایت باطنی و تکوینی است. هدایت امام فقط هدایت ظاهری نیست. بالای منبر و بیان حدیث و پاسخ سوال نیست. چرا چون دو آیه در قرآن داریم؛ 73 سوره انبیا و 24 سوره سجده که خداوند می فرماید: ما امامانی را قرار دادیم که هدایت به امر ما می کنند.
علامه طباطبایی(ره) در تفسیر این آیه می گوید: اینگونه از آیات استفاده می شود که امام علاوه بر ارشاد ظاهری دارای هدایت و جذبه معنوی است و به وسیله حقیقت و نورانیت در قلوب مردم تصرف می کند و آنها را به مرتبه غایت جذب می کند.
یکی از موارد مهم هدایت امام هدایت باطنی است که توسط روح قوی خود همه را هدایت می کند که در غیبت تاثیری ندارد و امام در دوران غیبت با هدایت باطنی مردم را هدایت می کند.
ولایت امام عصر(ع) در زمان غیبت چگونه است و در چه اموری جاری است؟
ولایتی که برای ائمه معتقد هستیم، دو نوع است. یک ولایت تکوینی بر جهان هستی است که ولایت باطنی است. با این ولایت جهان هستی را اداره می کنند. آنها واسطه نعمات الهی هستند. از خدا نعمات را دریافت می کنند و به انسان ها می دهند، افراد را با تصرف در قلب ها هدایت باطنی می کنند، امام وجودش باعث امنیت زمین است و خداوند به واسطه آنها عذاب نازل نمی کند.
دوران غیبت بر آنها اثر ندارد و امام اعمال ولایت را مانند دوران ظهورش انجام می دهد. اما یک ولایت ظاهری دارد که ولایت در امور اجتماعی است که اینها را در دوران غیبت به نایبان خاص خود که نواب اربعه بودند، واگذار کردند. آنها واسطه هدایت مردم بودند و در دوران غیبت کبری این ولایت ظاهری و اجتماعی برعهده مجتهدان جامع الشرایط قرار گرفت.
در توقیعی امام عصر(ع) فرمودند: کسانی که آشنا به کلام ما هستند و منطق ما را می دانند، اگر در جامعه مسائلی واقع می شود. باید به آشنایان به احادیث مراجعه کنند، آینها حجت من بر شما هستند. این توقیع نشان می دهد که امام در روز قیامت دلیل می آورد که چرا به حرف اینها گوش ندادید، من اینها را وسیله قرار دادم تا شما را هدایت کنند. اینها نایبان عام هستند که هدایت را در زمان غیبت برعهده دارند.
چرا خداوند از میان 12 امام، حضرت مهدی(ع) را برای غیبت انتخاب می کند؟
این مساله به خاطر آن اتفاقاتی بود که افتاد، اگر قرار بود امام غایب امام اول، دوم یا سوم و امامان دیگر باشد. هنوز آن زمان تبیین دین تمام نشده بود. وقتی پیامبر(ص) رحلت کردند. در 23 سال تبلیغ دین فقط 10 سال در مدینه توانستند حکومت تشکیل دهند و دین را بیان کنند و این 10 سال مدت کمی برای بیان دین بود، مردم تازه ایمان آورده بودند. بنابراین اسلام را بیان کننده ای نبود و اسلام از بین می رفت و مردم به جاهلیت برمی گشتند و امکان نداشت که امامان قبل غایب شوند.
البته هر چه به سمت امامان آخری می آییم، حلقه فشار بیشتر می شود و امام توان حضور ظاهری حتی با تقیه هم ندارند. بنابراین واقعه هایی اتفاق افتاد که لازم است امام دوازدهم، امام غایب شود.
قول مشهور این است که امام از سال 260 قمری در سن 5 سالگی غیبتشان شروع شد. تا زمانی که پدرشان زنده بود، امام در کنار پدرشان بودند. البته در مقطعی ایشان در بغداد بودند. بنابراین امام می آوردند تا امام حسن عسکری(ع) ایشان را ببینند.
پایان پیام/
نظر شما