خبرگزاری شبستان: مهمترین کارکرد واردات در هر کشوری وقتی به حوزه افراط کشیده می شود علاوه بر آنکه با دامن زدن به مصرف گرایی زندگی عامه مردم را درگیر رقابت های پیدا و پنهان بر سر داشتن کالاهای لوکس تر می کند آسیب عمده دیگری را هم در پی دارد که همان نابودی تولید ملی است.
تولید ملی ضامن بقا و دوام یک کشور است و اگر از زاویه ای جامع تر به آن نگریسته شود صرفاً حوزه های اقتصادی را پوشش نمی دهد به عبارت دیگر تولید ملی صرفاً ثروت و دارایی و تولید ناخالص ملی یک کشور را بالا نمی برد بلکه به موازات رشد اقتصادی می توان متضمن حرکت رو به جلو در حوزه اعتماد به نفس ملی و تعالی اجتماعی – امنیتی باشد به عنوان مثال امروز وقتی سابقه کالاهای باکیفیت ژاپنی و برندهای مصروف شرکت های خودروسازی این کشور را در ذهنمان مرور می کنیم حسی همراه با احترام و تجلیل از فرهنگ و روحیه مداومت، پشتکار و عناصر خلاقانه ای که در این محصولات وجود دارد در ما ایجاد می شود.
ما ناخودآگاه با بهره گیری از کالای ساخت یک کشور به لحاظ ذهنی و فرهنگی تحت تاثیر توان و روحیه و ارده ای قرار می گیریم که منتج به تولید آن کالا شده است در واقع وقتی کشوری کالای خود را به کشوری دیگر صادر می کند و این کالا از سوی بافت های اجتماعی موجود در کشور ثانی مورد استفاده قرار می گیرد کشور اول به نوعی موفق شده است به شکل غیرمستقیم عناصر مهم و مثبتی از فرهنگ خود را به کشور مقصد روانه کند و بر نفوذ آرام و نرم فرهنگی اش صحه بگذارد.
تولید ملی در گرو تولید علم و فناوری است
اما نقش آفرینی مهم تولید ملی که متاثر از تولید ثروت اقتصادی – فرهنگی و اقتدار در صحنه های بین المللی است ایجاد مصونیت امنیتی بر آن کشور در تقابل با سیاست های قدرت ها در صحنه جهانی است. همچنان که رهبر معظم انقلاب در یکی از بیانات خود به درستی بر این نقش تکیه و تاکید می کنند در فرهنگ اسلامی و سخنان بزرگان دین ما آمده است که العلم سلطان، دانش، تولید علم و در گام بعدی رسیدن به فناوری و تولید ملی زمینه ایجاد اقتدار اقتصادی – سیاسی و به تبع آن تنیده شدن سپرهای امنیتی است. کشوری که به لطف تولید ملی بالا و کیفی و در گام بعدی صادرات از رشد بالای اقتصادی بهره می برد به سادگی نمی تواند هدف سیاست های سلطه جویانه کشورهای دیگر از جمله قدرت های غربی قرار گیرد.
حال از این منظر می توان تاکیدات یک دهه اخیر رهبری بر تولید علم، حرکت بر مدار جنبش نرم افزاری، استفاده از راه های میان بر در تولید دانش، فراتر رفتن از لوکوموتیو توسعه غربی و تدوین الگوی پیشرفت ایرانی – اسلامی را درک کرد. ما زمانی می توانیم به طور کامل از تیررس اهداف سلطه جویانه غرب بیرون بیاییم که به یک تعریف بومی متاثر از فرهنگ ایرانی – اسلامی – چه در حوزه نظر و چه در بخش های عملیاتی – برسیم.
دانشگاه ها جسورانه بتوانند نظریه پردازی کنند و دانش بومی متاثر از نیازهای انسان ایرانی با نیم نگاهی به شرایط روز جهان شکل گیرد، در این صورت است که می توان امیدوار بود این دانش در ادامه و با دگردیسی به فناوری برسد و با تولید انبوه بتواند بازارهای جهانی را تغذیه کند.
حمایت از تولید ملی با وضع تعرفه های سنگین میسر نیست
پس تولید ملی - به این معنا که تولید ملی بتواند علاوه بر تامین نیازهای داخل بازارهای هدف بین المللی را تغذیه کند – مهمترین راهکار برای نجات کشور از واردات بی رویه اجناس بی کیفیت کشورهای دیگر از جمله چین است اما سوال اساسی این است که سیاست های دولت در حمایت از تولید ملی چگونه باید باشد؟ آیا سیاست های انقباض و انبساطی دولت در حوزه صادرات و واردات و بازی با میزان تعرفه گمرکی برای ورود کالاها به کشور کفایت می کند؟
واقعیت آن است که امروز در دنیا چنین تعریفی از حمایت از تولیدات ملی منسوخ شده است؛ به این معنا که فی المثل درهای واردات کالاهای خارجی را سالها ببندیم و تعرفه های سنگینی برای ورود این کالاها به کشور تعریف کنیم به این امید که روزی ما در تولید آن محصول به نوآوری و صادرات خواهیم رسید. تجربه تلخی که متاسفانه در دو دهه گذشته به عینه لمس کرده ایم.
ما سالها درهای واردات خودروهای خارجی با تعرفه پایین را به سمت کشور بستیم و گشوه ای نشستیم و منتظر ماندیم که معجزه ای رخ دهد و خودروسازهای کشور بتوانند در حاشیه این ضریب امنیت بتوانند در شرایط غیررقابتی محصولات بهتر و کیفی تری تولید و روانه بازار کنند، چرا که استدلال این بود؛ تولیدات داخل با قیمت های مشابه توان رقابت با محصولات بین المللی را ندارند اما عاقبت چه شد؟ عاقبت رسیدن به وضعیت امروز است که تولیدات داخلی ما نه تنها با قیمت و کیفیت تولیدات خارجی توان رقابت را ندارند بلکه حتی نتوانسته اند بازار داخل و نیازها و ذائقه ایرانی را هم به خوبی پوشش دهند.
در بخش پایانی این مطلب، حمایت ملی به لغو تولیدات داخلی پرداخته خواهد شد.
پایان پیام/
نظر شما