علیرضا صدرا، دانشیار دانشگاه تهران در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به نامگذاری سال 94 از سوی مقام معظم رهبری با عنوان "دولت، ملت، همدلی و همزبانی" اظهار کرد: همدلی که بروز آن همزبانی است، در میان دولت و ملت مراحل و مراتبی اعم از همگرایی، هماهنگی و همکاری دارد.
وی ادامه داد: به عبارت دیگر این همدلی و همزبانی یعنی تقسیم و تبادل کار که بخشی از کارها را دولت انجام می دهد و بخشی دیگر را مردم تا مرز همبستگی و پیوستگی دولت و ملت به عنوان تن و بدن یا قلب و بدن در یک پیکره واحد که به یکدیگر می رسند، نشان داده شود.
صدرا تصریح کرد: در انقلاب اسلامی نیز با این همدلی و همزبانی میان مردم و رهبران انقلاب و در راس همه، امام راحل (ره) کارآمدی آنچنان بالا گرفت که به پیروزی انقلاب اسلامی - علیرغم بسیاری از پیش بینی هایی که "دین به پایان رسیده"، "پایان معنویت است" و ...، - منجر شد و ما شاهد اثربخشی این همبستگی و پیوستگی تا بروز معجزه پیروزی انقلاب اسلامی بودیم.
عضو هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی با بیان اینکه از سوی دیگر در مرحله نظام سازی، تاسیس و گزار نیز شاهد این همدلی بین ملت و دولت و دولت مردان بودیم، افزود: پشتیبانی مردم و هدایت دولت موجب گذر از بحران در مسیر عبور از نظام شاهنشاهی فاسد و وابسته به سلطه و بیگانه به نظامی مردمی و مردم گرا و مردم مدار شد.
وی اضافه کرد: همچنین در دوران دفاع مقدس این همدلی و پیوستگی کارآمدی خود را به حد اعلا رساند تا جایی که مردم به جبهه می رفتند اما ارتش و سپاه پاسداران به عنوان نماینده حاکمیت و دولت، آنها را سازماندهی و تجهیز کرده و آموزش می دادند و این مدیریت و آموزه ها و آمیزه ها، موجب به بار نشستن آن سرفرازی بود چرا که دشمن جنگ را به کشور ما تحمیل کرد تا انقلاب را نابود یا حداقل تضعیف کند اما عملا جمهوری اسلامی ایران، ققنوس وار از آتش جنگ به عنوان قدرت منطقه ای و فرامنطقه ای که امروز نیز شاهد اقتدار روزافزون آن هستیم، سرفراز بیرون آمد.
صدرا با اشاره به اینکه پس از جنگ نیز تلاش های بسیاری انجام شد اما گاه میان دولت و ملت فاصله هایی شکل گرفت، عنوان کرد: در واقع هر زمان همدلی و همزبانی میان دولت و ملت وجود داشت، به همان میزان ما موفق بودیم و هر جا این همدلی و همبستگی کاهش پیدا می کرد، دچار مشکل و پایین آمدن کارآمدی می شدیم.
وی بیان کرد: نکته قابل توجه آنکه در دوره پیشین تا کنون همدلی و همزبانی دولت و ملت غالبا به صورت تجربی و موروثی بوده یعنی هر چه گذشتگان به ما یاد داده بودند، عمل خود را با آن آموزه ها هماهنگ می کردیم و این نیازمند آن بود که این رویکرد به صورت علمی بازبینی شده تا بازدهی بالاتر رفته و اُفت به حداقل برسد و علم ما کارآمد شده و عمل نیز علمی شود.
به گفته وی در این راستا نهادهای دولتی نقطه آغاز و محوریت عظیمت علمی و عملیاتی جمهوری اسلامی ایران هستند که باید قدم ها و گام های اصلی را در ایجاد همدلی و همزبانی از همگرایی تا همبستگی و پیوستگی را طی کنند؛ به ویژه در همکاری متقابل میان دولت و ملت، یعنی آنجایی که کارهای زیربنایی و راهبردی وجود دارد، دولت پا در میدان گذاشته و آنجا که عملیات و فعالیت ها اجرایی است، ملت گام در صحنه نهد. در این راستا این رویکرد برترین الگو در ارتقای کارآمدی ملی خواهد بود.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: در این میان دولت باید ملت را بیش از پیش باور کند و مردم نیز باور دارند که مسوولان آنها افرادی صادق، دلسوز و امین هستند و البته باید این دلسوزی خود را بیش از گذشته بروز داده تا فاصله کمتری میان دولت و ملت باشد و هم افزایی و همکاری بالاتر رود؛ این مساله موجب می شود عزت، توسعه ملی و اقتداربه صورت علمی، عملیاتی شده و ارتقاء یابد.
دانشیار دانشگاه تهران یادآور شد: در این میان دانشگاه ها، دانشمندان، دانشجویان و روشنفکران اعم از حوزوی و دانشگاهی می توانند پیشتاز بوده و دولت نیز نقش راهبری و هدایت را به منصه اجرا رساند. اگر این مثلث دولت، ملت و دانشگاه شکل گیرد، خروجی علمی و عملی کشور بیشتر احساس می شود در نتیجه شاهد توسعه فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و رفع مشکلات اینچنینی خواهیم بود و به دنبال آن مشارکت سیاسی مردم نیز فراگیر شده و بازسازی هویت ملی و تمدن نوین ایرانی اسلامی را به نظاره خواهیم نشست.
پایان پیام/
نظر شما