خبرگزاری شبستان: مدینه منوره را یثرب نیز می نامند. بنا کننده یثرب «بن مهلائیل» از عمالقه است و به نام او خوانده شده است و بنی اسرائیل مدینه را از جمله شهرهایی که در سرزمین حجاز گرفتند متصرف شدند و آنگاه خاندان قیله از قبیله غسان با ایشان مجاور شدند و خاندان مزبور بر بنی اسرائیل غلبه یافتند و دژهای آن را از ایشان بازگرفتند، سپس پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمان یافت تا بدان شهر مهاجرت کند. چه عنایت سابق خدا بدان شهر بود. از این رو وی با ابوبکر به مدینه مهاجرت کرد و اصحاب نیز از وی پیروی کردند.
پیامبر در آن شهر سکونت گزید و مسجد و خانه های خویش را بساخت و این بنا در جایگاهی بود که خدا آن را برای این منظور آماده کرده و از روز ازل بدین تشریف اختصاص داده بود. خاندان قیله وی را پناه دادند و به او یاری کردند و به همین سبب آنان را انصار نامیدند، دین اسلام از مدینه به مرحله کمال رسید چنانکه بر همه ادیان برتری یافت.
پیغمبر بر قوم خود غالب شد و مکه را فتح کرد و به تصرف خود در آورد و انصار گمان کردند که پس از فتح مکه وی آنان را ترک می گویند و به زادگان خود منتقل می شود. از این رو این پیش آمد مورد توجه آنان واقع شد تا آنکه پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) آنان را مخاطب ساخت و به ایشان خبر داد که تا دم مرگ مدینه ترک نخواهند کرد.
هنگامی که آن حضرت زندگانی را بدرود گفت، قبر شریف اش در آن شهر بود و در فضیلت مدینه احادیث درستی وارد شده است که جای تردید در آنها نیست و میان علما درباره برتری مدینه بر مکه اختلاف روی داده است و مالک رحمه الله چون نص صریح از رافع بن خدیج، بر او ثابت شده است که گوید: پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) گفت: مدینه از مکه بهتر است، بدین گرویده است. این حدیث را عبدالوهاب در المعونه با احادیث دیگری که ظاهر آنها بر این منظور دلالت دارد نقل کرده است ولی ابوحنیفه و شافعی مخالفت کرده اند. در هر حال مسجد مدینه در مرتبه دوم مسجدالحرام قرار گرفته است و امت ها از هر سوی با دل و جان بدان گراییده اند.
از آنچه گفته شد، می توان دریافت که چگونه فضیلت به تدریج در مساجد بزرگ یاد کرده، منحصر شده است. از این رو که عنایت خدا از روز نخست به مساجد مزبور مبذول گردیده است و نیز می توان به یکی از اسرار خدا در جهان هستی پی برد که چگونه امور دین و دنیا را برای ترتیب استواری به تدریج و با گذشت زمان بنیان می نهد.
اما از مساجد دیگری به جز مساجد سه گانه یاد کرده در روی زمین اطلاعی نداریم. جز اینکه می گویند مسجد آدم(علیه السلام) در سرندیب از جزایر هند واقع است، ولی درباره آن اخبار قابل اعتمادی به دست نیامده است که بتوان آن را ثابت کرد و ملت های باستان بر حسب دیانت هایی که داشته اند، دارای مسجدی بوده اند که آنها را گرامی می شمرده اند از آن جمله آتشکده های ایرانیان و معابد و مردم یونان و خانه های مقدس تازیان در حجاز است که پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) در غزوات خود فرمان داد خانه های مزبور را خراب کنند.
مسعودی برخی از آن خانه ها را در تالیف خود آورده است که ما بر آن نیستیم، هیچ یک از آنها را نقل کنیم زیرا خانه های مزبور نه بر وفق شرع و نه بر طریقی دینی است و کسی به آنها توجهی ندارد و به تاریخ آنها اهمیت نمی دهد و درباره آنها آنچه در تواریخ آمده کافی است و هرکه بخواهد با تاریخ آشنا شود بر اوست که به کتب مزبور رجوع کند و خدا هرکه را بخواهد رهبری می فرماید.
منبع: کتاب مساجد در تمدن اسلامی
پایان پیام/
نظر شما