این عمل بلا و اجل را دور می‌کند

به گزارش خبرگزاری شبستان، در آستانه فرا رسیدن سال نو متن زیر را به همین مناسبت از کتاب ارزشمند مفاتیح الحیات اثر آیت الله جوادی آملی مرور می شود:

نوروز به معنای روز نو است و در اصطلاح رایج این مرز و بوم به نخستین روز فروردین و رسیدن آفتاب به برج حَمَل و آغاز بهار، نوروز گفته می‌شود. برای این روز در میان ایرانیان و برخی اقوام و کشورهای دیگر آداب و رسومی وجود دارد. احادیثی که در منابع روایی درباره این روز آمده اند با صرف نظر از سند آنها، به لحاظ محتوا متعارض هستند؛ برخی آن را تایید (وسائل الشیعه، جلد 8، ص 172) و برخی نفی کرده اند. (مناقب آل ابی طالب، ج 4، ص 318؛ بحارالانوار، ج 48، ص 108)

با توجه به مطالبی که درباره اصل زمان و تغییر آن در عنوان اشارات گفته می‌شود به نظر می‌رسد رد و تایید در این روایات به لحاظ رسم‌های ناپسند و پسندیده نوروز باشد؛ یعنی روایات نفی درباره سنت‌های نادرست باشد و روایات تایید، سنت‌های خوب آن را تایید می‌کند.

این احتمال هم وجود دارد که روایات تایید، شاید به جهت نزدیک بودن این روز با حادثه غدیر و ولایت امیرمومنان (علیه السلام) باشد چرا که بر اساس برخی محاسبات ریاضی و نجومی، جریان غدیر در سال دهم هجرت در روز 27 اسفندماه بوده است. (دمع السجوم، شعرانی، ص 202؛ هیئت و نجوم اسلامی، زمانی، ص 58 – 62)

پیامبر اکرم (ص) نیز تا سه روز جهت بیعت گرفتن در سرزمین غدیر درنگ فرمودند (بحارالانوار، ج 37، ص 217) پس نوروز در سال دهم هجری هم‌زمان با غدیر بود.

گفتنی است، برخی از سنت‌های خوب آن در شمار اموری است که اسلام به صورت کلی بر آن‌ها تاکید دارد؛ مانند نظافت و خانه تکانی، نیکوکاری، کمک به نیازمندان، به ویژه خویشان و بستگان، توجه به سالمندان، مهر و محبت به یکدیگر، صله رحم و دید و بازدید دوستان که بسا از این طریق کینه‌های دیرین زدوده می‌شوند.

و نیز از سنت‌های خوب آن، روی آوردن به پاکی و طهارت معنوی است که مومنان با رفتن به قبرستان و اماکن مذهبی و زیارتگاه‌ها به ذکر و دها می‌پردازند و دعای «یا مُقَلِّب القُلوبِ و الابصارِ...» ورد زبانشان است.

بخشی از روایاتی که به امور یاد شده ترغیب دارند در (بخش‌های مختلف) کتاب مفاتیح الحیات آمده است و برای نمونه به روایتی درباره صله رحم بسنده می‌شود:

امام باقر (علیه السلام) فرمودند: صله رحم موجب پاکی اعمال و رشد دارایی و دفع بلا و آسانی حساب و تاخیر اجل می‌شود. ( الکافی، ج 2، ص 150)

پایان پیام/