سیمای زنی در میان زنان فیلمساز ایرانی

به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، فیلم سینمایی ناهید به تهیه کنندگی بی‍ژن امکانیان و کارگردانی آیدا پناهنده در سی و سومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.

نمایش این فیلم به عنوان نخستین فیلم بخش نگاه نو جشنواره البته با انتقاد ضمنی کارگردان در سخنان آغازین فیلم همراه شد که پناهنده با بیان این که «نمی دانم چرا فیلم ما، هم در برنامه سینما سلام و هم در جشنواره فیلم اول است» از عدم تکمیل سالن میلاد در روز اول جشنواره انتقاد کرد.

اما برسیم به خود «ناهید». پناهنده که پیش از این در ساخت فیلم کوتاه موفقیت های چشمگیری داشته و فیلم بلند تلویزیونی نیز ساخته، این بار نخستین فیلم بلند سینمایی اش را به جشنواره فجر آورده است.

فیلم روایت زندگی و مشکلات ناهید با بازی ساره بیات است که اعتیاد همسرش احمد(نوید محمدزاده) موجب جدایی آن ها با داشتن پسری نوجوان شده و اکنون در کش و قوس آغاز زندگی ای تازه ای با مسعود(پژمان بازغی) است، اما...

پناهنده در ساخت «ناهید» جسارت های قابل توجهی به خرج داده. از جمله این که به فضای شهری آمده و بخش عمده لوکیشن ها را در انزلی فیلمبرداری کرده است، تصاویری که گواه تسلط پناهنده به فضاهای متنوع این شهر بندری است.

انتخاب بازیگران حرفه ای و موفقیت کارگردان در بازی گرفتن از آن ها در نقش شخصیت های بومی، دیگر نقطه قوت کارگردانی پناهنده است.

ساره بیات نیز به خوبی از پس ناهید برآمده اما نکته جالب توجه بازی او، ‌لهجه ظریف شمالی اوست که برخلاف عموم بازیگران در این گونه نقش ها به هیچ وجه گل درشت و تصنعی نیست. و البته ساره بیات با بازی در فیلم هایی چون جدایی نادر از سیمین، فصل فراموشی فریبا و اکنون ناهید،‌می رود که به زن مظلوم زجر کشیده سینمای ایران بدل شود.

نوید محمدزاده نیز در نقش مردی گاهاً معتاد و نسبتاً بی خیال بازی رضایت بخشی دارد و پژمان بازغی هم که معمولا نقش های شبیه به هم دارد، این بار حرف هایی برای گفتن دارد.

در پایان اما یک نکته می ماند که البته منحصر به این فیلم نیست و به سینمای زنان فیلمساز کشور ما بازمی گردد. غالب آثار زنان سینمای ایران، از باسابقه ها تا جوان ترها، تلاشی با هدف تصویر مشکلات زن در جامعه ما اما با نتیجه دق مرگ کردن تماشاگر سینماست. پناهنده البته در ناهید از افتادن در دام هرگونه کلیشه و پیام می رهد اما کش آمدن فیلم برای به تصویرکشیدن همه مشکلات زنی در این موقعیت، خود دامی دیگر است.

پایان پیام/