به گزارش خبرگزاری شبستان، در ابتدای این نشست علی رضا داوودنژاد درباره بازگشتش به موضوعات اجتماعی گفت: چند فیلم ساختم که موضوعات آن به آدم هایی که کمتر دور و بر ما دیده می شوند باز می گشت.
صدر عاملی که به عنوان منتقد در این نشست حضور داشت، در ادامه گفت: من از سال های قبل از انقلاب با فیلم های داوودنژاد زندگی کرده ام و سینمای او را برگرفته از زندگی عادی می دانم اما در چند سال گذشته تهیه کننده ها با قدرت خودشان باعث شدند که خیلی از فیلم سازان به بیراهه رفته و فیلم های مردم پسند بسازند اما مرهم نقطه عطف در زندگی هنری داوود نژاد به شمار می رود چرا که سردمدار فیلم های خانوادگی در بین فیلم های اجتماعی نیز هست.
وی فیلم مرهم رایک فیلم صد در صد اموزشی برای جامعه لجام گسیخته و عصبی امروز معرفی کرده و از اینکه سینمای اجتماعی را به سیاه نمایی متهم می کنند گلایه کرد و خاطر نشان کرد: سینمای اجتماعی باید نا هنجاری ها را نشان دهد تا مشکل رفع شود.
در بخش دیگر این نشست داوود نژاد درباره پرداختن به موضوع اعتیاد ضمن ابراز تاسف از گسترش مصرف مواد مخدر صنعتی گفت: زمینه های اجتماعی گسترش اعتیاد در هر جامعه ای وجود دارد، اما در جامعه ما تعارضات موجود بین فرهنگ رسمی و فرهنگ واقعی باعث شده است تا نوعی فرهنگ دروغ و پنهان کاری خود را به نمایش بگذارد و این بچه ها را دچار تعارض بین درون و برون شان می کند. وقتی فاصله درون و برون فرد بیشتر می شود اظطراب و سرگشتگی ایجاد کرده و همین نکته یکی از زمینه های اعتیاد را ایجاد می کند.
وی تاکید کرد: وقتی افراد مدام در معرض بازجویی و بازپرسی در جامعه باشند، نیازشان به خانواده ، آغوش مادرانه و تسلی بخش بیشتر می شود، مادربزرگ در این فیلم محبت بی قید و شرطی که با خانواده خودش دارد را همراه آورد و گرمای انسانی به روابط فیلم داد.
خانم حسن زاده بازیگر این فیلم هم ضمن تشکر از همه حاضران که محبت شان را با تشویق های پیوسته نشان داده اند یادآور شد: خودم چند نوه دارم و بازیگر مقابلم را نیز مانند نوه خودم دوست داشتم به واقع می خواستم نجات اش بدهم.
در بخش دیگر این نشست، رسول صدر عاملی ضمن انتقاد از افراط و تفریط مسئولان در برخورد با فیلم ها و محدودیت قایل شدن برای فیلم های اجتماعی گفت: من این فیلم را آموزشی میدانم چون در وحله اول سینما است و چون به دقت کارگردانی و تمرین شده است، یادمان باشد که یک فیلم یک فیلم است و تعمیم دادن آن به کل جامعه هم می تواند مضحک باشد.
وی با طرح این سئوال که نقطه انهدام یک انسان در جامعه کجاست به بحث معضل اعتیاد پرداخته و افزود: نقطه انهدام فرد تحقیر شدگی است. وقتی شان انسان رعایت نشود و مدام دیگران برایش تصمیم بگیرند، انهدام او آغاز شده است. یکی از مشکلاتی که من با فیلم های اعتیاد دارم این است که فرد را در جوب نشان می دهند اما اوج او و پروازش را حذف می کنند، اگر همه اعتیاد در جوب باشد پس چرا تا این اندازه گسترش پیدا کرده است؟
در بخش دیگری از این نشست یکی از کارشناسان ارشد روانشناسی و اعتیاد که به عنوان مهمان در برنامه حضور داشت به انتخاب اسم فیلم اشاره کرده و مرهم را همان عشق و محبت بی قید و شرط مادرانه دانست که در جامعه امروز کمتر دیده می شود و گفت: عشق ورزی خیلی سخت است اما نیاز به یادگیری دارد. در بسیاری از مناسبات امروز جای عشق ورزی به خشونت داده شده چون برای آن تمرین نمی کنیم.
وی در بخش دیگری از صحبت هایش نیز به عدم وجود جانشین های اعتیاد در جامعه اشاره کرده و آموزش های مدارس در توانمند سازی ذهنی و فکری افراد را یکی از راه های جلوگیری از این معضل برشمرد: نقش مادر بزرگ در این فیلم که با جوان همراه شده و سعی می کند علوم تازه و تکنولوژی را بیاموزد و از او عقب نماند یک تاثیر کلیدی است و می تواند برای خانواده ها یک آموزه گرانبها باشد.
صدرعاملی نیز در بخش پایانی نشست گفت: مسئله جامعه ما این است که قرار بود یک جامعه ایمانی و مومن و معنوی باشد ولی به شرایط آرمانی اش نرسید. اگر آن شرایط آرمانی وجود داشت باید در پاسخ مسائل اجتماعی ، اقتصادی می گفتیم پس توکل مان کجاست، وقتی در یک جشنواره چند فیلم از من، داوود نژاد و نادری، بدون آنکه از هم خبر داشته باشیم با موضوع شبیه هم وجود داشته باشد، یک مدیر فرهنگی باید به جای نگران شدن بداند که دورافتادگی نسل جوان از خانواده یک معضل شده و باید برای آن جلسه بگذارد، بررسی کند و...
پایان پیام/
نظر شما