چگونه خدا انسانی را به حال خود وا می گذارد؟

حجت الاسلام سید علی سجادی زاده، استاد دانشگاه علوم اسلامی رضوی در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که چگونه خداوند انسان را به حال خود رها می کند و به عبارت دیگر این که در اصطلاح عرف و ادعیه بیان می شود "خدایا! ما را لحظه ای به خود وامگذار" چه مفهومی دارد و چطور اتفاق می افتد، گفت: آیاتی همچون آیه 19 سوره حشر در قرآن به این موضوع اشاره دارد که: وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُون؛ از آن کسانی مباشيد که خدا را فراموش کردند و خدا نيز چنان کرد تا خود را فراموش کنند، ايشان نافرمانند.

وی ادامه داد: در اصل خدا فلانی را فراموش کرده یا به حال خود واگذاشته است یعنی فردی که با ارتکاب گناهانی مستوجب واگذاری به خود شده است، از هدایت و سایر امکاناتی که در اختیار بشر است و از طریق آنها خداوند به بندگان خود افاضه خیر می کند، محروم می شوند.

این کارشناس دینی تصریح کرد: در واقع گاه انسان با انتخاب نادرست و غلط و کارهایی ناصوابی که انجام می دهد، زمینه موفقیت خود در عمل را از بین می رد یعنی اسباب و علل در آفرینش، مطابق و متناسب خواست و میل او پیش نمی رود و امدادهای غیبی که شامل حال یک بنده مطیع و نیکو می شود، به این بنده که به دستورات خدا عمل نکرده و بی توجه است، تعلق نمی گیرد.

وی با بیان اینکه در حقیقت معنای اصلی واگذاری انسان به خود، محروم شدن از عنایات خاص خداست، تاکید کرد: انسان به خودی خود، چیزی نیست و از خود چیزی ندارد و اگر مدد خدا نباشد، نمی تواند قدم خیری بردارد؛ یکی از دعاهای اولیای خدا و خوبان درگاه او که همیشه به طور جدی از خدا خواسته و می خواهند آن است که خدایا! ما از خود چیزی نداریم و همواره نیازمند عنایت تو هستیم.

حجت الاسلام سجادی زاده بیان کرد: در حقیقت این بندگان و خوبان درگاه الهی آن جنبه ربوبیت خدا را برای همه لحظات و عوالم، اعم از دنیای مادی و دنیای معنوی و آخرت طلب می کنند بی آنکه در خصوص علل و عوامل و اسباب پدیده ها اطلاعی داشته باشند یا ندانند.

وی همچنین در پاسخ به این سوال که واگذاری انسان به خود چه پیامدها و نتایجی را به دنبال خواهد داشت و چه سرنوشتی را بری او رقم می زند، گفت: اگر بنده، به خود واگذار شود، در حقیقت موجبات هلاکتش فراهم شده و مانند فردی است که لبِ چاهی عمیق نشسته باشد اما متوجه آن نباشد که امکان سقوط برای او فراهم است و در حقیقت حواس او به درستی کار نکند؛ در واقع وقتی بنده ای به حال خود رها شد، حواس معنوی او از بین رفته و زمینه سقوطش فراهم می شود.

به گفته استاد دانشگاه علوم اسلامی رضوی (ع)، مطابق آیات قرآن، فراموش کردن خدا و توجه نکردن به احکام و دستوراتی که پررودگار عالم برای سعادت انسان مقرر کرده است، زمینه واگذاری انسان ها به خود را فراهم کرده و در نتیجه موجب هلاکت آنها می شود.

پایان پیام/