چرا کسی اردوغان را بازی نمی دهد؟

خبرگزاری شبستان: تنش های تازه میان ترکیه و اتحادیه اروپا شرایط ویژه ای را برای مقانات ترک به وجود آورده است؛آنکارا که زمانی تمایل بسیار زیادی برای پیوستن به اتحادیه اروپا داشت حالا برای سرپوش گذاشتن بر اقدامات نقض کننده حقوق بشر،در مقابل این اتحادیه ایستاده و سعی دارد به روش های دیگری جایگاه بین المللی خود را حفظ کند.

اگرچه ترکیه به لحاظ تئوری یکی از اعضای کاندید در اتحادیه اروپا است و از سال 1974 یک سوم از سرزمین یکی از کشورهای عضو اتحادیه ارووپه یعنی قبرس را اشغال کرده اما رکوردهای بی سابقه ای را در نقض حقوق بشر ثبت کرده و به همین دلیل اکنون در بسیاری از سیاست های بنیادین برای اروپایی ها مشکل ساز شده است.

مقامات ترک این روزها درخواست اتحادیه اروپا برای گسترش آزادی در ترکیه را رد می کند و هر دو طرف نسبت به هم بی اعتماد شده اند.

اخیرا،دیمیتری مدودوف،نخست وزیر روسیه،شوخی «ویکتور چرنومیردین» نخست وزیر سابق این کشور در مورد ترکیه را بازگو کرد.

یک روز یک خبرنگار از چرنومیردین پرسید که اوکراین چه زمانی می تواند به اتحادیه اروپا بپیوندد و او در پاسخ گفت: «بعد ار ترکیه» و وقتی خبرنگار از او پرسید چه زمانی می توانیم ترکیه را یکی از اعضای اتحادیه اروپا ببینیم او پاسخ داد:هرگز!

در 14 سال گذشته یعنی پس از سال 2000 میلادی رهبران ترکیه خواستار احیای طرح «نو عثمانی» هستند و این مسئله ترکیه را به سمت توهم «اتحادیه خاورمیانه ای» به رهبری آنکارا سوق داده است.

اما به جای اینکه ترکیه روز به روز به این هدف نزدیک تر شود در سال های پس از بهار عربی خود را دشمنی های بسیار زیاد در خاورمیانه می بیند.

تنش های پنهان و آشکار موجب به وجود آوردن بحران های دیپلماتیک ترکیه با همه کشورها در سرزمین سابق عثمانی به غیر از کشور کوچک اما ثروتمند قطر ،شده است.

بنابراین ترکیه به لحاظر تئوری یک امپراطوری منطقه ای در خاورمیانه است اما به لحاظ عملی یک متحد طرد شده است.

اما در راستای پیدا کردن رفیق گرمابه و گلستان برای کشور ترکیه،رجب طیب اردوغان،رییس جمهوری کنونی ترکیه در ژانویه سال 2013 میلادی تصمیم گرفت تا آینده کشورش را در یک ائتلاف یعنی «سازمان همکاری های شانگهای» ایفا کند.

پس از آن،اردوغان بارها و بارها از این آرزوی خود سخن گفت و در نوامبر 2013 درخواست داشتن یک کرسی برای ترکیه در این سازمان را از ولادیمیر پوتین،رییس جمهوری روسیه مطرح کرد.

اردوغان به پوتین گفت:به ما اجازه ورود به سازمان همکاری های شانگهای را بدهید تا آنکارا از مشکلات عضویت در اتحادیه اروپا نجات پیدا کند.

اما آیا آینده ای در شانگهای برای ترکیه وجود دارد؟

پاسخ این است که خیر. دو وزنه اصلی در سازمان همکاری های شانگهای،چین و روسیه هستند که هر دو پر و پا قرص از بشار اسد،رییس جمهوری سوریه حمایت می کنند.

این در حالی است که ترکیه اکنون ،دمشق را از دشمنان اصلی خود در منطقه می داند و همواره خواستار برکناری اسد از قدرت است.

در دیدار پوتین از آنکارا که در اوایل ماه دسامبر انجام شد،اردوغان باید می پذیرفت که ترکیه و روسیه در مسئله سوریه با هم اختلافات جدی دارند.

برای روسیه ترکیه به معنای ده ها میلیارد دلار پول در تجارت های دو جانبه است و یک مشتری بسیار خوب برای گاز طبیعی مسکو محسوب می شود اما از سوی دیگر به لحاظ سیاسی یک دشمن تلقی می شود که از گروه هایی مانند اخوان المسلمین و دیگر گروه های تروریستی برای گسترش نفوذ خود در منطقه خاورمیانه استفاده می کند که بر خلاف منافع روسیه است.

برای چین هم ترکیه مشتری خوبی است.اما مانند روسیه  پکن هم به لحاظ سیاسی به آنکارا بی اعتماد است.

بنابراین با آرمان های نو امپریالیستی،ترکیه در ساختار امنیتی و تطابق پیدا کردن با سیاست خارجی هر ائتلافی باز هم دچار شکست خواهد شد.