به گزارش خبرنگار شبستان ،قصه‌های این مجلد از ناب‌ترین قصه‌های عامیانه ایرانی است که در دهه‌های چهل و پنجاه توسط زنده‌یاد انجوی شیرازی گردآوری شده است.
موضوع داستان نارنج و ترنج از این قرار است که :«پادشاهى بى‌بچه ، نذر کرد که اگر خدا بهش يک پسر بدهد او هم هر سال يک حوض عسل و روغن به فقير فقرا بدهد. خدا هم پسرى به او داد. پادشاه هر سال يک حوض از عسل و روغن پر مى‌کرد مردم هم مى‌آمدند و ظرف‌هايشان را پر مى‌‌کردند. بيست سال گذشت. سال بيست پادشاه مثل هر سال نذرش را ادا کرد. در اين موقع پيرزنى آمد و به پسر پادشاه گفت: 'من عسل و روغن مى‌خواهم.' پسر گفت: 'ننه جان! تمام شد' پيرزن گفت: 'حالا که اين‌طور است الهى گير دختر نارنج و ترنج بيفتي.' پسر هم نديده و نشناخته عاشق دختر نارنج و ترنج شده و به رسم آن زمان رفت توى اتاق هفت دربند (هفت اتاق که توى هم ساخته شده) و خودش را زندانى کرد. پدر و مادرش کنيزى را فرستادند پيش او و گفتند: 'بپرس کدام دختر را مى‌خواهد تا ما به خواستگارى برويم. ' پسر پيغام داد که: 'من دختر نارنج و ترنج را مى‌خواهم.' رفتند پيرزن را آوردند پادشاه پرسيد: 'اين دختر نارنج و ترنج کى هست؟ پدرش کيست؟ مادرش کيست؟' پيرزن گفت: 'دختر نارنج و ترنج دختر شاه پريان است که به شکل نارنج و ترنج به درخت آويزان است و چيدنش هم کار هر کسى نيست. ولى من هفت برادر ديوزاد دارم، شاهزاده بايد از آنها بپرسد و ادامه داستان....
گفتنی است انجوی شیرازی وی در حدود 15 جلد کتاب درباره فرهنگ‌عامه نوشته و اکنون پس از گذشت 40 سال بعد از طبقه‌بندی قصه‌ها، کدگذاری و روایت‌های جهانی هر قصه ایرانی، این مجموعه توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده است.
سیدابوالقاسم انجوی شیرازی (1372-1300) پدرش صدرالعلما از مخالفان رضاشاه که پس از واقعه گوهرشاد با خانواده به تهران تبعید شد. انجوی در تهران به حلقه دوستان هدایت پیوست و مدتی سردبیر روزنامه‌های رعد و آتشبار شد و با خاندان پهلوی به مبارزه پرداخت و پس از کودتای 1332 چهارده ماه به جزیره خارک تبعید شد.
انجوی نیمه دوم عمر خود را با فعالیت‌های فرهنگی سپری کرد و به تصحیح دیوان حافظ، گردآوری سفینه غزل و گزیده‌ای از دیوان شمس پرداخت. مهم‌ترین فعالیت فرهنگی وی تاسیس مرکز فرهنگ مردم بود که با همکاری 5000 فرهنگیار از سراسر ایران به گردآوری فرهنگ مردم ایران پرداخت و 13 جلد کتاب فرهنگ مردم از جمله کتاب حاضر را منتشر کرد و سرانجام خانه مسکونی خود و آرشیو بزرگ فرهنگ مردم ایران را به صورت وقف در اختیار مرکز فرهنگ مردم صدا و سیما قرار داد و در بیستم شهریور 1372 درگذشت.
این کتاب با پژوهش سید احمد وکیلیان در 480 صفحه از سوی انتشارات امیرکبیر در سال 93 منتشر شده است.
پایان پیام/
نظر شما