خبرگزاری شبستان: نگاه عامیانه یعنی نگاه سطحی به مفاهیم و مسائل عمیق داشتن و به اندک آگاهی درباره هر چیزی اکتفا کردن. نگاه عامیانه یعنی پردازش اطلاعات اندک و افزایش غیر واقعی و خیال پردازانه آنها.
این عوام زدگی آثار سویی به همراه دارد. یکی از آثار سو آن فراهم شدن زمینه تحریف و انحراف است. یکی دیگر از آثار سو آن این است که حتی اگر این عوام زدگی موجب تحریف و انحراف هم نشود، لااقل موجب بی زار شدن کسانی می شود که با دقت و موشکافی برخورد کرده و ضعف های نگاه عامیانه را به سرعت درمی یابند.
"نمونه هایی از علاقه های عامیانه را می توان اهمیت دادن به دیدار حضرت بدون توجه به ظهور و بدون توجه به فلسفه غیبت و انتظار دانست. کسانی که چنین علاقه های عامیانه ای دارند کسانی هستند که خود را مشتاق دیدار حضرت می دانند اما نه توجهی به بیرون آمدن حضرت از پرده غیبت دارند و نه به فواید و برکات فراوانی که بر ظهور حضرت مترتب است اعتنایی دارند. هر چند با چنین علاقه ای نیز باید محترمانه برخورد کرد اما سوال این است که چگونه می توان ادعای عاشقی و تمنای دیدار داشت ولی به آرمان های حضرت بی اعتنا بود؟
حضرت آیت الله بهجت می فرمایند: آیا می شود رییس و مولای ما حضرت ولی عصر محزون باشد و ما خوشحال باشیم او در اثر ابتلای دوستان گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال خود را تابع آن حضرت بدانیم.
اشخاصی را می خواهند که تنها برای آن حضرت باشند کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند نه برای برآوردن حاجات شخصی خود. تنها پیدا کردن ودیدن حضرت مهم نیست... هر کدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم و به فکر آن حضرت که نفعش به همه بر می گردد و از اهم ضروریات است نیستیم.
این آدم ها که تنها مشتاق دیدن حضرت هستند و به مصائب علام بشریت و رسالت آن حضرت کاری ندارند معمولا گرهی از کار حضرت باز نمی کنند هر چند ممکن است در صورتی که صادق باشند حضرت به درد ایشان بخورد.
در دعای ندبه صدا می زنیم: کی می شود که تو ما را ببینی و ما تو را ببینیم در حالی که پرچم نصرت و پیروزی را برافراشته باشی و همه آن را ببینند؟ آیا می شود روزی را ببینیم که گرداگردت را گرفته باشیم در حالی که تو امام و رهبر مردم باشی و زمین را پر از عدل و داد کرده باشی؟
یعنی عاشق دیدن توام در حالی که تو امام هستی و حاکمیت جهانی داری. نه اینکه کاش من بتوانم تو را در یک گوشه ای ببینم. هر چند باید اذعان کرد که معمولا اشتیاق دیدار حضرت ولی به صورت فردی در هر دلی قرار بگیرد آن دل به ظهور و نجات عالم هم اشتیاق پیدا خواهد کرد و این دو لازم و ملزوم یکدیگر هستند اما در مقام تبلیغ یک سویه برای دیدار امام زمان راهزنی هایی انجام می گیرد که نیاز به هوشیاری دارد.
در دعای سلامتی آقا امام زمان هم همین قصه وجود دارد: خدایا برای ولی خود حجت بن الحسن که درودهای تو بر او و بر پدرانش باد در این ساعت و در هر ساعت ولی و نگهبان و رهبر و یاور و راهنما و دیده بان باش تا اینکه او را از روی میل و رغبت مردم در روی زمین سکونت دهی و زمانی دراز او را بر روی زمین بهره مند سازی.
در این دعای مشهور اصلا برای دیدن حضرت دعا نمی کنیم برای سلامتی حضرت دعا می کنیم. دعا می کنیم حضرت سلامت باشند تا اینکه فرج ایشان برسد و از حکومتشان بهره مند گردند. این اوج یک خلوص عاشقانه و عارفانه است که دیگر خود را در نظر نمی گیرد و تنها محبوب خود را مد نظر قرار می دهد.
در دعای عهد هم که مستحب است هر روز صبح خوانده شود و حضرت امام خمینی(ره) معتقد بودند خواندن آن در سرنوشت انسان تاثیر دارد قبل از اینکه تقاضای دیدار کند و صدا بزند:
اللهم ارنی الطلعه الرشیده؛ خدایا آن صورت زیبا را به من نشان بده. بلافاصله قبلش دعا کرده: اللهم ان حال بینی و بینه الموت... فاخرجنی من قبری موتزرا کفنی، شاهرا سیفی، مجردا قناتی؛ خدایا اگر هم مردم من را زنده کن تا پای رکابش پیکار کنم.
یعنی آن چیزی که برای من مهم است رکاب حضرت است حکومت حضرت است حاکمیت حق است. همین معنا در بخش های دیگر دعای عهد و همچنین دعاهای دیگر مربوط به آن حضرت کاملا مشهود است."
منبع: "انتظار عامیانه، انتظار عالمانه، انتظار عارفانه" نوشته حجت الاسلام علیرضا پناهیان، انتشارات بیان معنوی
پایان پیام/
نظر شما