به گزارش خبرگزاری شبستان ،داستان‌هاي آنالي اكبري طي اين چند سال آرام آرام طرفداران خاص خودرا پيدا كرده است. نوشته‌هايش كه عمدتا در مطبوعات و وبلاگ‌ها منتشر شده‌اند، شبيه آثار هيچكس ديگري نيست. سفري در دنياي فانتزي و افسانه. و بي‌اعتنا به سنت كسالت بار داستان نويسي اجتماعي در ايران. اين يادداشت‌ها و داستان‌هاي سوررئاليستي گاه در دنياي هري پاتر هستند و گاه در فضاي ابزورد بكت و يونسكو. با اين تفاوت كه اين داستان‌هاي كوتاه فانتزي، با حجمي چشمگير از احساسات و عواطف شگفت‌انگيز نويسنده گره خورده‌اند كه خواننده را مجذوب خود مي سازد.آنالي اكبري اگر در اين شيوه خاص خود حداقل در كشور بي‌همتا نباشد يكي از معدود استثناهاي اين سبك نوشتن است كه كاملا در خارج از كليشه هاي مرسوم ادبيات معاصر ايران مي‌ايستد.
كتاب «كار من جادو كردن است » شامل 70 داستان كوتاه نويسنده در همين فضاي خاص ذهني‌اش است.داستان‌هايي بين 300 تا هزار و 500 كلمه.داستان‌هايي خوشخوان و بسيار شيرين و در عين حال هوشمندانه. سروش صحت در مقدمه اي كه براي اين كتاب نوشته سبك آنالي اكبري را اين‌گونه توصيف كرده است: «اين‌ها يادداشت‌هاي يك ديوانه است كه شيرين و روان مي‌نويسد و نگاه خاص، خالص، ساده و متفاوتي به اتفاقات، آدم ها، روابط، اشيا و حس‌هاي دور و بر خود دارد.آدمي كه انگار چشم‌هايش را شسته است و جور ديگري مي‌بيند و خوبي‌اش اين است كه اداي جور ديگر ديدن را در نمي آورد، واقعا جور ديگري مي بيند...»
شروع يكي از داستان هايش اين گونه است: نوك تفنگش را به سمت پيشاني ام گرفت و با خشونت فرياد زد «اگه يك كلمه حرف بزني مي كشمت» نيازي به اين همه داد و بيدا نبود.من از آن هايي نيستم كه وقتي سر اسلحه به سمت صورتم مي چرخد سر صحبت را با قاتل باز كنم....
يا در داستاني ديگر:«ليموناد يا پرتقال تو سرخ ؟»
«هيچي. بيا يه دقيقه بشين اينجا كارت دارم»
دنبال بهانه اي مي گردم.دنبال كاري براي انجام دادن تا كمي ديرتر بروم سمت آن كاناپه سفيد كه مي دانم زير تشك پشت و رو شده اش لكه اي از سس كچاپ وجود دارد.مي خواهم وقت كشي كنم .از تماشاي دهن زني كه براي خبرهاي شوكه كننده باز مي شود مي ترسم...
اين كتاب با طرح روی جلد بزرگمهر حسين پور توسط نشر چارچوب و با قيمت10 منتشر شده است.
پایان پیام/
نظر شما