به گزارش خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان، برنامه زنده "تا جمعه ظهور" با هدف گسترش، تعمیق و ترویج فرهنگ مهدوی و افزایش سطح آگاهی مخاطبان رادیو در حوزه معارف مهدوی و ارتقاء بینش عمومی نسبت به اساسی‌ترین وظایف منتظران و مقابله با باورهای سست، خرافی و برداشت‌های غلط از نشانه‌های ظهور یا معارف مهدوی طراحی شده است که هر جمعه همراه با امواج رادیو معارف میهمان شنوندگان این شبکه رادیویی است.
در این برنامه حجت الاسلام محمدرضا نصوری، معاون تبلیغ و ارتباطات مرکز تخصصی مهدویت به پیوند میان عاشورا و انتظار می پردازد.
فرهنگ اسلامی ما نشات گرفته از نگرش ها و برنامه هایی است که پیامبر اسلام آن را طراحی کردند و با امامان ادامه یافته تا دوران ظهور که نشان می دهد این نقشه راهی است که در جهت تکامل حرکت می کند.
فرهنگ مهدویت ادامه فرهنگ عاشورا و برآمده از همان فرهنگ است، به نوعی فرهنگ انتظار رمز حیات و بقای ماست و فرهنگ عاشورا نگرشی در مردم ایجاد می کند که با آن زیر بار ظلم و ستم نروند و با توجه نسبت به برنامه های خدامحوری حرکت کنند و در برابر بدعت و خرافه مبارزه کنند.
فرهنگ عاشورا نگرش اصلاحی دارد و دست مایه و اساس شکوفایی است که در دوران غیبت منتظران برای آن ایجاد می کنند؛ چراکه حضرت مهدی (عج) پرچم افتاده امام حسین(ع) را برمی دارند و به آرمان های بلندی که طراحی کرده اند، می رسانند، امام زمان(ع) بذری را که امام حسین(ع) در کربلا کاشتند و دیگر امامان آن را بارور کردند و امام در زمان در غیبت از آن حراست کرده اند، در دوران ظهور به ثمره می نشاند. اگر عاشورا و انتظار نبود، چشمه غدیر خشک می شد و بعثت پیامبران بیهوده بود.
ما انسان های دوران غیبت باید نگرش عاشوراییان را الگو بگیریم و در فرهنگ انتظار مقتدر پیش برویم. با این نگرش انقلاب ایجاد می کنند و این انقلابشان را نگه می دارند و نمی گذراند به انحرافی برود. امام حسین(ع) می فرماید: قیام ما برای اصلاح دین جدمان بود، این مساله نشان می دهد که بدعت ها و انحرافات در جامعه باعث قیام عاشورا شده است، قیام عاشورا الگوی خوبی است برای ما که نگذاریم جامعه به سمت بدعت برود و حضرت حجت با توجه به قیام کربلا اصلاح گری می کنند تا به هدف متعالی خلقت برسند.
در روایات آمده که امام زمان(ع) در ابتدای قیام و ظهور خود اعلام می کنند که من همان امام قائم هستم که شمشیر انتقام آورده ام، امام به نوعی مظلومیت امام حسین(ع) را مطرح می کنند که نشان می دهد دل حضرت از این واقعه خون است. این مساله در دعاهای مهدوی نیز مشهود است.
در روایات شعار یاران امام زمان "یا لثارات الحسین" است که خونخواهی حضرت برای امام حسین (ع) است. به طوری که امام حسین(ع) براساس روایت حضرت سکینه، در شب عاشورا یارانش را جمع کرده و روایتی از پیامبر(ص) مطرح می کنند که فرزندم حسین، غریب و تنها به شهادت می رسد و هر کس فرزندم را یاری کند، مهدی را یاری می کند. . .
در زیارت عاشورا نیز در دو قسمت از خونخواهی امام زمان(ع) از دشمنان امام حسین(ع) صحبت به میان می آید که نشان می دهد قیام امام مهدی(ع) همان ادامه دهنده قیام امام حسین(ع) است. در دو سوی جبهه حق و باطل، همچنین در بسیاری از زمان ها و مکان ها شباهت هایی وجود دارد؛ در شب های قدر امام صادق(ع) می فرمایند: هر کس شب قدر امام حسین(ع) را زیارت کند، آمرزیده می شود، این درحالی است که در ادعیه مهم عید فطر، قربان و غدیر دعاهای این دو امام مطرح شده است، کوفه مرکز مشترک حکومت دو امام است. ولی امام حسین(ع) نتوانستند در آنجا حکومت تشکیل دهند و امام زمان(ع) مرکز حکومت خود را کوفه اعلام می کنند.
صفات و ویژگی های امام حسین(ع) و امام زمان(ع) مشترک است و شباهت هایی با هم دارند، عصمت، حلم، مهربانی و سعادت، اینکه هر دو بزرگوار در مسیر اهداف خود غریب بودند، تنها بودند، در محل حکومت شباهت هایی دارند. حتی درباره سفارش هایی که از امام زمان(ع) داریم، این توجه دیده می شود، امام زمان(ع) در حکایتی به سید رشتی به خواندن نافله، زیارت عاشوار و زیارت جامعه کبیره سفارش می کنند.
این شباهت ها نشان می دهد که درک شهادت امام حسین(ع) را فقط امام حی و حاضر زمان درک می کند، آروزی شهادت در رکاب دو امام بزرگوار از شباهت های یاران ایشان است. به طوری که در زیارت مطلقه امام حسین(ع) و در دعای عهد می گوییم؛ خدایا من در صبحگاه امروز تجدید بیعت با ولی خدا می کنم که هم یار او باشم و هم شهید در رکاب او باشم.
فرهنگ عاشورا، انسان ها را خدامحور و اخلاق محور می کند، انسان را از گناه دور کرده و به اطاعت محض خدا ترغیب می کند، در فرهنگ مهدویت هم همین طور است. خدامحوری برای رسیدن به قله عبودیت از اهداف قیام حضرت حجت است. هر قدر انسان خودش را به امام نزدیک کند، به لقای الهی می رسد، چراکه امام تنها راه نجات بشر است. در دوران غیبت شناخت امام، انسان را به بندگی خدا نزدیک کند و از گزند آسیب ها و بدعت ها حفظ می کند.
در دوران غیبت ما به عنوان انسان منتظر وظایف فردی و اجتماعی داریم، وظایف فردی مانند اخلاص، اطاعت از خدا و ولی خدا و وظایف اجتماعی همان درس هایی است که از علت های قیام امام حسین(ع) باید بگیریم، یکی از آنها این است که مردم جامعه آن زمان قرآن و عترت را به فراموشی سپردند که باعث شده بود ولی خدا را نشناسند، اگر وظایف فردی را به خوبی انجام ندهیم، ولی خدا را هم نشناسیم، همچنین بصیرت کافی هم نداشته باشیم، قطعا به انحراف خواهیم رفت.
ما باید در زندگی خود قرآن و عترت را بشناسیم و به آن عمل کنیم، چطور بعد از هر نماز سفارش شده به سلام به امام حسین(ع)؛ زیرا نشان می دهد باید پیوسته پیوند خود را در دوران غیبت با امام حسین(ع) حفظ کنیم.
از علت های قیام عاشورا افول معنویت و غیرت دینی است، مردم کوفه غیرت دینی را از دست داده بودند، برای همین رحم نکردند و جایی که افت معنویت باشد، جامعه دچار انحراف می شود، این افراد امام شناس و زمان شناس هم نمی شوند مانند سلیمان بن صرد که امام را یاری نکرد، شهید شد ولی به موقع نبود. ما نیز باید در زمان لازم معنویت را رشد دهیم، غیرت دینی را ارتقا دهیم و در برابر انحراف به دامان اهل بیت(ع) پناه ببریم.
در عاشورا خیلی ها سکوت کردند و عده کمی نیز امام را یاری کردند، عده بسیاری در خواب غفلت بودند و غفلت آنها را به سمت نابودی برد، حتی بعضی از علما هم امام را یاری نکردند، افراد سیاسی نیز امام را یاری نکردند، همین سکوت باعث شد غفلت بر خیلی از خواص احاطه غلبه کند، ما نیز باید در دوران غیبت نسبت به احیای مسائل دینی سکوت نکنیم و دچار غفلت نشویم.
عملکرد حضرت ابوالفضل در عاشورا الگویی برای یاران امام زمان(ع) است، به طوری که در اذن دخول حرم حضرت ابوالفضل(ع) می خوانیم: سلام بر تو که تسلیم محض بودی؛ حضرت کانون محبت بود. میل به جدایی نداشت، انسان خدایی بود، شک و تردید نداشت و طعمه شیطان نشد زیرا شک و تردید انسان را از ولی خدا دور می کند، اخلاص داشت و بیش از اندازه هم در راه امامش داد، درس هایی در واقعه عاشورا وجود دارد باید هر چه در توان داریم، در جهت زمینه سازی ظهور انجام دهیم و موانع ظهور را برطرف کنیم.
ما که نتوانستیم در کربلا باشیم ولی در دوران غیبت باید نگرش یاری ولی خدا را داشته باشیم. یاران امام حسین(ع) عشق وافری به امام داشتند و با بصیرت و معرفت نسبت به امام عمل می کردند، ما نیز باید در این جریان نسبت به امام حی و حاضر عشق واقعی داشته باشیم و با تلاش در جهت زمینه سازی، ترک گناه کنیم، تهذیب نفس داشته باشیم و جامعه را به اصلاح دعوت نماییم.
یاران امام حسین(ع) ایمان راسخ نسبت به امام داشتند و یقین داشتند با شهادت رستگار می شوند. ما هم در این دوران باید از عاشورا درس بگیریم تا با بصیرت و معرفت امام زمان(ع) را خوب بشناسیم. دشمن شناس باشیم تا در مسیر بندگی خدا هم خوب قدم برداریم.
پایان پیام/
نظر شما