به گزارش خبرگزاری شبستان،تونس پس از کش و قوس های فراوان و پشت سرگذاشتن حوادث سال 2014 شاهد پارلمانی با حضور217 نماینده برای مدت پنج سال خواهد بود که ماموریت اصلی این نمایندگان اکثریتی که حکومت را در این کشور به دست می گیرد است.
قانون اساسی جدیدی که در ژانویه تصویب شد به پارلمان و دولت اختیارات زیادی را می دهد و اختیارات رئیس جمهوری را محدود می کند. تحلیلگران بر این باورند که دو حزب بیشترین شانس را دارا هستند؛حزب النهضه که از سال 2012 تا2014 عهده دار دولت بود و مخالفان آن حزب نداء تونس که شامل مخالفان سابق زین العابدین و برخی مسئولان سابق رژیمش هستند.
نظام انتخاباتی حاکم به گونه ای که امکان رسیدن احزاب کوچک به قدرت را فراهم می آورد.شرایط به گونه ای است که هیچ حزبی به تنهایی نمی تواند دولت تشکیل دهد. حزب سکولار نداء اعلام کرده است که در صورت برنده شدن دولت ائتلافی تشکیل می دهد و مانعی در برابر همکاری با اسلام گرایان نمی بیند.
محسن مرزوق از رهبران حزب نداء تونس معتقد است: پارلمان مجزا خواهد بود و احتمال می رود که اسلام گرایان و حزب آن 150 کرسی را به دست آورند.
تحول دموکراسی در تونس که با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری کامل می شود نمونه کاملی از دیگر کشورهاست.احتمال می رود که پارلمان آینده قانون اساسی جدید در این کشور را مبنا قرار دهد تا اصلاحاتی در زمینه ایجاد جامعه دموکراتیک باز انجام دهد.
تونس به کشور امور غیرقابل پیش بینی تبدیل شده است زیرا اولین شراره های تغییرات در کشورهای عربی از این کشور شروع شد، اولین تجربه دموکراتیک عربی واقعی در این کشور به بوته آزمایش گذاشته شد،قانون اساسی جدید شکل گرفت.
این درجهان عرب که شاهد تفرقه و آشوب و دودستگی نوید بخش است.تونسی ها ثابت کرده اند که عملیات تغیرات می تواند با کمترین تلفات حادث شود.همزیستی ،احترام به حقوق بشر، پیشرفت اقتصادی و صندوق های رای گیری در تونس یک اصل مورد توجه است.
مجله اکونومیست انگلیس که رسانه ای معتبر است در این باره می نویسد: تونسی ها خوش شانس هستند زیرا درگیری طایفه ای مانند و عراق و سوریه در این کشور وجود ندارد، موسسه نظامی که زمام امور را به کنترل خود درآورد مانند مصر در آن نیست و جنگهای داخلی خونین مانند الجزایر و لیبی را تجربه نکرده است.
لعنت نفت آن را فساد نکرده است.طبقه متوسط روشنفکری در این کشور وجود دارد که به مثابه لنگر ثبات هستند.تحرکات اسلامی میانه رو در آن وجود دارد و زنان نقش قوی و فعالی دارند.تونسی ها دستاورد خود را پدر استقلال تونس یعنی حبیب بورقیبه به دست آورد حفظ کرده اند.
در این میان نباید از نقش شیخ راشد الغنوشی رهبر حزب النهضه که با حکمت کامل عمل کرد و بلند پروازی ها افراط گرایان حزبش را مهار کرد نادیده گرفت.وی در واقع از اشتباهاتی که احزاب اسلامی مانند اخوان المسلمین مصر مرتکب شدند درس گرفت و حکومت را به تکنوکراتها واگذار کرد و اجازه تنش در تونس را نداد.
تونس از بحرانی که دامنگیر منطقه شد به سلامت عبور کرد و این بر اثر حکمت نخبگان آن و همزیستی و مخالفت با همه دخالتهای خارجی کشورهای عربی که عراق و لیبی را به کشورهایی فروپاشیده تبدیل کرده است، مخالفت کرد اما این بدان مفهوم نیست که کاملا مصون است زیرا بیماری جنگ، آشوب و درگیری همانند ویروس قابل سرایت است و این کشور در منطقه آشوب زده به سر می برد که سلاح، گروهای مسلح افراطی و بی ثباتی آن را کاملا مشهود است.
مشارکت بالای پنجاه درصد بدون شک پشتوانه ای مهم برای تونسی ها برای ایجاد موسسات مردم سالار مانند پارلمان است تا پس از تشکیل این پارلمان و تشکیل دولت دائمی رئیس جمهوری دائمی نیز پس از انتخابات روی کار آید.
نظر شما