به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری شبستان، در خرداد ماه ۱۳۵۸ حمایت کنسولگری عراق از اقدامات ضد انقلابی کانون خلق عرب در جنوب منجر به کشته شدن دو نفر و مجروح شدن ۷۶ نفر شد که این خود نشانه آشکار دخالت مستقیم کشور عراق در اوضاع داخلی ایران بود. در همان ماه عراق شروع به تقویت پاسگاه های مرزی خود در خوزستان کرد و بالگردهای آن کشور بر فراز اروندرود به پرواز درآمدند. عراق با اعزام ناوچه های گشت زنی به اروندرود و پروازهای بالگردهایش بر روی پاسگاه ژاندارمری خسروآباد (آبادان) تجاوز خود را به حریم آبی و هوایی جمهوری اسلامی ایران آغاز کرد. این تجاوزها با بمباران دهکده های مرزی ایران در منطقه (قره شیر) در غرب کشور توسط هواپیماهای عراقی که در نتیجه ۶ نفر شهید و ۴نفر مجروح شدند، بعد گسترده تری یافت.
در تاریخ ۲۴/۳/۱۳۵۸ نیروی هوایی عراق پاسگاه مرزی انجیره نی خزر و ملاله را در غرب و جنوب کشور بمباران کرد.
احمد حسن البکر در روز ۲۶/۴/۱۳۵۸ از ریاست جمهوری عراق استعفا کرد و جانشین او صدام حسین رهبری عراق را به دست گرفت.
رژیم بعثی عراق به رهبری صدام متعاقب پیروزی انقلاب اسلامی و از هم پاشیدن نظام و سیستم ستم شاهی و به وجود آمدن اوضاع و احوال طبیعی ناشی از شرایط انقلاب در ایران، صدام حسین كه به تازگی حسن البكر جناح متمایل به شرق حزب بعث را از قدرت خلع و با توافق با غرب كه صدام رهبری جناح متمایل به غرب را بر عهده داشت یك كودتای بدون خونریزی را به راه انداخته بود در اوایل سال 1358 حاكمیت حزب بعث متمایل به غرب قوت گرفت و بلافاصله به تقویت و تجهیز سازمان ارتش عراق پرداخت. تا زمینه آغاز جنگ علیه همسایه همجوار خویش كشور ایران را فراهم سازد.
در روز ۱۴/۸/۱۳۵۸ کنسولگری ایران در بصره به اشغال دولت عراق درآمد و دو دیپلمات ایرانی آن بازداشت شدند و مردم غیور کرمانشاه به تلافی این عمل کنسولگری عراق در کرمانشاه را اشغال کردند و در نتیجه روابط ایران و عراق به تیرگی بیشتر انجامید.
در ۱۴/۹/۱۳۵۸ یک گردان عراقی به پاسگاه مرزی در منطقه امیرآباد بین شهرهای صالح آباد و مهران تجاوز کردند و آن را به تصرف خود درآوردند و مردم شریف خرمشهر به تلافی آن مدرسه عراقی ها در خرمشهر را اشغال کرده و معلم های عراقی را دستگیر کردند.
و نهایتا در روز ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ ساعت ۲ بعدازظهر به دستور صدام رئیس جمهور معدوم بعثی عراق و چراغ سبز آمریکا، هواپیماهای عراقی فرودگاه تهران و اغلب شهرهای ایران اسلامی را بمباران کردند، همچنین ۱۲ لشکر عراقی که از مدت ها قبل در پشت مرزهای ایران به صورت آماده باش درآمده بودند، در طول ۸۰۰ کیلومتر از شمال قصرشیرین تا خرمشهر و آبادان حمله سراسری خود را آغاز کردند. در حالی که از نیروهای ارتش ما نیز آنچه وجود داشت، در نبردهای داخلی کردستان و گنبد و خرمشهر تحلیل رفته درگیر و فرسوده شده بود و چیزی از آن باقی نمانده بود، بنابراین هنگام شروع حمله دشمن فقط ۲ لشکر زرهی اهواز و ۸۱ کرمانشاه حرکتی از خود نشان دادند . د
دشمن بعثی با ۱۲ لشکر زرهی و مکانیزه به سرعت پیشروی کرد و تا نزدیکی شهرهای بزرگ آبادان و اهواز و دزفول پیش آمد. دشمن بعد از یک حمله انحرافی در منطقه قصرشیرین حمله بزرگ خود را به خوزستان آغاز کرد. در اینجا مردم وارد معرکه شدند و جلوی آن ها را سد کردند و حماسه ها به وجود آوردند.
هدف اولیه بخش جنوبی ارتش عراق، تصرف برق‌آسای شهر مرزی خرمشهر و پس از آن آبادان، اهواز، دزفول و سوسنگرد بود. عراق کسب این هدف را یک پیروزی استراتژیک برای خود تلقی می‌کرد. نیروی زمینی عراق از سه جبهه و در هر جبهه با یک سپاه یورش زمینی خود را آغاز کرد. سپاه اول از جبهه شمالی حدود ۲۵ کیلومتر در اطراف قصر شیرین پیشروی کرد و سپاه دوم از جبهه میانی و در اطراف مهران، هردو پس از برخورد به مناطق کوهستانی متوقف شدند. این حملات برای پشتیبانی از حمله اصلی در خوزستان انجام شد. صدام تصور می‌کرد که مورد استقبال مردم خوزستان که بخشی از آنان عرب یا عرب‌زبان بودند قرار خواهد گرفت.
ولی سه ستون زرهی عراقی که برای تصرف خرمشهر اعزام شده بودند با مقاومت ناهماهنگ و خودجوش مردم این شهر مواجه شدند و در کمین حدود ۳٬۰۰۰ غیرنظامی‌ای افتادند که با سلاح‌های ناچیزی همچون تفنگ ام۱ گاراند، نارنجک و کوکتل مولوتوف در مقابل تجاوز ارتش عراق مقاومت می کردند. بیشتر نیروهای مقاومت خرمشهر با وجود آموزش نظامی ناچیز انگیزه بسیار زیادی برای جنگیدن داشتند. این نیروها موفق شدند سرعت پیشروی ارتش عراق را کند کرده و عراق در همان مرحله اول جنگ، در رسیدن به اهداف خود ناکام گذارند. ارتش عراق درگیر یک نبرد خانه به خانه در کوچه‌های خرمشهر شد. تصرف خرمشهر ۱۵ روز به طول انجامید و در درگیریها عراقی ها ۵۰۰۰ کشته دادند و پس از آن نیز عراق به مدت سه هفته درگیر نبردهای خیابانی در این شهر بود. در ایران برای مدت ها خرمشهر را به احترام مقاومت و نبرد شهروندان این شهر، خونین‌شهر نامیده می‌شد.
فعالیت های عراق در جنگ تحمیلی
رژیم بعث به روشهای گوناگون خصومت خود را با نظام مقدس جمهوری اسلامی آشكار كرده بود كه از جمله فعالیتها و تلاشهای رژیم بعث كه زمینه ساز اغاز جنگ تحمیلی بود به شرح ذیل میباشد:
1. اولین جرقه این حركات در 8 اسفند 1357 یعنی تنها شانزده روز پس از پیروزی انقلاب شعلهور شد كه در آن تاریخ منطقه مرزی «سیرین» در كردستان مورد حمله هلیكوپترهای عراقی قرار گرفت و در جریان این حمله 15 نفر شهید شدند.
2. آغاز جنگ تبلیغاتی و عملیات روانی شامل تحریك قومیتها و تبلیغات مسموم در داخل ایران.
3. اعزام ستون پنجم به شهرهای مختلف استان نفت خیز خوزستان.
4. اهدای بیش از ده هزار قبضه كلاشینكف به شیوخ منطقه دشت آزادگان.
5. توزیع اسلحه بین ضد انقلابیون و كمك مالی به آنها.
6. بمب گذاری در مناطق مسكونی و اماكن عمومی در خرمشهر، آبادان و اهواز.
7. انفجار خطوط راه آهن، قطارهای مسافربری.
8. انفجار و خرابكاری در تأسیسات نفتی و خطوط لولههای نفت.
9. آموزش عناصر خود فروخته در داخل عراق به منظور خرابكاری در ایران بخصوص منطقه خوزستان.
10. اخراج و مصادره اموال ایرانیانی كه تابعیت عراق را پذیرفته بودند كه از سال 1358 تا 1359 حداقل 40 هزار نفر به اتهام ایرانی بودن به طرز وحشیانه و رقت انگیزی به سوی مرزهای جمهوری اسلامی ایران روانه ساختند. به طوری كه عدّهای از آنان در بین راه تلف گردیدند. جالب توجه اینكه رژیم بعثی عراق مردان جوان این خانوادهها را كه عمدتاً ایرانی شیعه بودند را به اجبار و با تهدید به اعدام و غیره، با توسل به زور وادار به اعزام به جبهههای جنگ نمود و پیران و اطفال آنها را اخراج كرده و كلیه اموال و داراییهای آنان را ضبط و مصادره نمود.
11. در فروردین ماه 1359 دولت عراق خواهان خروج ایران از جزایر سه گانه خلیج فارس شد و در پی این مسئله ارتش ایران برای مقابله با نیروهای عراقی به حالت آماده باش درآمد. در تاریخ 21/1/59 روزنامه فاینشنال تایمز لندن نوشت: عراق میخواهد سه جزیره تنب كوچك و بزرگ و ابوموسی را گرفته و راه خلیج فارس را ببندد.
12. در سوم اردیبهشت ماه یكی از فجیع ترین جنایات دولت عراق صورت گرفت و آن شهادت حضرت آیت الله سید محمد باقر صدر و خواهر مظلومهاش بنت الهدی صدر بود. شهادت ایشان در واقع نوعی موضعگیری رژیم بعثی در قبال انقلاب اسلامی ایران بود.
پایان پیام/
نظر شما