به گزارشخبرگزاری شبستان، این آلبوم تازه ترین اثر موسیقایی سمکو فیضی آهنگساز، نوازنده پیانو، سینتی سایزر و سازهای موسیقی الکترونیک است که با همنوایی استاد عثمان محمدی «عوسمانه سوور» نوازنده برجسته نرمه نی (نایه) و صاحب سبک موسیقی فاخر کُردی، ضبط آن شروع شده و در ادامه مراحل ضبط، نوازندگان مطرح و برجسته موسیقی ایران و کُردستان به این پروژه خواهند پیوست.
پروژه موسیقی فاخر نواحی موکریان یک اثر در ژانر کلاسیک مدرن است که بر اساس طرحی از سمکو فیضی با ذهنیتی متفاوت و نوگرایانه کلید خورده است و تنظیم، آهنگسازی، ارکستراسیون، ضبط اولیه، میکس و مسترینگ آن نیز بر عهده فیضی است. در تولید این اثر موسیقایی «منوچهر جهانی» پژوهشگر موسیقی نواحی ایران به عنوان ناظر پروژه و مشاور هنری و رسانه ای حضور دارد.
این اثر به صورت موسیقی بی کلام (اینسترومنتال) متشکل از سازهای مختلف ایرانی و کُردی با ساختار موسیقی کُردستان تولید می شود که استاد عثمان محمدی مشهور به «عوسمانه سوور» نرمه نی نواز سرشناس موسیقی نواحی ایران با تکنوازی ساز نرمه نی به صورت بداهه نوازی به روایت هایی از اعصار مختلف موسیقی آیینی، حماسی، عرفانی و شادمانی کُردستان می پردازد.
تولید این پروژه هنری، تجربه ای نوین در زمینه موسیقی مقامی و ماندگار فولکلوریک مناطق موکریان واقع در بخش جنوب استان آذربایجان غربی در ناحیه شمال غرب ایران با هدف انتقال نغمه های بومی که هویت ملی ـ فرهنگی ما را تشکیل می دهند، به نسل جوان است که از 8 تراک تشکیل شده و مراحل اولیه ضبط قطعات آن در استودیو صدف موزیک در شهر بوکان شروع شده است.
قطعات آلبوم «سفر نرمه نی» عبارتند از؛ «بیت له شکری» این بیت سرگذشت «لشکری» از فرماندهان ارشد و مبارز کُرد در دربار عثمانی را روایت می کند که به دستور همسر سلطان عثمانی او را در داخل دیوار قرار می دهند تا کشته شود، «بیت هاواره به ره» (فریادرس) در زمانی که چوپان با تعداد زیادی گوسفند شب هنگام در کوهستان بوده و دزدها در کمین گله هستند، با ساز نی بیت «فریادرس» را نواخته و اهالی آبادی را از حضور راهزن ها مطلع می نماید و گله را از دست دزدها می رهاند، «بیت سیده وان» در این بیت عبدالعزیز داسنی قهرمان اصلی داستان، به علت غرور و خودبرتربینی و به صورت اشتباه سه پسرش را از دست می دهد که آخرین پسرش به نام «سیده وان» را به دست خودش می کشد، «بیت گه لو» (ای مردم)، قطعه شاد چه پی (نوعی رقص کُردی)، گورانی و تصنیف های هه ردان (آواره کوه و دشت)، هه روایه (یار من)، کاروانه (کاروان)، سیوه لاسووره (سیب سرخ)، ئیران خوشه گه رمین (وطن زیبایم ایران) و بارانه (بارش باران).
موسیقی بومی و نواهای اصیل و ریشه دار منطقه موکریان یکی از گونه های مهجور موسیقی نواحی ایران است که پتانسیل های هنری بالایی داشته و بسیار الهام بخش است و با وجود تمام ظرافت ها و ظرفیت هایش، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مناطق موکریان خاستگاه اصلی موسیقی های آوازی و سازی اصیل شامل بیت، حه یران، حه یرانوک (حه یران کوتاه)، لاوک، لاوژ، قه تار، مقام، مقام کوتاه، گورانی و ترانه های اصیل کُردی می باشد که هر کدام با سبک و شیوه ای خاص اجرا می شوند. در این میان «بیت» که از منظومه های عامیانه شفاهی و در زمره مهم ترین مقام های کلاسیک کُردی است، بخش مهمی از ادبیات فولکلوریک کُردها را تشکیل می دهد و یکی از شاخص ترین پایه های مقام های آوازی موسیقی اسطوره ای و آیینی کُردستان در عصر کشاورزی است که اغلب رویکرد و محتوایی تراژدیک دارند.
هر یک از بیت ها با آواز و مقام مخصوص به خود در یک مدت زمانی یک و نیم ساعته توسط بیت خوان به آواز بلند در حضور جمع فی البداهه اجرا می شود و بیت ها از جهت نوع به چهار دسته بیت های عاشقانه مجازی، بیت های عاشقانه حقیقی، بیت های تاریخی (مجلسی) و بیت های بزمی تقسیم می شوند. پروفسور «اسکارمان» کُردشناس اندیشمند آلمانی مطالعات و تحقیقات گسترده ای بر روی بیت های تاریخی، عاشقانه، عرفانی و سبک حماسی اشعار کُردی داشته است.
پایان پیام/
نظر شما