خبرگزاری شبستان: استفان دمیستورا( 67 ساله)معاون پیشین وزیر امور خارجه ایتالیا و نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در جنوب لبنان در سالهای 2001 تا 2004 میلادی و عراق در سالهای 2007 تا 2009 میلادی و افغانستان در سالهای 2010 تا 2011 میلادی و با کوله باری از تجربه سیاسی و دیپلماتیک روز چهارشنبه مسئولیت نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در امور سوریه را پذیرفت تا پس از «کوفی عنان» و «اخضر الابراهیمی» که در امر حل و فصل بحران سوریه ناکام بودند، سومین نفری باشد که پا در این میدان پر فراز و نشیب می گذارد.
دمیستورا درحالی جانشین الابراهیمی شده است که بحران سوریه وارد چهارمین سال خود شده است و دو نماینده قبلی دبیرکل نتوانستند تا ماجرای سوریه را حل و فصل کنند و آرامش نسبی را بر اوضاع متلاطم سوریه حاکم کنند.
بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل قبل از اینکه دمیستورا را معرفی کند، قصد داشت تا «رمزی عزالدین رمزی» معاون پیشین وزیر امور خارجه مصر را براین منصب بگمارد، اما با مشورت های مختلف نام دمیستورا به عنوان نماینده ویژه جدید اعلام شد.
یکی از رخدادهای مهمی که قبل از انتصاب دمیستورا در سوریه افتاده است و شاید بتواند در حل برخی مشکلات به وی کمک کند، انتخابات ریاست جمهوری سوریه و پیروزی «بشار اسد» است، چرا که پیش از این مخالفان مدعی بودند که ما از طرف ملت سوریه سخن می گوییم و ملت سوریه «اسد» را نمی خواهند و باید از قدرت کناره گیری کند؛ ولی امروز پس از پشت سرگذاشتن انتخابات و پیروزی قاطع «بشار»، مخالفان نمی توانند خود را زبان ملت سوریه بنامند؛ به خصوص که بر همگان رابطه آنها با عربستان و برخی از کشورهای عربی و غربی عیان شده است.
اما با وجود این، دمیستورا باید بداند که پرونده سوریه، پرونده عراق، لبنان و افغانستان نیست و حل این پرونده نیازمند تدابیر ویژه و قاطعی است. این دیپلمات ایتالیایی – سوئدی اگر بخواهد در این پرونده پیروز باشد، باید به شفاف سازی مسایل بپردازد و نقش پررنگ برخی کشورهای عربی و غربی را در تجهیز تروریستها و انتقال آنها به سوریه نادیده نگیرد.
کوفی عنان و اخضر الابراهیمی در مسیری که گام برداشتند، از همکاری نظام سوریه سخن گفتند، اما خواسته غیر منطقی مخالفان و حمایت جانبدارانه غرب و کشورهای عربی از آنها مسیر رفع بحران را محقق نکرد؛ به همین دلیل با وجود اینکه در دوره الابراهیمی فرآیند انتخابات انجام شد، ولی وی از ادامه این ماموریت استعفا داد، چرا که شاید می پنداشت مشکل اصلی در جایی دیگر است و او نمی تواند آن را حل کند.
دمیستورا اگر می خواهد روند بهتر و سریعی در رفع بحران سوریه داشته باشد، باید از تجربیات عنان و الابراهیمی استفاده کند و از غرب و کشورهای عربی به صراحت بخواهد که تا دست از کمک تروریستها بردارد و با حمایت آنها تروریستها را از سوریه بیرون و قلع و قمع کند. تروریستهایی که امروز نه تنها معضل سوریه شده اند، بلکه عراق هم از آنها در رنج و مشقت افتاده است و اردن و لبنان و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس از حضور آنها در کشور خود بیم دارند و غرب نیز نگران بازگشت مبارزان اروپایی است که به سوریه برای جنگ رفتند.
پس اگر دمیستورا بتواند بحران سوریه را حل کند، بگونه ای در راه حل بحران تروریستهای تکفیری نیز گام برداشته است.
اما باید دید که دمیستورا واقعا می تواند از این مسئولیت بزرگ و مهم سربلند باشد یا او نیز این وظیفه را به نفر چهارمی واگذار می کند؟
پایان پیام/
نظر شما