حجت الاسلام محمدجواد، رودگر رییس پژوهشکده دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که چرا مهمانی خدا با سختی و مشقت همراه است، گفت: پاسخ به این مساله نیاز به بیان مقدماتی دارد؛ اولا به ضیافت الهی رفتن لازمه اش الهی شدن و خدایی شدن است یعنی تخلق به اخلاق الهی پیدا کردن و تا ما سنخیتی با خدا در اوصاف الهی پیدا نکنیم و تشبه به او برای ما حاصل نشود نمی توانیم ورود به جرگه مهمانان الهی پیدا کنیم.
وی ادامه داد: اگر پیامبر (ص) در خطبه آخرین جمعه ماه شعبان می فرمایند: "اَیُّها الناس اِنهُ قَدْ اَقْبَلَ اِلَیْکُم شَهْرُ الله بِالْبَرَکَه وَ الرَّحمه وَ المغفرَه؛ به استقبال ماه خدا بروید که به سوی شما گام بر می‌دارد. ماه خدا با برکت و رحمت و همه زیبایی‌ها و جمال به سوی شما در حرکت است" این مطلب مبین آن است که باید مهمان با میزبان سنخیتی داشته باشد همان طور که در مهمانی های ظاهری دنیایی هم میزبان افرادی را که با او همفکری و سنخیت روحی و تشابهاتی دارد، دعوت می کند و اگر هیج سنخیتی چه به لحاظ فکری، اخلاقی و روحی و به عبارت دیگر گرایش ها، بینش ها و کنش های وجودی نداشته باشد او را دعوت به مهمانی اش نمی کند. لذا وقتی مومن به میهمانی الهی دعوت شد باید با میزبان که پروردگار عالم است، سنخیت داشته باشد.
این عرفان پژوه تصریح کرد: دوم فرشته خو شدن است و این عامل اصلی مهمان خدا شدن است؛ به عبارت دیگر همان طور که فرشته ها در آسمان های هفت گانه با ویژگی ها مختلف "عباد مکرّم الهی" و مطیع بی چون و چرای فرمان الهی هستند و هرگز عصیان و نافرمانی نمی کنند ما هم باید فرشته خو شویم.
وی توضیح داد: به تعبیر علامه طباطبایی که در ذیل آیه نخست سوره حجرات اشاره می کند:" یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمیعٌ عَلیمٌ" ما به مقام فرشه خویی دست پیدا کنیم در واقع کسی که بنده مطیع و منقاد و تسلیم محض الهی است و به مقام عبودتی دست پیدا کرده، می تواند مهمان او شود، این فرد همان کسی است که فرشته خو شده است.
حجت الاسلام رودگر بیان کرد: سوم آنکه تکالیفی که در مهمان خدا شدن بر ما بار و تعیین شده و در آیات و احادیث و روایات آمده و در رساله های عملیه تشریح شده، بیانگر همین نکته است که ما به مقام عبودیت دست یابیم؛ در واقع این تکلیف نیست بلکه تشریف و تشرف یابی است که ارزش های وجودی و معنوی را به تصویر می کشد.
وی تاکید کرد: ما در حقیقت به دارالکرامه الهی راه پیدا می کنیم و این تکلیف به معنای زحمت هایی که ما در ذهن داریم نیست و اگر نخوریم و ننوشیم و پرهیز کنیم، این به معنای سختی نیست اگر توجه کنیم اتفاقا انجام این امور و اجتناب و امساک از خوردن و آشامیدن، برای ما لذت بخش خواهد بود همان طور که در روایات وارد شده است صائم (شخص روزه دار) در دو مقام فرح و شادی پیدا می کند نخست زمان افطار و یکی زمانی که تکلیف الهی را امتثال کرده است.
رییس پژوهشکده دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ابراز کرد: اما باید دانست مهمان چنان میزبانی شدن، نیاز به ریاضت و تحمل برخی از مراقبت ها دارد همان طور که وقتی ما قصد داریم به نزد مقام مسئول و پادشاه و سلطانی برویم، باید سلسله مقدمات و مشکلات و سختی هایی را تحمل کنیم تا بتوانیم به حضور او راه پیدا کنیم، این مساله نیز چنین است البته این از نظر ظاهری سختی دارد.
حجت الاسلام رودگر یاد آور شد: از سوی دیگر همان گونه که برای رفتن به کربلا یا مکه مکرمه، این سفرهای معنوی، سختی هایی می کشیم و مقدماتی فراهم می کنیم اما در عین حال مسرور و شاد هستیم، دار الضیافه خدا نیز چنین است البته باز تاکید می شود که اینها به لحاظ ظاهری مشقت است اما زمانی که وارد خیمه الهی شده و به جرگه مومنان و مهمانان او می پیوندیم، این حضور با سرو و شادی و ابتهاجی خاص همراه است که برای سالک الی الله چیزی جز خوشی و خوشایندی همراه نخواهد داشت.
پایان پیام/
نظر شما