به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، سومین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت با حضور صادق واعظ زاده، رییس شورای عالی و رییس مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، حجت الاسلام احمد احمدی رییس اندیشکده معنویت و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، جمعی از اندیشمندان و اصحاب رسانه امروز چهارشنبه 31 اردیبهشت ماه در کتابخانه ملی آغاز شد و تا فردا به کار خود ادامه می دهد.
بنابراین گزارش، تقی آزادارمکی، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران با ارائه مقاله خود با عنوان "عقب ماندگی و توسعه در ایران" در سومین کنفرانس الگوس اسلامی ایرانی پیشرفت گفت: توسعه نیافتگی و عقب ماندگی در نزد بسیاری از صاحب نظران توسعه ای ایران تا حدودی هم مورد استفاده قرار گرفته است؛ این اختلاط مفهومی و معنایی زمینه بدفهمی های عمده ای در مورد جریان توسعه در ایران شده است. به طور خاص در مقابل این سوال که آیا جامعه ایرانی در مسیر توسعه قرار دارد؟ بحث از توسعه نیافتگی و عقب ماندگی برجسته شده است.
وی ادامه داد: اگر تمرکز دقیقی بر سوال یاد شده صورت می گرفت، شناخت زمینه ها و فرآیند برنامه و اندیشه در ایران اصل قرار می گرفت. در حالی که با این اختلاط معنایی و مفهومی سخن از زمینه ها و فرآیند توسعه نیافتگی و عقب ماندگی شده است؛ اغلب صاحب نظران این عرصه به عقب ماندگی و توسعه نیافتکی تا توسعه متمرکز شده و ایران را در نهایت جامعه ای عقب مانده و توسعه نیافته، یافته اند. این گروه معتقدند، درست است که تلاش هایی در ایران برای توسعه صورت گرفته است اما با توجه به ظهور موانعی چون روشنفکری دینی، مقاومت های توده ای، جنبش های اجتماعی و در نهایت انقلاب اسلامی، مسیر توسعه حرکت توسعه تغییر کرده و توسعه وارونه تا بهبود شرایط ظهور کرده است.
ارمکی عنوان کرد: با تمرکز بر پارادایم عقب ماندگی در ایران، امکان تحلیل مسیرهای اندیشه ای و فکری ضد توسعه ای فراهم شده و در ضمن زمینه ها و عوامل دستیابی به توسعه ای بومی به دست خواهد آمد. این پارادایم ما را در تمایز بین توهم گرایی اندیشه ای در حوزه توسعه و عمل به توسعه ای به واسطه کنش گرایی چون بوروکرات ها، تکنوکرات ها همراه با سیاستمداران و صاحبان اندیشه راهنمایی می کند به دلیل آن که فرق و فاصله بسیاری است بین آنچه که مردم و نیروهای اجتماعی درگیر در مسیر توسعه انجام می دهند با آنچه که مدعیان اندیشه توسعه ای که دچار توهم شده اند، وجود دارد.
وی افزود: هر چه که این تفاوت و تمایز روشن تر بازگو شود، شرایط دستیابی به الگویی مرتبط در حوزه عمل و اندیشه در جامعه ایرانی و به طور خاص در حوزه توسعه فراهم می شود.
استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران عنوان کرد: یکی از اصلی ترین الزامات، اجتناب از طرح آرمانگرایی و در مقابل تاکید و تمرکز بر داشته ها است. در این مسیر به جای تاکید بر سوال چه باید کرد، بر سوال جه نباید کرد تاکید می شود، زیرا سوال اول ما را به سوی آرمانگرایی جدیدی در توسعه سوق می دهد که همراه با افزایش انتظارات و آروزها تا فهم واقعیت های پیرامونی و تواناسازی در بهره گیری بهتر از شرایط است.
وی یاد آور شد: در این مسیر به لحاظ مفهومی نظری، توسعه بومی و تجریه توسعه به جای توسعه بیرونی و عقب ماندگی اصل خواهد شد و به لحاظ عملی هم به جای محوریت بخشیدن به برنامه های متمرکز دولتی بر مشارکت مردمی و توسعه مردم دار تاکید خواهد شد.
پایان پیام/
نظر شما